ما شیعه ایم و مهر علی
آبروی ماست آیینه
ایم و جلوه ی او نقش روی ماست
شکر خدا که گرم هیاهوی
حیدریم شکر خدا
که ذکر علی گفتگوی ماست
در پای درس مکتب او پا
گرفته ایم
لبریز باده ی ازلی اش سبوی ماست
با او طهارت نسبی کسب کرده
ایم یعنی که خاک
درگهش آب وضوی ماست!
سوگند می خوریم که ما با
علی خوشیم شکر خدا که قبله
ی رویش به سوی ماست
ما شیعه ایم و در همه عالم زبانزدیم
حلقه به گوش عالِم آل محمدیم
آقا قسم به تو ز غم آزاد
می شوم وقتی
دخیل پنجره فولاد می شوم
شیرین ترین دقایق عمرم دمی
است که در بیستون
عشق تو فرهاد می شوم
احساس می کنم ز دو عالم
بریده ام وقتی
مقیم صحن گهر شاد می شوم
با تو خرابه ی دل من قصر
می شود با
گنج مهربانی ات آباد می شوم
آهو شدم که ضامن
من هم شوی رضا! ورنه اسیر پنجه ی
صیّاد می شوم
هر ضامنی که ضامن آهو نمی شود
هر کس که نام اوست رضا،او نمی شود
@@@
جهت مشاهده ادامه اشعار به ادامه مطلب مراجعه نمایید
شکر صد بار خدا را که سعادت دارم فرصت آمدن و عرض
ارادت دارم
باز در کسوت یک عبد گدا آمده ام من از این جامه به تن خلعت شهرت دارم
دست من نیست اگر بی سر و پا آمده ام دست من نیست اگر شوق زیارت دارم
قصّه ی پنجره فولاد و مرا می دانی من به بوسیدن این پنجره عادت دارم
در این میکده خیمه زده ام شاهد باش دست امید به دامان اجابت دارم
این دل مرده ی من زندگی اش دست شماست من خودم خوب به این نکته عنایت دارم
معجزه از تو عجیب است مگر من حتّی به گدایان تو هم چشم کرامت دارم
حاجتم را ندهی پیش خودم خواهم گفت او مرا خواسته پیداست که قیمت دارم
" داشتم کنج حرم جامعه را می خواندم " این سلامی است که تا صبح قیامت دارم
پدرم گفت تو هم خادم این آقا باش خادمی کردم و عمریست که عزّت دارم
خوشتر از طعم عسل طعم دعای سحر است با همین زمزمه ها راه به رحمت دارم
شرط آن سلسله ی زرد تو را یادم هست هر چه دارم من از آن شرط ولایت دارم
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
ما شیعه ایم و مهر علی آبروی ماست آیینه ایم و جلوه ی او نقش روی ماست
شکر خدا که گرم هیاهوی حیدریم شکر خدا که ذکر علی گفتگوی ماست
در پای درس مکتب او پا گرفته ایم لبریز باده ی ازلی اش سبوی ماست
با او طهارت نسبی کسب کرده ایم یعنی که خاک درگهش آب وضوی ماست!
سوگند می خوریم که ما با علی خوشیم شکر خدا که قبله ی رویش به سوی ماست
ما شیعه ایم و در همه عالم زبانزدیم
حلقه به گوش عالِم آل محمدیم
آقا قسم به تو ز غم آزاد می شوم وقتی دخیل پنجره فولاد می شوم
شیرین ترین دقایق عمرم دمی است که در بیستون عشق تو فرهاد می شوم
احساس می کنم ز دو عالم بریده ام وقتی مقیم صحن گهر شاد می شوم
با تو خرابه ی دل من قصر می شود با گنج مهربانی ات آباد می شوم
آهو شدم که ضامن من هم شوی رضا! ورنه اسیر پنجه ی صیّاد می شوم
هر ضامنی که ضامن آهو نمی شود
هر کس که نام اوست رضا،او نمی شود
تو هشتمین ستاره ای از بی بدیل ها یعنی تویی ز ایل و تبار اصیل ها
از بس کرامت تو به عالم زبانزد است عیسی رسیده تا که بندد دخیل ها!
