آه ای زمانه با گل زهرا چه کرده ای؟! ای زهر با امیر دل ما چه کرده ای؟!
آتش گرفته کل وجود امام عشق قد جوان فاطمه شد تا، چه کرده ای؟!
زهرا برای غربت او گریه می کند داغش نشسته بر دل مولا چه کرده ای؟!
سوزانده ای تمامی جسم مطهرَّش حالا نشسته ای به تماشا چه کرده ای؟!
وای از نوای هادی و غم های عسگری داند پسر که با دل بابا چه کرده ای؟!
مهدی برای جد غریبش عزا گرفت واویلتا شده دم آقا چه کرده ای؟!
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
بهر تو کفن بود ولی وای حسین! غم سایه فکن بود ولی وای حسین!
هر چند شدی کشته تو از زهر ولی سر روی بدن بود ولی وای حسین!
@@@
رفتی تو ولی پسر، عزاداری کرد تنها نه پسر، بشر عزاداری کرد
مظلوم و غریب گر چه شهیدت کردند بهر تو ولی خواهر عزاداری کرد
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
یا رب از زهر جفا سوخت ز پا تا به سرم شعله با ناله بر آید همه دم از جگرم
جز تو ای خالق دادار کسی نیست گواه که چه آورده جفای متوکل به سرم
می دوانید پیاده به پی خویش مرا گرد ره ریخت بسی بر رخ همچون قمرم
آن شبی را که مرا خواند سوی بزم شراب گشت از شدت غم مرگ عیان در نظرم
خواست تا بر من مظلوم دهد جام شراب شرم ننمود در آن لحظه ز جدّ و پدرم
زهر نوشیدم و راحت شدم از عمر ولی ریخته خاک یتیمی به عُذار پسرم
با که این ظلم بگویم که به زندان بلا قبر من کند عدو پیش دو چشمان ترم
هر زمان هست در این دار فنا مظلومی حق گواه است که من از همه مظلوم ترم
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
جهت مشاهده دیگر اشعار
شهادت امام هادی (ع)
به ادامه مطلب مراجعه نمایید
آه ای زمانه با گل زهرا چه کرده ای؟! ای زهر با امیر دل ما چه کرده ای؟!
آتش گرفته کل وجود امام عشق قد جوان فاطمه شد تا، چه کرده ای؟!
زهرا برای غربت او گریه می کند داغش نشسته بر دل مولا چه کرده ای؟!
سوزانده ای تمامی جسم مطهرَّش حالا نشسته ای به تماشا چه کرده ای؟!
وای از نوای هادی و غم های عسگری داند پسر که با دل بابا چه کرده ای؟!
مهدی برای جد غریبش عزا گرفت واویلتا شده دم آقا چه کرده ای؟!
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
بهر تو کفن بود ولی وای حسین! غم سایه فکن بود ولی وای حسین!
هر چند شدی کشته تو از زهر ولی سر روی بدن بود ولی وای حسین!
