شب اول،ببین عزتُ،هر کجا می خوان روضه ی
حسین علیه السلام شروع کنن،با مسلم شروع می
کنن،دروازه ورود به محرم روضه ی این
آقاست،اولین شهید این هفتاد و دو نفر مسلم ِ،این عزت نیست؟این
مزد نیست؟سلام خدا
به این آقا،خیلی نمی خوام شب اول اذیتت کنم،اما دلم راضی نمی شه از شب اول
بگذرم،هی به خودم میگم مراعات کن،صدا رو نیگه دار،ده شب می خوای ناله بزنی،بعد به
خودم میگم از
کجا معلوم فردا شب بیام،از کجا معلوم امشب شب آخر محرمت نباشه،آقا
جان بذار یه جوری گریه کنم،اگه
امشب گفتند پاشو بساط خودتو جمع کن،خیلی این غزل
جانسوزه من که امروز روضه رو مرور می
کردم،گفتم دیگه نمی خوای روضه بخونی،از بس که
این غزل،مرثیه حرفشو قشنگ می زنه،ببین این
آقا
چقدر غریب شده،خیلی سخته آقا غربت،اونم برای یه مرد،اونم تو یه شهر
غریبزبانحال مسلم با آقا و
اربابشه،خیلی مسلم حسین رو دوست داشت،خیلی به آقا ابی
عبدالله علاقه داشته،بی خود نیست به
این درجه رسیده
دل این شهر برای نفسم تنگ شده جان من کوفه میا کوفه دلش سنگ شده
خوب گشتم همه جا را خبری نیست نیا همه شادند آخر دوباره خبر جنگ شده
آقا جان نمی دونی چه خبره تو این
کوفه،یکی داره شمشیرشو آماده می کنه،یکی داره نیزشو تیز می کنه،
آب و جارو شده این شهر برای سر تو کوچه هاشان همه پاکیزه و کم سنگ شده
هرکی سنگ پیدا میکنه،بیاید بریم
کربلا،یکی داره میاد،حسین
همه جا صحبت از غارت اموال شماست
بخدا بیعتشان
حقه و نیرنگ شده
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
تا ریختند تو خونه ی طوعه، (مقتل ا لحسین
مرحوم ذهنی) مسلم رو به طوعه صدا زد: مادر ! شمشیر من
را بدید، لباس رزم پوشید تا
آماده شد، طوعه گفت: آقاجان ! فکر کنم خودتون را آماده ی مرگ کردید، راه چاره
ای
ندارید، فرمود بله راهی ندارم ... .این صحنه آدم را یاد اون لحظه می اندازد که ابی
عبدالله برای وداع آخر
از خیمه بیرون آمد، لباس رزم پوشیدند، فرمود: زینب جان !
شمشیر من را بیاور، بی بی رو کرد به بردار، صدا
زد: حسین جان ! کاَنَّ آماده ی مرگ
شدی، داری می ری؟ فرمود: زینب جان ! راهی غیر این ندارم، امام
حسین (علیه السّلام)
از خیمه روانه شد، زن و بچه از خیمه بیرون آمدند، دور و بر بابا رو گرفتند، یکی می
گه بابا ما را به دست کی می سپاری ... .
دید مرکب حرکت نمی کنه، دید سکینه پای
اسب را بغل کرده، بابا با دختر مسلم چه کردی؟ من هم دارم
یتیم می شم
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
امشب خود فاطمه (سلام الله علیها) تو رو
دعوت کرده، بهت گفته پاشو بیا روضه ی حسین (علیه
السّلام)، اگه کربلا می خوای بیا،
پسر من روضه خون می خواد، اگه مریض داری بیا ... آخه مدینه هر چی
درها را زد، یه نفر در را باز نکرد، ای کاش فقط در را باز نمی
کردند، اومدند به علی گفتند از صدای فاطمه
خسته شدیم بگو بره تو بیابونا گریه کنه
...
اما بازم مردم مدینه، از اول در را باز
نکردند، می دونی اما وای از کوفیا، اول دست محبت دادند بعد همه
مسلم را تنها
گذاشتند چقدر دو رنگی و پستی، خودشون نامه نوشتند بیای، زن و بچتم با خود بیار ...
.
آری محبت نشونه می خواد، نمی تونی بگی من
عاشق ولیّم ، ولی قیمتش را ندی ... .
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
جهت مشاهده دیگر روضه ها و گریزهای
شب اول محرم و عزای حضرت مسلم
به ادامه مطلب مراجعه نمایید