هرگز کسی ز درگه تو ناامید نیست لطفت هماره ضامن ابن السَّبیل ها
یک جرعه آب خوردن از آن کاسه ی طلا خوشتر بُوَد ز طعم خوش سلسبیل ها!
در انتظار مهر رئوفانه ی توأم وقتی که می رسند نوای رحیل ها
در انتظار دیدن رویت سه جا منم
یعنی دخیل رشته ی حبّ شما منم
سوی تو آمدیم که درمانمان کنی با یک نگاه بی سر و سامانمان کنی
یا ایّها الرئوف!امید همه به توست داریم امید این که مسلمانمان کنی
یک گوشه ی نگاه تو مس را طلا کند بر ما کمی بتاب که سلمانمان کنی
ما رعیتیم و ریزه خور سفره ی شما خوشحال می شویم که مهمانمان کنی
امشب تو را به جان جوادت دهم قسم تا راهی حریم خراسانمان کنی
احساس می کنم که حریم تو کربلاست
هر کس که زائر تو شود زائر خداست
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
بر دامنتان دست توسل زده ام بر گنبد زیبای طلا زل زده ام در روز ولادت پر از برکت تو از کنج دلم به مشهدت پل زده ام
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
من از شما که شمش طلایی نخواستم من از شما که نان و نوایی نخواستم
این سینه خانه ی تو بود - من چه کاره ام ؟ من از تو که برو و بیایی نخواستم
هرچند بچه گانه قلم میزنم ، بس است من از شما که ذوق " سنایی" نخواستم
هربار هم که گفته ای " اصلا نمیدهم " من هم بدون چون و چرایی نخواستم
آب و هوای بی نفس تو جهنمی ست دیگر پس از تو آب و هوایی نخواستم
حتی بقیع و صحن و سرای مدینه را وقتی شما مدینه ی مایی نخواستم
از روز های اول همسایگی مان دیگر برات کرببلایی نخواستم
وقتی که مثل مادر خود گریه آوری من رزق اشک و حال بکایی نخواستم
دارالهدایه ات شده است آشیانه ام من جز حریم پاک تو جایی نخواستم
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
امشب دوباره بنده خوب خداشدم چونکه دخیل اسم امام رضاشدم
شیطان مرابه وادی غفلت کشانده بود نام توراکه بردم ازاین خواب پاشدم
دیدم کنار سفره زهرا نشسته ام دربین زائران تو وقتی که جاشدم
لطفت گرفت دست مرا ازهمان شبی که زائر همیشه این کوچه هاشدم
یک بار درحریم شما گریه کردم و یک عمربادعای شماباصفاشدم
وقتی که آمدم حرم مشهدالرضا دیدم که زائرحرم کربلاشدم
وقتی برات کرببلا می شود گرفت
پس ازغبارصحن شفا می شودگرفت
صبح حریم توبه سحرطعنه می زند صحن وسرای تو به گهر طعنه می زند
سنگ حریم تو که کف پای زائراست هرثانیه به سنگ حجر طعنه می زند
این صحبت ستاره وخورشیدو ابر هاست ولله گنبدت به قمر طعنه می زند
شیرینی زیارت تو چیز دیگریست طعم زیارتت به شکر طعنه می زند
نقش ونگارهای ضریح قشنگ تو برواژهای ناب هنر طعنه می زند
برپایه های عرش وبلندای نه فلک گلدسته های توست اگر طعنه می زند
یوسف جمالها به رخت غبطه می خورند
بادیدن ضریح تو انگشت می بُرند
لعل لب تو گوهر موسی بن جعفراست اشک تومثل باده وچشم توساغراست
هرکس که درحیاط شماآب خورده است می گوید آب صحن شماجام کوثراست
یوسف اگرچه اینهمه زیباودیدنیست اماجمال فاطمی ات دیدنی تراست
ازدیشبی که دامنتان راگرفته ام شکرخدامریض من امروز بهتر است