×××
رفتی تو ولی پسر، عزاداری کرد تنها نه پسر، بشر عزاداری کرد
مظلوم و غریب گر چه شهیدت کردند بهر تو ولی خواهر عزاداری کرد
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
دریــا میان چشم تـَرَش جــا گرفـته است آری دوباره روضه ی زهرا گرفته است
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
گفتند شراب و دلت ای ماه کجا رفت از مجلس بغداد سوی شام بلا رفت
لب پاره شد و ناله ی زینب به هوا رفت خون از لب شه، روح ز جان اُسرا رفت
شد مجلس اغیار همان بزم خرابه وقتی که سر افتاد به دامان ربابه
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
آسمان را آهِ جان سوزت ز پا انداخته مادرت را باز در هول و وَلا انداخته
کاری از دست طبیبان بر نمی آید غریب در کنار بستر تو مرگ جا انداخته
پوستی بر استخوان داری به زهرا رفته ای خونِ دل خوردن تو را از اشتها انداخته
رفته رفته حجره ات گودال سرخی می شود زهر، لب های تو را از ربنا انداخته
تشنگی بی رحم تر از نیزۀ زیر گلوست تارهای صوتی ات را از صدا انداخته
جام می شرمندۀ اندوه چشمانت شده ماجرا را گردن شام بلا انداخته
شام گفتم، خیزران آمد به یادم "وای وای" گریه ها را یاد طشتی از طلا انداخته
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
یا رب از زهر جفا سوخت ز پا تا به سرم شعله با ناله بر آید همه دم از جگرم
جز تو ای خالق دادار کسی نیست گواه که چه آورده جفای متوکل به سرم
می دوانید پیاده به پی خویش مرا گرد ره ریخت بسی بر رخ همچون قمرم
آن شبی را که مرا خواند سوی بزم شراب گشت از شدت غم مرگ عیان در نظرم
خواست تا بر من مظلوم دهد جام شراب شرم ننمود در آن لحظه ز جدّ و پدرم
زهر نوشیدم و راحت شدم از عمر ولی ریخته خاک یتیمی به عُذار پسرم
با که این ظلم بگویم که به زندان بلا قبر من کند عدو پیش دو چشمان ترم
هر زمان هست در این دار فنا مظلومی حق گواه است که من از همه مظلوم ترم
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
رنگ و بوی درد دارد کوچه های سامرا گریه باید کرد هر شب پا به پای سامرا
هر شب از فرط عطش ای هادی گم گشته گان! می پرد مرغ دل ما تا هوای سامرا
گرچه دورست از ضریح سبز تو دستان ما قلب ما آن جاست آن جا لا به لای سامرا
نسبتی دارد مگر با کربلا احوال تو کاین چنین پیچیده هر جا نینوای سامرا
بوی حیدر داشت مولا رنج بی پایان تو ریشه دارد در غریبی ماجرای سامرا
باز کن دست تسلّی را علی مرتضی "کوفه کوفه" زخم دارد شانه های سامرا
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
تنها امام سامره تنها چه می کنی؟ در کاروان سرای گداها چه می کنی؟
دارم برای رنگِ تنت گریه می کنم پایِ نفس نفس زدنت گریه می کنم
باور کنیم حرمت تو مستدام بود؟ یا بردن تو بردنِ با احترام بود؟
باور کنیم شأن تو را رَد نکرده است؟ این بد دهانِ شهر به تو بد نکرده است؟
گرد و غبار، روی تو ای یار ریختند روی سرِ تو از در و دیوار ریختند
مردِ خدا کجا و این همه تحقیر وایِ من بزم شراب و آیه ی تطهیر وایِ من
هرچند بین ره بدنت را کشید و بُرد دستِ کسی به رویِ زن و بچه ات نخورد
باران نیزه، نیزه نصیب تنت نشد دست کسی مزاحم پیراهنت نشد
این سینه ات مکان نشست کسی نشد دیگر سر تو دست به دست کسی نشد
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
ای جگرگوشه امام رضا آفتاب غریب سامرا
دوستانت اهالی بالا دشمنانت قبیله های زنا
جبرئیل خداست سربازت چه کسی گفته بر شما تنها؟
اسم من خادم النّقی گشته کوری چشم دشمنت آقا
ای چهارم علیّ این دنیا دهمین بال آسمانی ما
خاک پای تو هم نمی گردند یوسف و نوح و آدم و عیسی
به قدومت بهشت بوسه زده در نگاهت خدا بود پیدا
حرمت شعبهٔ بقیعِ حسن رفته است غربت تو بر زهرا
علی بن محمد بن علی! تو کجا و شعور مطرب ها؟
جای تو مجلس شراب نبود الامان از حکایت دنیا
در میان حرامیان بودی روضه خوان غریب کرببلا
