گلچین اشعار شهادت امام سجاد(ع)

داغی نشانده بر جگرت، یاد کربلا                   خون می رود ز چشم ترت، یاد کربلا

زینب، سکینه، گریه و طفل رباب و آب                       می آورند در نظرت، یاد کربلا

با زخمی از تسلَیِ زنجیرِ سلسله                     مانده به روی بال و پرت، یاد کربلا

با خطبه های بی بدلت زنده کرده ای               در لحظه لحظـۀ  سفرت، یاد کربلا

از قتل صبر روضه بخوان ای امام صبر                   با سوزِ آه شعله ورت، یاد کربلا

از سجده های لشکر شمشیر و نیزه ها                  از خنجر و سر پدرت، یاد کربلا

از لحظه ای که غارت خیمه شروع شد                آتش گرفت دور و برت، یاد کربلا

تا صبح حشر ضامن این دین و پرچم است               یاد محرم و صفرت، یاد کربلا

این جلوه های اشکِ عزا در صحیفه است         یاد خدا، شب و سحرت، یاد کربلا

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

دریا به دیده ی تر من گریه می کند                           آتش ز سوز حنجر من گریه می کند

سنگی که می زنند به فرقم ز روی بام                      بر زخم تازه ی سر من گریه می کند

از حلقه های سلسله خون می چکد چو اشک            زنجیر هم به پیکر من گریه می کند

ریزد سرشک دیده ی اکبر به نوک نی                         اینجا به من برادر من گریه می گند

وقتی زدند خنده به اشکم زنان شام                    دیدم سه ساله خواهر من گریه می کند

رأس حسین بر همه سر می زند ولی                      چون می رسد برابر من گریه می کند

ای اهل شام پای نکوبید بر زمین                             کاینجا ستاده مادر من گریه می کند

زنهای شام هلهله و خنده می کند                         جایی که جد اطهر من گریه می کند

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

جهت مشاهده ادامه اشعار

شهادت امام سجاد(ع)

به ادامه مطلب مراجعه نمایید

 

داغی نشانده بر جگرت، یاد کربلا                   خون می رود ز چشم ترت، یاد کربلا

زینب، سکینه، گریه و طفل رباب و آب                       می آورند در نظرت، یاد کربلا

با زخمی از تسلَیِ زنجیرِ سلسله                     مانده به روی بال و پرت، یاد کربلا

با خطبه های بی بدلت زنده کرده ای               در لحظه لحظـۀ  سفرت، یاد کربلا

از قتل صبر روضه بخوان ای امام صبر                   با سوزِ آه شعله ورت، یاد کربلا

از سجده های لشکر شمشیر و نیزه ها                  از خنجر و سر پدرت، یاد کربلا

از لحظه ای که غارت خیمه شروع شد                آتش گرفت دور و برت، یاد کربلا

تا صبح حشر ضامن این دین و پرچم است               یاد محرم و صفرت، یاد کربلا

این جلوه های اشکِ عزا در صحیفه است         یاد خدا، شب و سحرت، یاد کربلا

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

یعقوب کربلا چه قدر گریه می کنی                   از صبح زود تا به سحر گریه می کنی

یعقوب را که غصه ی یوسف شکسته کرد              داری برای چند نفر گریه می کنی؟

وقتی که چشم هات می افتد به معجری         حق داری ای عزیز اگر گریه می کنی

این طفل را به جان خودت آب داده اند                      دیگر چرا میان گذر گریه می کنی

از صبح تا غروب فقط نیزه می زدند                        داری به قتل صبر پدر گریه میکنی

چشمت چرا ضعیف شده بی رمق شده                یعقوب کربلا چقدر گریه می کنی!

با دیدن اسیر کجا می رود دلت                          با دیدن فقیر کجا می رود دلت

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

من بر این ماه که بر نیزه نشسته، پسرم                     پاره پاره شده هم چون لب بابا جگرم

من جگر پاره آن بزم شرابم والله                                      خیزران رنگ گرفت از لب زخم پدرم

این که آتش به سرم ریخته شد دردی نیست     عکس رخساره نیلی است در این چشم ترم

لرزه بر پیکرش افتاد کنیزش خواندند                                من خجالت زده از خواهر نیکو سِیَرم

خارجی و پسر خارجیان گفت به من                     آن که با زخم زبان کرده چنین خون جگرم

خواهر کوچک من گوشه ی ویران جان داد                   هر سحر یاد همان غربت وقت سحرم

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

دریا به دیده ی تر من گریه می کند                           آتش ز سوز حنجر من گریه می کند

سنگی که می زنند به فرقم ز روی بام                      بر زخم تازه ی سر من گریه می کند

از حلقه های سلسله خون می چکد چو اشک            زنجیر هم به پیکر من گریه می کند

ریزد سرشک دیده ی اکبر به نوک نی                         اینجا به من برادر من گریه می گند

وقتی زدند خنده به اشکم زنان شام                    دیدم سه ساله خواهر من گریه می کند

رأس حسین بر همه سر می زند ولی                      چون می رسد برابر من گریه می کند

ای اهل شام پای نکوبید بر زمین                             کاینجا ستاده مادر من گریه می کند

زنهای شام هلهله و خنده می کند                         جایی که جد اطهر من گریه می کند

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

هر صبح و ظهر و شام و سحر ضجه میزنی              همراه اشک و سوز جگر ضجه میزنی

سجاد خانواده ای و وقت نافله                                         بر آخرین نماز پدر ضجه میزنی

از داغ آن سفر که تورا پیر کرده است                       وقتی که میروی به سفر ضجه میزنی

حق داری ای امام جوانم به دیدن                            شمشیر و تیغ وتیر و تبر ضجه میزنی

بر پاره پاره پیکر پیغمبر حسین                                 بر گریه پای نعش پسر ضجه میزنی

گاهی به سوی مشک و علم خیره میشوی                 با یاد زخم های قمر ضجه میزنی

وقتی که میرسی به کنار شریعه ای                    بر سر عبا و دست به کمر ضجه میزنی

بادیدن سواره نظام های لشگری                                 با دیدن عمود و سپر ضجه میزنی

لالاییِ ...ربابه امانت بریده است                               با یاد حلق و تیر سه پر ضجه میزنی

"وقت غروب..." ، "عمه..." ، "علیکن بالفرار..."      با "آتش" و "خیام" و "خطر" ضجه میزنی

در کربلا چه دیده ای آخر که روضه خوان            تا میرسد به "سینه" و "سر" ضجه میزنی

اینطور که پیش میروی از دست میروی                آقای من بس است چقدر ضجه میزنی ؟؟

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

باید از کرب و بلا باز روایت بشود                             روز و شب در غم ارباب ارادت بشود

راوی کرب و بلا،سیّد سجّادم من                         بلکه از کوفه و تا شام، حکایت بشود

خاطراتی که پر از تلخی ایّامم بود                      مجلسی باز به پا، ذکر مصیبت بشود

منزلی نیست که داغ دل ما تازه نشد                  باید انگار که قسمت به اسارت بشود

غل و زنجیر زده ضجّه بر احوال دلم                 بی هوا چوب زدن، عادت و عادت بشود

هر نظر بر سرِ سرنیزه کنم، خون گریم                باید انگار سری مهد جسارت بشود

وقت بی حرمتی قوم یهودی مسلک                سوره ای لیک، نوک نیزه تلاوت بشود

من چه گویم ز غم معجر طفلان ای وای          وَ همه منتظر هستند که غارت بشود

مجلسی نیست که یادم برود طفل و عطش         باز هم تا به ابد ذکر مصیبت بشود

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@