ازعالمان کشور شیعه شنیده ام باکربلا زیارت مشهدبرابر است
توپاره تنی به نبی مثل فاطمه این حرف من که نیست حدیث پیمبراست
امشب دوباره دیدم حدیث جواد را: بابای من زیارتش از کعبه برتراست
) آقاطواف کعبه اگر هفت مرتبه است
قطعاًطواف کوی شما هشت مرتبه است
آقاخوشا به حال کسی که کنار توست ایران نه عرش وفرش دراین سایه سار توست
خورشید هم به خاک حرم بوسه می زند ازصبح تا غروب فقط در جوارتوست
می آیدو به خاک حرم سجده می کند این هم یکی زمعجزه های غبار توست
از آنزمان که صاحب صحن وحرم شدی درحسرت نگاه به سنگ مزار توست
توآمدی وصاحب ایران ماشدی پس هرچه عزت ست فقط اعتبار توست
ایران ما به کل جهان فخر می کند این سربلندی وشرف وناز کارتوست
عشقت اگر نبود که ایمان نداشتیم
آقای من بدون تو سلطان نداشتیم
مارابرای نوکری خود سواکنید بایک نگاه قلب مراباصفاکنید
مازخم خورده ایم،به یمن حضورتان درد دل شکسته مارادواکنید
کی می شود که بامدد صاحب الزمان درسینه بقیع ضریحی بناکنید
کی می شودکه مثل حریم قشنگتان گلدسته امام حسن راطلا کنید
امشب بحق چادر خاکی فاطمه آقاگره زکار من خسته واکنید
درروضه های خاصّتان یاابالحسن یکبار هم شده منِ بدراصداکنید
ماآمدیم بازصدایت کنیم که مارادوباره راهی کرببلا کنید
بوی محرم است که ازدور می رسد
فصل زمینه نوحه دم وشور می رسد
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
رَبَنا آتِنا... محبت او رَبَنا آتِنا... ولایت او
سائلم سائل امام رئوف تشنه ام تشنه ی کرامت او
قصد کردم که این شب عیدی بروم ساعتی زیارت او
اوهمان پادشاه قلب من است و منم تا همیشه رعیت او
واژه واژه تمام دفتر خود میکنم هدیه من به ساحت او
تا که شاید به لطف حضرت حق شامل من شود عنایت او
شک ندارم به مادرش رفته مهربانی و جود و رحمت او
همه دنبال او به راه افتند بس که شیربن بود رفاقت او
سبب شعر گفتن ام او بود شکرلله که با حمایت او
شاعرم شاعرانه میگویم
بهر او فاخرانه میگویم
پر پرواز را به ما دادند دل گرفتند و کیمیا دادند
مادر او هوای مارا داشت با دعایش به دل صفا دادند
با غبار رسیدنش امشب به دل مرده مان جلا دادند
برده ایم تا جواب کرده ی خود بدون هیچ معطلی شفا دادند
"جان زهرای..." احتیاجی نیست دردهای همه دوا دادند
از سوال و جواب هراسی نیست به دل ما امام رضا دادند
شب میلادش عیدی مارا خرجی راه کربلا دادند
شهر او شهر عشق و عرفان است
حرمش کربلای ایران است
تادلم وقف عشق جانان است دور چشمان او غزلخوان است
همه هستی ست با اشاره ی او دستهایش کفیل باران است
شاد از آنیم که رعیتش باشیم به دل ما همیشه سلطان است
در حریمش جناب ابراهیم دست برسینه است و دربان است
متصدی کفش داری او نوح یعقوب یا سلیمان است
مستندات پنجره فولاد گفته است که مسیح ایران است
دومین پاره ی تن احمد هستی مردم خراسان است
ضامن ما نمیشود !!؟وقتی ضامن آهوی بیابان است
از غم و غصه ها دلم آزاد
میپرم در هوای گوهرشاد
اختیار دلم بود دستش مهر و ماه و ستاره سرمستش
هدف از خلق جبرئیل این بود تا که باشد غلام دربستش
نذر او کرده حضرت یعقوب پسرش - یوسفش- همه هستش
