اَللّهُمَّ صَلِّ
عَلى مُحَمَّدٍ وَاَهْلِ بَیْتِهِ وَ صَلِّ عَلى موُسَى بْنِ جَعْفَرٍ
خدایا درود فرست بر محمد و خاندانش
و درود فرست بر موسى بن جعفر
وَصِىِّ الاَْبْرارِ
وَاِمامِ الاَْخْیارِ وَ عَیْبَةِ الاَْنْوارِ وَ وارِثِ السَّکینَةِ
وصى آقایان نیکوکار و پیشواى
خوبان و گنجینه انوار و وارث آرامش
وَالْوَقارِ وَ
الْحِکَمِ وَالاْثارِ الَّذى کانَ یُحْیِى اللَّیْلَ بِالسَّهَرِ اِلَى
و وقار و فرزانگى و آثار (و
نشانه ها) آن بزرگوارى که شب زنده دار و بیدار بود تا هنگام
السَّحَرِ بِمُواصَلَةِ
الاِْسْتِغْفارِ حَلیفِ السَّجْدَةِ الطَّویلَةِ وَالدُّموُعِ
سحر و پیوسته مشغول استغفار
بود، همدم و رفیق سجده هاى طولانى و اشکهاى
الْغَزیرَةِ وَالْمُناجاتِ
الْکَثیرَةِ وَالضَّراعاتِ الْمُتَّصِلَةِ وَ مَقَرِّ النُّهى
ریزان و مناجات بسیار و زارى
و ناله پیوسته بود، و هم او مقر عقل و خرد
وَالْعَدْلِ وَالْخَیْرِ
وَالْفَضْلِ وَالنَّدى وَالْبَذْلِ وَمَاءْ لَفِ الْبَلْوى وَالصَّبْرِ
و عدالت و نیکى و فضیلت و بخشش
و جود و عطا بود و نیز آن حضرت خوگرفته بود به بلا و شکیبائى
وَ الْمُضْطَهَدِ
بِالظُّلْمِ وَالْمَقْبوُرِ بِالْجَوْرِ وَالْمُعَذَّبِ فى قَعْرِ السُّجوُنِ
و پایمال ظلم و ستم گشت و به
ظلم و جور در قبر رفت و در سیاه چالهاى زندان
وَظُلَمِ الْمَطامیرِ
ذِى السّاقِ الْمَرْضُوضِ بِحَلَقِ الْقُیوُدِ وَالْجَِنازَةِ
وسلولهاى تاریک تحت شکنجه و
عذاب بود آن بزرگوارى که ساق پایش از فشار حلقه هاى کُند و زنجیر شکسته و خرد شد و
صاحب آن
الْمُنادى عَلَیْها
بِذُلِّ الاِْسْتِخْفافِ وَ الْوارِدِ عَلى جَدِّهِ الْمُصْطَفى
جنازه مقدسى که جلوش جار مى
زدند با کمار خوارى و سبکى و آنکه درآمد بر جدش مصطفى
وَاَبیهِ الْمُرْتَضى
وَاُمِّهِ سَیِّدَةِ النِّسآءِ بِاِرْثٍ مَغْضُوبٍ وَ وَِلاَّءٍ
و پدرش (على ) مرتضى و مادرش
بانوى زنان در حالى که ارثش به یغما رفته و حکومتش ربوده شده
مَسْلوُبٍ وَاَمْرٍ
مَغْلوُبٍ وَدَمٍ مَطْلوُبٍ وَسَمٍّ مَشْروُبٍ اَللّهُمَّ وَ کَما
و در کار خود مغلوب دشمنان گشته
، و دشمن ریختن خونش را مى خواست با زهرى که به او خورانیدند خدایا چنانچه
صَبَرَ عَلى غَلیظِ
الِْمحَنِ وَتَجَرَّعَ غُصَصَ الْکُرَبِ وَاسْتَسْلَمَ لِرِضاکَ
او صبر کرد بر سختى محنت و سرکشید
جرعه هاى گرفتارى را و تن داد به رضایت تو
وَاَخْلَصَ الطّاعَةَ
لَکَ وَمَحَضَ الْخُشوُعَ وَاسْتَشْعَرَ الْخُضوُعَ وَ عادَى
و اطاعت کرد تو را از روى اخلاص
و بى آلایش در برابرت فروتن گشت و خضوع نمود و دشمنى کرد
الْبِدْعَةَ وَاَهْلَها
وَ لَمْ یَلْحَقْهُ فى شَىْءٍ مِنْ اَوامِرِکَ وَ نَواهیکَ لَوْمَةُ
با بدعت و بدعت گزاران و سرزنشهاى
ملامت کنندگان بهیچوجه و در هیچ یک از اوامر و نواهى تو در او مؤثر
لاَّئِمٍ صَلِّ
عَلَیْهِ صَلوةً نامِیَةً مُنْیفَةً زاکِیَةً توُجِبُ لَهُ بِها شَفاعَةَ اُمَمٍ
نگشت درود فرست بر او درودى
با برکت و بلندمرتبه و پاکیزه که موجب شود بدان شفاعت امتهائى
مِنْ خَلْقِکَ
وَقُروُنٍ مِنْ بَرایاکَ وَبَلِّغْهُ عَنّا تَحِیَّةً وَسَلاماً وَآتِنا مِنْ
از خلق تو را و شامل مردمانى
از قرون گذشته شود و برسان به او از جانب ما تحیت و سلامى و بده به ما از
لَدُنْکَ فى مُوالاتِهِ
فَضْلاً وَ اِحْساناً وَمَغْفِرَةً وَ رِضْواناً اِنَّکَ ذوُ
نزد خویش به پاداش دوستى او
فضل و احسان و آمرزش و خوشنودى خودت را که تو داراى
الْفَضْلِ الْعَمیمِ
وَالتَّجاوُزِ الْعَظیمِ بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ
فضلى همگانى و گذشت بزرگى هستى
به رحمتت اى مهربانترین مهربانان.
