روضه های مکتوب امام کاظم سری دوم

به کاظمین مقام کدام امام معصوم است                  که ذره ذره آن چشمه نور است

مقام اطهر موسی بن جعفر است آنجا                      که بهر پاس حریمش کلیم مأمور است

سلام ما به گرفتار پیر زندانی                               که روز در نظرش همچو شام دیجور است

هنوز دجلۀ بغداد می کشد فریاد                              بر آن امام که از اهل بیت مهجور است

امروز گریه کنید بر آن آقایی که چهار نفر بدنش را از زندان بیرون آوردند گفتند بدنی که سالها تو سیاه چال بوده ، چرا اینقدر سنگین است وقتی نگاه کنند ببینند هنوز غل و زنجیر بر این بدن مطهر مانده است .

اما کربلا عوض تشییع ، اسبها را نعل تازه زدند بر بدن عزیز زهرا ...

جهت مشاهده ادامه روضه های مکتوب به ادامه مطلب مراجعه نمایید

به کاظمین مقام کدام امام معصوم است                  که ذره ذره آن چشمه نور است

مقام اطهر موسی بن جعفر است آنجا                      که بهر پاس حریمش کلیم مأمور است

سلام ما به گرفتار پیر زندانی                               که روز در نظرش همچو شام دیجور است

هنوز دجلۀ بغداد می کشد فریاد                              بر آن امام که از اهل بیت مهجور است

امروز گریه کنید بر آن آقایی که چهار نفر بدنش را از زندان بیرون آوردند گفتند بدنی که سالها تو سیاه چال بوده ، چرا اینقدر سنگین است وقتی نگاه کنند ببینند هنوز غل و زنجیر بر این بدن مطهر مانده است .

اما کربلا عوض تشییع ، اسبها را نعل تازه زدند بر بدن عزیز زهرا ...

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

چاه زندان قتلگاه یوسف زهرا شده                           چشم یعقوب زمان در ماتمش دریا شده

اختران اشک جاری ز آسمان دیده گر                        چون نهان ماه رخش در هالۀ غم ها شده

بس که جانسوز است داغ آن امام عاشقان                در عزایش غرق ماتم خانۀ دلها شده

ای طرفداران قرآن و شریعت بنگرید                           موسی جعفر شهید مکتب تقوا شده

او نه تنها تازیانه خورده از دست ستم                   صورتش نیلی ز سیلی  چون رخ زهرا شده

نالۀ جانسوز معصومه ز دل بر خاسته                                   در مدینه دختری بی بابا شده

ابوالعتاهیه مدتها در مجلس هارون الرشید حاضر نمی شد ، اما روزی باشاره هارون ، جعفر برمکی او را به مجلس هارون آورد از ابوالعتاهیه خواستند اشعاری بخواند ، اشعاری خواند اول هارون را به نشاط آورد ، بعد ابوالعتاهیه اشعار دیگری خواند هارون را بشدت متأ ثرساخت . گفتند : ابو العتاهیه چی می خواهی ؟

گفت : هارون نه مال می خواهم ، نه مقام می خواهم ، من آزادی امام موسی بن جعفر را می خواهم که سالها گوشۀ زندان است هارون اجازه بده آقا را آزاد کنند ، بچه هایش در مدینه منتظرند ، برگۀ آزادی موسی بن جعفر را گرفت خیلی خوشحال است . الحمد الله دل پیغمبر و زهرا را شاد کردم . فردای آن روز ابوالعتاهیه به طرف زندان می رفت دید جنازه ای را چهار نفر می آوردند ، پرسید این جنازه ی کیست ؟ گفتند : جنازۀ موسی بن جعفر امام هفتم شیعیان است .

نمی دانم شنیدستی بدوران                                    که شاهی جان دهد در کنج زندان

فلک بودی دگر در ترکشت تیر ؟                                         کی دیده شه بمیرد زیرزنجیر

نظاما آفرین بر اهل بغداد                                                     تن شه را بروی جسر بنهاد

ولی جدش برهنه در بیابان                                                   غلظ گفت بزیر سمِّ اسبان1

کاری کردند که خواهرش زینب وقتی آمد گودی قتلگاه از روی تعجب صدا زد : آیا تو حسین منی ؟

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

 الا ای رحمت الله یگانه                                                      برایت قلبها گردیده خانه

توئی موسی بن جعفر ای گل نور                            خوشا آنکس که گردد با تو محشور

توئی موسی بن جعفر ای نگارم                                                 به الطاف تو امیدوارم

ترا با معرفت هر کس بخواند                                                     گره در کار او هرگز نماند

نگاهت عقده از دل می گشاید                                            نه تنها عقده ، دل را می رباید

نگاهم کن که محتاج نگاهم                                                   چرا چون من گرفتار گناهم

هر آنکس با ولای تو بمیرد                                                 خدای مهربان دستش بگیرد

ترا از زندگانی سیر کردند                                                     ترا در کنج زندان پیر کردند

                                     در زندان چو بر او باز می شد

                                     بمیرم من کتک آغاز می شد

عاشقان موسی بن جعفر ، انشاء الله کاظمین عرض ادب کنیم ، دو نفر مرگ خودشان را از طلب کردند ، یکی مادرش فاطمه بود ، هی می گفت : خدا دیگر مرگ زهرا را برسان . یکی هم میوۀ دلش موسی بن جعفر ، آخر هر روز وقتی غروب می شد آنقدر سندی بن شاهک ، آقا را تازیانه و سیلی می زد دیگر روزهای آخر لحن مناجات امام تغییر کرد هی صدا می زد : خدا دیگر مرگ موسی بن جعفر را برسان . دعای امام مستجاب شد . اما آی دلهای آماده ، اما وقتی که بدنش را زندان غریبانه بیرون آوردند خواهرش نبود ببیند ، دخترش نبود ببیند ، کربلائی ها ، من بمیرم ، کربلا تو گودی قتلگاه زینب بدن بی سر برادر را دید ، سکینه بدن بی سر را دید ، بجای دلداری و تسلیت هم دختر را زدند ، کاری کردند که سکینه صدا می زند : بابا پاشو ببین عمه ام را دارند می زنند .

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@