میبرد دل ز مادرش نجمه سخنان فصیح و دلچسبش
خنده های ملیح معصومه سبب شادی دل خسته ش
علی سومین آل الله حیدرانه ست ضربه ی شصتش
کرمش پاک یادمان برود!!؟ کور خوانده ست دشمن پستش
ما مریدیم همه مراد است او
باب عالم ابالجواد است او
همه مجنون صفت وَ او لیلاست همه پایین و او فقط بالاست
حاتم طایی ام گدای درش او کریم است و سینه اش دریاست
همه ی دلخوشی معصومه همه هستی مادرش زهراست
چشم هایش فراتر از خورشید فاش گویم که قامتش طوباست
حال دیگر ولی شکسته شده پیرمردی اسیر زهر جفاست
سینه اش داغدار و میسوزد دم آخر به یاد کرببلاست
یاد اطفال و اشک و هرم عطش یاد دستان حضرت سقاست
یاد گودال و شمر و عمه ی خود بر لبانش همیشه "واویلاست "
گفته یابن الشبیب گریه کنید
بر حسین غریب گریه کنید
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
باید غبار صحن تو را طوطیا کنند آنانکه خاک را به نظر کیمیا کنند»
هو هوی باد نیست که پیچیده در رواق خیل ملائکند رضا یا رضا کنند
بازار عاشقان تو از بس شلوغ شد ما شاعرت شدیم که مارا سوا کنند
«هر گز نمیرد آنکه دلش» جلد مشهد است حتی اگر که بال و پرش را جدا کنند
هر کس به مشهد آمد و حاجت گرفت و رفت او را به درد کرببلا مبتلا کنند
دردی عظیم و سخت که آن درد را فقط با یک نگاه گوشه ی چشمت دوا کنند
از آن حریم قدسی ات آقای مهربان آیا شود که گوشه ی چشمی به ما کنند»
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
از برکتت نبود اگر ، نان نداشتیم باران نبود غیر بیابان نداشتیم
سوگند بر تو ای سر و سامان زندگی بی تو نه سر که این همه سامان نداشتیم
این حوزه ها نفس به هوای تو می کشند لطفت اگر نبود ، مسلمان نداشتیم
ای آرزوی هر سفر دل از ابتدا ما قبله ای به غیر خراسان نداشتیم
ما رعیت ری ایم که سلطان به جز رضا ارباب جز حسین در ایران نداشتیم
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
باز هم دربدر شب شدم ای نور سلام باز هم زائرتان نیستم از دور سلام
با زبانی که به ذکرت شده مامور سلام به سلیمان برسد از طرف مور سلام
کاش سمت حرمت باز شود پنجره ها
باز از دوریت افتاده به کارم گره ها
ننوشته ست گنهکار نیاید به حرم پس بیایید اگر خوب و اگر بد به حرم
برسد خواهش این ناله ی ممتد به حرم زود ما را برسانید به مشهد به حرم
مست از آنیم که از باده به خم آمده ایم
ما سفارش شده ایم، از ره قم آمده ایم
یاد دادید به ما رنج کشیدن زیباست پس از این فاصله تا طوس دویدن زیباست
پا برهنه شدن و جامه دریدن زیباست بعد هم پای ضریح تو رسیدن زیباست
پیچش قافله ی ما که به سوی نور است
رگه ای در دل فیروزه ی نیشابور است
چه خبر در حرم ضامن آهو شده است؟ صحن ها بیشتر از پیش چه خوش بو شده است
طرف پنجره فولاد هیاهو شده است باز یک چشمه از آن لطف و کرم رو شده است
مادری گریه کنان ذکر رضا می گیرد
دست و پای فلجی باز شفا می گیرد
با شفا از تو، چه زیبا شده بیمار شدن به تو وابسته شدن با تو گرفتار شدن
کار من هست فقط گرمی بازار شدن گر چه در باور من نیست خریدار شدن...