در دل آن همه جسارت و رنج بود کارت مرور این غم ها:
زینب و اضطراب و نامحرم خیزران و حسین و تشت طلا
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
غربت شهر سامرا، غصۀ هر شب منه عکس خرابی حرم، آتیش به جونم می زنه
گرد و غبار مرقدت، سرمۀ چشم نوکرات خیلی غریبی آقاجون! بگو چی شد کبوترات؟
شب شهادت آقا، می خوام یه آرزو کنم کاشکی می شد با مژه هام، مرقدتُ جارو کنم
آقا بذارکه جونمُ، با هروله فدات کنم آقا بذار که رُوم بشه، تو قیامت صدات کنم
سینه زدن با عاشقات، نماز مستیِ منه این سینۀ خسته باید، یه روز براتُ بشکنه
تو حلقۀ سینه زنی، وقتی برات شور می گیرم پاک میشه زنگار دلم، آینه می شم- نور می گیرم
این گریه ها روز حساب، توشۀ کوله بارمه این سینۀ کبود شده، مدال افتخارمه
بندگی رو یادم دادی، با راه و رسم نوکریت معنی عشقُ فهمیدم، با اون نگاه دلبریت
معجزه کردی آقاجون، که عاشق خدا شدم یه تیکه مس بودم که با، نگاه تو طلا شدم
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
آیا که شود باز ببینم وطنم را آرام کنم سینۀ پر از محنم را
دلتنگ مناجات سحرهای بقیعم با مادر غمدیده بگویم سخنم را
از سوز عطش تار شده راه نگاهم آخر چه کنم؟ لرزش دست و بدنم را
آتش زده بر جان و دلم صوت حزینی سخت است تماشا کنم اشک حسنم را
آن روز که در گوشۀ ویرانه نشستم لرزاند، غم عمۀ سادات تنم را
من کشتۀ بی حرمتیِ بزم شرابم با آن که نبسته لب چوبی دهنم را
آن روز که آمد به میان حرف کنیزی... سخت است که تفسیر نمایم سخنم را
ناموس خدا، خیره سری، چشم حرامی سربسته گذارید بلای کهنم را
در این دم آخر به خدا یاد حسینم زیر سرم آماده نهادم کفنم را
تشییع تن سالم من کار ندارد غارت ننموده است کسی پیرهنم را
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
هر که یک جور قسمتی دارد سامرای تو غربتی دارد
خوش به حال کسی که نوکر توست واقعا چه سعادتی دارد!
راستی شهر سامرای شما چند تا بچه هیئتی دارد؟
یا که دور و بر حریم شما مردمان ولایتی دارد؟
دل من دور صحن و ایوانت باز میل زیارتی دارد
اعتقاد من است با آن حال حرم تو چه هیبتی دارد
با وجودی که خاکی است اما این زیارت چه لذتی دارد
دشمن تو اگر که می دانست با تو بودن چه عزتی دارد...
تا ابد مبتلای تو می شد
خادم سامرای تو می شد
مرد آن است باورت کرده خویش را بنده ی درت کرده
دست های خدا ملائک را روی گنبد کبوترت کرده
پرچمت تا همیشه پا برجاست با دعایی که مادرت کرده
جلوه ای از رخت شده خورشید حق تو را ذره پرورت کرده
دست حق معجزات عیسی را رزق و روزی نوکرت کرده
به زمین خورده است و پا نشده هر که توهین به محضرت کرده
بشکند دست های آن کس که چون گل یاس پرپرت کرده
من بمیرم که بین بزم شراب خون به قلب مطهرت کرده
روضه ات تا کجا کشانده مرا
پای تشت طلا کشانده مرا
دور تشت طلا چه غوغا بود داخل تشت رأس آقا بود
دختری در کنار عمه خود دیدگانش شبیه دریا بود
چشم های کبوترانۀ او خیره در چشم های بابا بود
چقدر صورت کبودی داشت جرمش این بود شکل زهرا بود
بس که بین مسیر افتاده بدنش پر ز خار صحرا بود
بوی یاس مدینه می آمد مادرش هم یقین در آن جا بود
گرچه بستند دست زینب را پرچم او هنوز بالا بود
خیزران هم دلش به درد آمد روی لب ها که واحسینا بود
قاری نیزه ها که قرآن خواند چشم ها غرق در تماشا بود
تا به لب هاش خیزران می خورد
رعد و برقی در آسمان می خورد
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
تو غریبی شبیه آن آقا که غمش را به چاه ها می گفت
دردهای بزرگ قلبش را بغض می کرد و بی صدا می گفت
تو غریبی شبیه آن شاهی که دلش پاره های باران شد
از مدینه به سوی ما آمد و شهید غم خراسان شد
آسمانِ هدایت ای آقا! مثل تو آفتاب کم دارد
بعد تو تا همیشه سامرا بر تن خود لباس غم دارد
در کلاس صبوری ات آقا! درس هایی به عاشقان دادی
قلب ما را شکسته اندوهت ای امام بزرگ، ای هادی!
