با شیون و شین یا قدیم الاحسان با این همه دِیْن یا قدیم الاحسان
ما آمده ایم تا ببخشی ما را امشب به حسین یا قدیم الاحسان
***
این دل شده هیأت اباعبدالله سینه زن غربت اباعبدالله
یارب مچشان حرارت آتش را بر زائر تربت اباعبدالله
***
با دست تهی و کوله باری از آه این بار هم آمده گدایت از راه
از کار دلم گره گشایی فرما با دست سه سالهٔ اباعبدالله
***
من آمده ام توشه ای از آهم ده سوز نفس و اشک سحرگاهم ده
هرچند تمام کرده ای نعمت را یک بار دگر به کربلا راهم ده
***
آیت الله شیخ حسنعلی اصفهانی نخودکی رحمه الله از علمای ربّانی و صاحب کراماتی بود که ارادت ویژه ای به خاندان رسالت و حضرت سیدالشهدا علیه السلام داشت. این عارف وارسته هر سال دهه محرم در منزل خود مجلس روضه برپا می داشت و بسیار گریه می کرد و یاد مصائب امام حسین علیه السلام برایش جگرسوز بود.
نقل کرده اند وقتی ایشان از دنیا رفت، یکی از بزرگان او را در عالم خواب دید و احوالش را جویا شد. پاسخ داد: وقتی مرا در قبر نهادند دو فرشته نکیر و منکر برای سوال و جواب آمدند. از توحید و نبوت سوال کردند، جواب دادم تا این که از امامان پرسیدند: نام امیر مومنان علیه السلام را به زبان آوردم که امام اول من است، سپس از امام حسن علیه السلام نام بردم؛ ولی وقتی که نام امام حسین علیه السلام را به عنوان امام سومم به زبان آوردم بی اختیار گریه کردم، آن دو فرشته نیز منقلب شده و گریستند.
سپس به یکدیگر گفتند: آزادش کنیم کار این آقا با امام حسین علیه السلام است. دیگر نیازی به سوال نیست. مرا آزاد نمودند و رفتند و اینک می بینی که شاد و خرسندم و در جایگاه خوبی هستم.
اطاعت کردم از فرمان زینب
حمیدم، شهرتم باشد علیمی
شدم جانانه پشتیبان زینب
(بهلول حبیبی زنجانی)