یوسفم باش، بدون تو کجا برگردم؟
من برایت دو سه تا بیت کلاف آوردم
تو خودت خواسته ای دار و ندارم باشی کاش لطفی کنی و آخر کارم باشی
مرد سلمانی تو باشم و یارم باشی لحظه ی مرگ بیایی و کنارم باشی
قول دادی به همه پس به خدا می آیی
هر که یک بار بیاید تو سه جا می آیی
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
این چه حسی است که امشب به دلم پا داده به من کور چنین میل تماشا داده
خانه حضرت موسی شده وادی بهشت گوئیا باز خدا حضرت عیسی داده
مریم است این که در آغوش خود عیسی دارد یا خدا فاطمه را مولد زیبا داده
چه کسی آمده که باز عطش آورده نکند باز خدا حضرت سقا داده
نبی آمد، علی آمد، حسن آمد، نه حسین همه را دست خدا بر رخ او جا داده
خوش به حال دل ما چون حرمش ایران است پرچم نوکریش فاطمه بر ما داده
حرمت وادی طوراست که حاجت دارم خادم پیرحرم حاجت من را داده
روز اول به تو و گنبد و گلدستهٔ تو حضرت ذات احد نمره بالا داده
صحن تو صحن بهشت است خدایی چون که نقشه صحن تو را حضرت زهرا داده
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
باز در کسوت یک عبد گدا آمده ام من از این جامه به تن خلعت شهرت دارم
دست من نیست اگر بی سر و پا آمده ام دست من نیست اگر شوق زیارت دارم
قصّه ی پنجره فولاد و مرا می دانی من به بوسیدن این پنجره عادت دارم
در این میکده خیمه زده ام شاهد باش دست امید به دامان اجابت دارم
این دل مرده ی من زندگی اش دست شماست من خودم خوب به این نکته عنایت دارم
معجزه از تو عجیب است مگر من حتّی به گدایان تو هم چشم کرامت دارم
حاجتم را ندهی پیش خودم خواهم گفت او مرا خواسته پیداست که قیمت دارم
" داشتم کنج حرم جامعه را می خواندم " این سلامی است که تا صبح قیامت دارم
پدرم گفت تو هم خادم این آقا باش خادمی کردم و عمریست که عزّت دارم
خوشتر از طعم عسل طعم دعای سحر است با همین زمزمه ها راه به رحمت دارم
شرط آن سلسله ی زرد تو را یادم هست هر چه دارم من از آن شرط ولایت دارم
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
ما شیعه ایم و مهر علی آبروی ماست آیینه ایم و جلوه ی او نقش روی ماست
شکر خدا که گرم هیاهوی حیدریم شکر خدا که ذکر علی گفتگوی ماست
در پای درس مکتب او پا گرفته ایم لبریز باده ی ازلی اش سبوی ماست
با او طهارت نسبی کسب کرده ایم یعنی که خاک درگهش آب وضوی ماست!
سوگند می خوریم که ما با علی خوشیم شکر خدا که قبله ی رویش به سوی ماست
ما شیعه ایم و در همه عالم زبانزدیم
حلقه به گوش عالِم آل محمدیم
آقا قسم به تو ز غم آزاد می شوم وقتی دخیل پنجره فولاد می شوم
شیرین ترین دقایق عمرم دمی است که در بیستون عشق تو فرهاد می شوم
احساس می کنم ز دو عالم بریده ام وقتی مقیم صحن گهر شاد می شوم
با تو خرابه ی دل من قصر می شود با گنج مهربانی ات آباد می شوم
آهو شدم که ضامن من هم شوی رضا! ورنه اسیر پنجه ی صیّاد می شوم
هر ضامنی که ضامن آهو نمی شود
هر کس که نام اوست رضا،او نمی شود
تو هشتمین ستاره ای از بی بدیل ها یعنی تویی ز ایل و تبار اصیل ها
از بس کرامت تو به عالم زبانزد است عیسی رسیده تا که بندد دخیل ها!
هرگز کسی ز درگه تو ناامید نیست لطفت هماره ضامن ابن السَّبیل ها
یک جرعه آب خوردن از آن کاسه ی طلا خوشتر بُوَد ز طعم خوش سلسبیل ها!