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
من آن صیدم که بین دام این بیگانه افتادم من آن شمعم که در این بزم، بی پروانه افتادم
من آن مرغ گرفتارم بیا مادر تماشا کن به کنج این قفس پر بسته و بی دانه افتادم
مرا بزم شراب آورده ای؟ شرمی کن از زهرا به یاد عمه ها در مجلس بیگانه افتادم
چو دیدم این همه زیور به روی تاج و تخت تو به یاد گوش مجروحِ گُلِ دردانه افتادم
به من در حالت مستی جسارت میکنی، یادِ لب بی آب و چوبِ زاده ی مرجانه افتادم
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
لابه لای آه دلم، یه غصه فریاد می کشه اشکامو مخفی می کنم اما چشام داد می کشه
زخمی که توی سینمه ، هیچ جوری مرهم نداره به یاد یک حرم شبا، تا صبح دلم عزاداره
این روزا روضه می گیرم، به یاد روضه ی غمش روم نمیشه بگم شده، چه ها به صحن و حرمش
خنده هامون گریه دارن، فصل عزا و شادیه دلم خراب حرمه، آقام امام هادیه
قامت گلدسته تو، اگه یه ذره خم شده کی گفته بغض دشمنت ، میون ماها کم شده
سینه زنت تا عمر داره، به داشتن تو می نازه پا بده با سرش می آد، صحن .و سرات و می سازه
یه روز می آد که اون حرم، تو گریه جا می گیریم توی طواف سینه زنات، شور یا زهرا میگیریم
شما امامی و عزیز، اما شکسته حرمت عرش خدا آتیش گرفت، تو شعله های غربتت
گوشه زندان می چکه، بارون زچشمای شما آقا چرا ورم داره، زیر کف پای شما
تشنگی اذیت می کنه، عطش نشسته تو گلوت میگن جای تازیانس، آقا به روی سر و روت
چند ساله بین زنجیرا، نشسته در تاب و تبی چند ساله که عزادار روضه ی عمه زینبی
چند ساله که صحن خونت، پرچم لاله می زنی ناله ی غسل کفن، طفل سه ساله می زنی
همه می دونن خون ما، وصل به رگهای شماست همه می دونن شونمون، زخمی داغ کربلاست
هرجایی بریم آخرش، گریمون توی شور و شین اینه که مستی می کنیم، فقط با ذکر یا حسین
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
آقا کمی برای من از سامرا بگو اوصاف ناله های غریبانه را بگو
از ساعتی که چشم جوان تار می شود از زهر و دست وپا زدن و ضجِّه ها بگو
می سوزد از شرار ستم قلب جدِّ تو کینه چه کرده با دل هادی شما بگو
در عرش فاطمه به سر و سینه می زند از اشکهای مادر و آل عبا بگو
حالا که سفره ی غم و روضه به پاشده از طعم روضه تشنه لب کربلا بگو
از حال شاه و نیزه و گودال خاک و خون از تلِّ زینبیِّه و آه و نوا بگو
این دست و پازدن به خدا ارث کربلاست امّا گرفته دشنه روی حلق جا؟! بگو
روضه جدا نمی شود از ذکر یا حسین ازآن سری که رفته به نیزه بیا بگو
با هادیُّ و سری که به نی می رود بیا هر جمعه العجل به امید شفا بگو
تنها دوای شیعه ظهور است بی گمان از مرگ انتظار و وصال و وِلا بگو
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@