در انتظار مهر رئوفانه ی توأم وقتی که می رسند نوای رحیل ها
در انتظار دیدن رویت سه جا منم
یعنی دخیل رشته ی حبّ شما منم
سوی تو آمدیم که درمانمان کنی با یک نگاه بی سر و سامانمان کنی
یا ایّها الرئوف!امید همه به توست داریم امید این که مسلمانمان کنی
یک گوشه ی نگاه تو مس را طلا کند بر ما کمی بتاب که سلمانمان کنی
ما رعیتیم و ریزه خور سفره ی شما خوشحال می شویم که مهمانمان کنی
امشب تو را به جان جوادت دهم قسم تا راهی حریم خراسانمان کنی
احساس می کنم که حریم تو کربلاست
هر کس که زائر تو شود زائر خداست
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
بر دامنتان دست توسل زده ام بر گنبد زیبای طلا زل زده ام در روز ولادت پر از برکت تو از کنج دلم به مشهدت پل زده ام
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
من از شما که شمش طلایی نخواستم من از شما که نان و نوایی نخواستم
این سینه خانه ی تو بود - من چه کاره ام ؟ من از تو که برو و بیایی نخواستم
هرچند بچه گانه قلم میزنم ، بس است من از شما که ذوق " سنایی" نخواستم
هربار هم که گفته ای " اصلا نمیدهم " من هم بدون چون و چرایی نخواستم
آب و هوای بی نفس تو جهنمی ست دیگر پس از تو آب و هوایی نخواستم
حتی بقیع و صحن و سرای مدینه را وقتی شما مدینه ی مایی نخواستم
از روز های اول همسایگی مان دیگر برات کرببلایی نخواستم
وقتی که مثل مادر خود گریه آوری من رزق اشک و حال بکایی نخواستم
دارالهدایه ات شده است آشیانه ام من جز حریم پاک تو جایی نخواستم
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
امشب دوباره بنده خوب خداشدم چونکه دخیل اسم امام رضاشدم
شیطان مرابه وادی غفلت کشانده بود نام توراکه بردم ازاین خواب پاشدم
دیدم کنار سفره زهرا نشسته ام دربین زائران تو وقتی که جاشدم
لطفت گرفت دست مرا ازهمان شبی که زائر همیشه این کوچه هاشدم
یک بار درحریم شما گریه کردم و یک عمربادعای شماباصفاشدم
وقتی که آمدم حرم مشهدالرضا دیدم که زائرحرم کربلاشدم
وقتی برات کرببلا می شود گرفت
پس ازغبارصحن شفا می شودگرفت
صبح حریم توبه سحرطعنه می زند صحن وسرای تو به گهر طعنه می زند
سنگ حریم تو که کف پای زائراست هرثانیه به سنگ حجر طعنه می زند
این صحبت ستاره وخورشیدو ابر هاست ولله گنبدت به قمر طعنه می زند
شیرینی زیارت تو چیز دیگریست طعم زیارتت به شکر طعنه می زند
نقش ونگارهای ضریح قشنگ تو برواژهای ناب هنر طعنه می زند
برپایه های عرش وبلندای نه فلک گلدسته های توست اگر طعنه می زند
یوسف جمالها به رخت غبطه می خورند
بادیدن ضریح تو انگشت می بُرند
لعل لب تو گوهر موسی بن جعفراست اشک تومثل باده وچشم توساغراست
هرکس که درحیاط شماآب خورده است می گوید آب صحن شماجام کوثراست
یوسف اگرچه اینهمه زیباودیدنیست اماجمال فاطمی ات دیدنی تراست
ازدیشبی که دامنتان راگرفته ام شکرخدامریض من امروز بهتر است
ازعالمان کشور شیعه شنیده ام باکربلا زیارت مشهدبرابر است
توپاره تنی به نبی مثل فاطمه این حرف من که نیست حدیث پیمبراست
امشب دوباره دیدم حدیث جواد را: بابای من زیارتش از کعبه برتراست
) آقاطواف کعبه اگر هفت مرتبه است
قطعاًطواف کوی شما هشت مرتبه است
آقاخوشا به حال کسی که کنار توست ایران نه عرش وفرش دراین سایه سار توست
خورشید هم به خاک حرم بوسه می زند ازصبح تا غروب فقط در جوارتوست
می آیدو به خاک حرم سجده می کند این هم یکی زمعجزه های غبار توست
از آنزمان که صاحب صحن وحرم شدی درحسرت نگاه به سنگ مزار توست
توآمدی وصاحب ایران ماشدی پس هرچه عزت ست فقط اعتبار توست
ایران ما به کل جهان فخر می کند این سربلندی وشرف وناز کارتوست
عشقت اگر نبود که ایمان نداشتیم
آقای من بدون تو سلطان نداشتیم
مارابرای نوکری خود سواکنید بایک نگاه قلب مراباصفاکنید
مازخم خورده ایم،به یمن حضورتان درد دل شکسته مارادواکنید
کی می شود که بامدد صاحب الزمان درسینه بقیع ضریحی بناکنید
کی می شودکه مثل حریم قشنگتان گلدسته امام حسن راطلا کنید
امشب بحق چادر خاکی فاطمه آقاگره زکار من خسته واکنید
درروضه های خاصّتان یاابالحسن یکبار هم شده منِ بدراصداکنید
ماآمدیم بازصدایت کنیم که مارادوباره راهی کرببلا کنید
بوی محرم است که ازدور می رسد
فصل زمینه نوحه دم وشور می رسد
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
رَبَنا آتِنا... محبت او رَبَنا آتِنا... ولایت او
سائلم سائل امام رئوف تشنه ام تشنه ی کرامت او
قصد کردم که این شب عیدی بروم ساعتی زیارت او
اوهمان پادشاه قلب من است و منم تا همیشه رعیت او
واژه واژه تمام دفتر خود میکنم هدیه من به ساحت او
تا که شاید به لطف حضرت حق شامل من شود عنایت او
شک ندارم به مادرش رفته مهربانی و جود و رحمت او
همه دنبال او به راه افتند بس که شیربن بود رفاقت او
سبب شعر گفتن ام او بود شکرلله که با حمایت او
شاعرم شاعرانه میگویم
بهر او فاخرانه میگویم
پر پرواز را به ما دادند دل گرفتند و کیمیا دادند
مادر او هوای مارا داشت با دعایش به دل صفا دادند
با غبار رسیدنش امشب به دل مرده مان جلا دادند
برده ایم تا جواب کرده ی خود بدون هیچ معطلی شفا دادند
"جان زهرای..." احتیاجی نیست دردهای همه دوا دادند
از سوال و جواب هراسی نیست به دل ما امام رضا دادند
شب میلادش عیدی مارا خرجی راه کربلا دادند
شهر او شهر عشق و عرفان است
حرمش کربلای ایران است
تادلم وقف عشق جانان است دور چشمان او غزلخوان است
همه هستی ست با اشاره ی او دستهایش کفیل باران است
شاد از آنیم که رعیتش باشیم به دل ما همیشه سلطان است
در حریمش جناب ابراهیم دست برسینه است و دربان است
متصدی کفش داری او نوح یعقوب یا سلیمان است
مستندات پنجره فولاد گفته است که مسیح ایران است
دومین پاره ی تن احمد هستی مردم خراسان است
ضامن ما نمیشود !!؟وقتی ضامن آهوی بیابان است
از غم و غصه ها دلم آزاد
میپرم در هوای گوهرشاد
اختیار دلم بود دستش مهر و ماه و ستاره سرمستش
هدف از خلق جبرئیل این بود تا که باشد غلام دربستش
نذر او کرده حضرت یعقوب پسرش - یوسفش- همه هستش
میبرد دل ز مادرش نجمه سخنان فصیح و دلچسبش
خنده های ملیح معصومه سبب شادی دل خسته ش
علی سومین آل الله حیدرانه ست ضربه ی شصتش
کرمش پاک یادمان برود!!؟ کور خوانده ست دشمن پستش
ما مریدیم همه مراد است او
باب عالم ابالجواد است او
همه مجنون صفت وَ او لیلاست همه پایین و او فقط بالاست
حاتم طایی ام گدای درش او کریم است و سینه اش دریاست
همه ی دلخوشی معصومه همه هستی مادرش زهراست
چشم هایش فراتر از خورشید فاش گویم که قامتش طوباست
حال دیگر ولی شکسته شده پیرمردی اسیر زهر جفاست
سینه اش داغدار و میسوزد دم آخر به یاد کرببلاست
یاد اطفال و اشک و هرم عطش یاد دستان حضرت سقاست
یاد گودال و شمر و عمه ی خود بر لبانش همیشه "واویلاست "
گفته یابن الشبیب گریه کنید
بر حسین غریب گریه کنید
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
باید غبار صحن تو را طوطیا کنند آنانکه خاک را به نظر کیمیا کنند»
هو هوی باد نیست که پیچیده در رواق خیل ملائکند رضا یا رضا کنند
بازار عاشقان تو از بس شلوغ شد ما شاعرت شدیم که مارا سوا کنند
«هر گز نمیرد آنکه دلش» جلد مشهد است حتی اگر که بال و پرش را جدا کنند
هر کس به مشهد آمد و حاجت گرفت و رفت او را به درد کرببلا مبتلا کنند
دردی عظیم و سخت که آن درد را فقط با یک نگاه گوشه ی چشمت دوا کنند
از آن حریم قدسی ات آقای مهربان آیا شود که گوشه ی چشمی به ما کنند»
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
از برکتت نبود اگر ، نان نداشتیم باران نبود غیر بیابان نداشتیم
سوگند بر تو ای سر و سامان زندگی بی تو نه سر که این همه سامان نداشتیم
این حوزه ها نفس به هوای تو می کشند لطفت اگر نبود ، مسلمان نداشتیم
ای آرزوی هر سفر دل از ابتدا ما قبله ای به غیر خراسان نداشتیم
ما رعیت ری ایم که سلطان به جز رضا ارباب جز حسین در ایران نداشتیم
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
باز هم دربدر شب شدم ای نور سلام باز هم زائرتان نیستم از دور سلام
با زبانی که به ذکرت شده مامور سلام به سلیمان برسد از طرف مور سلام
کاش سمت حرمت باز شود پنجره ها
باز از دوریت افتاده به کارم گره ها
ننوشته ست گنهکار نیاید به حرم پس بیایید اگر خوب و اگر بد به حرم
برسد خواهش این ناله ی ممتد به حرم زود ما را برسانید به مشهد به حرم
مست از آنیم که از باده به خم آمده ایم
ما سفارش شده ایم، از ره قم آمده ایم
یاد دادید به ما رنج کشیدن زیباست پس از این فاصله تا طوس دویدن زیباست
پا برهنه شدن و جامه دریدن زیباست بعد هم پای ضریح تو رسیدن زیباست
پیچش قافله ی ما که به سوی نور است
رگه ای در دل فیروزه ی نیشابور است
چه خبر در حرم ضامن آهو شده است؟ صحن ها بیشتر از پیش چه خوش بو شده است
طرف پنجره فولاد هیاهو شده است باز یک چشمه از آن لطف و کرم رو شده است
مادری گریه کنان ذکر رضا می گیرد
دست و پای فلجی باز شفا می گیرد
با شفا از تو، چه زیبا شده بیمار شدن به تو وابسته شدن با تو گرفتار شدن
کار من هست فقط گرمی بازار شدن گر چه در باور من نیست خریدار شدن...
یوسفم باش، بدون تو کجا برگردم؟
من برایت دو سه تا بیت کلاف آوردم
تو خودت خواسته ای دار و ندارم باشی کاش لطفی کنی و آخر کارم باشی
مرد سلمانی تو باشم و یارم باشی لحظه ی مرگ بیایی و کنارم باشی
قول دادی به همه پس به خدا می آیی
هر که یک بار بیاید تو سه جا می آیی
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
این چه حسی است که امشب به دلم پا داده به من کور چنین میل تماشا داده
خانه حضرت موسی شده وادی بهشت گوئیا باز خدا حضرت عیسی داده
مریم است این که در آغوش خود عیسی دارد یا خدا فاطمه را مولد زیبا داده
چه کسی آمده که باز عطش آورده نکند باز خدا حضرت سقا داده
نبی آمد، علی آمد، حسن آمد، نه حسین همه را دست خدا بر رخ او جا داده
خوش به حال دل ما چون حرمش ایران است پرچم نوکریش فاطمه بر ما داده
حرمت وادی طوراست که حاجت دارم خادم پیرحرم حاجت من را داده
روز اول به تو و گنبد و گلدستهٔ تو حضرت ذات احد نمره بالا داده
صحن تو صحن بهشت است خدایی چون که نقشه صحن تو را حضرت زهرا داده
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@