نه فقط شیعه صادق به دلش داغ و بلاست
صاحب مکتب ماست
بخدا صاحب عزایش همۀ آل عباست
صاحب مکتب ماست
**************************
مادرم فاطمه ! دریاب مرا جان حسین
جگرم پاره شده
می زنم ناله به یاد لب عطشان حسین
جگرم پاره شده
*********************
کشته شده رئیس مکتب ما
امام و مقتدای مذهب ما
موسپید است دگر از تب و تاب افتاده
روی دستش چو علی رد طناب افتاده
دیده گریان شده یکبار دگر، مطمئنم
یاد لب تشنگی طفل رباب افتاده
@@@@@
پشت مرکب بخدا از نفس افتاد دگر
نیمه ی شب بخدا از نفس افتاد دگر
پشت مرکب بخدا یاد غم کرببلاست
یاد زینب بخدا از نفس افتاد دگر
@@@@@
جهت مشاهده ادامه اشعار به ادامه مطلب مراجعه نمایید
بارها سینه سوزان مرا سوزاندند
وقت و بی وقت دل و جان مرا سوزاندند
هر شب و نیمه شب آزار دلم می دادند
در خفا قلب پریشان مرا سوزاندند
سر سجاده اهانت به نمازم کردند
بر لبم آیۀ قرآن مرا سوزاندند
پا برهنه بِرُبودند مرا از حرمم
حرمت پیری و عنوان مرا سوزاندند
من به دنبال سر اَستَرشان ذکر به لب
سوز ذکر لب عطشان مرا سوزاندند
از غم مادر خود بی سر و سامان شده ام
که به کوچه سر و سامان مرا سوزاندند
گر چه دیدند که بر کرب و بلا می گریم
باز هم دیدۀ گریان مرا سوزاندند
به خدا بر جگرم زهر جفا مرحم بود
گر چه از کینه دل و جان مرا سوزاندند
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
رنج این روضه مرا سوزانده
که لعینی دل تو لرزانده
خانه ای را که ملک در آن است
دشمنت با شرری سوزانده
آن چنان سخت هجوم آوردند
که دهان همگی وا مانده
بس که بی رحم تو را می بردند
کفش هایت دم در جا مانده
به جفا کاری و حرمت شکنی
دشمنت کینه به دل می رانده
به خدا سخت تر از این غم نیست
که عدو چشم تو را گریانده
بارالها تو نیار آن روزی
که شود حجت حق درمانده
دل من هم به تسلّای غمت پشت دیوار بقیع جا مانده
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
جهت مشاهده ادامه اشعار به ادامه مطلب مراجعه نمایید
معجزه ی امام صادق(ع) و تمرد از دستوری که موجب کشته شدن گردید
حفص ابیض تمار گفت: خدمت حضرت صادق علیه السّلام رسیدم در آن روزها که معلى بن خنیس را کشته بودند و به دار آویخته بودند.ایشان به من فرمود:
اى حفص من به معلى بن خنیس دستورى دادم. پس او با دستور من مخالفت کرد و به همین جهت گرفتار این ناراحتى شد. یک روز او را دیدم که محزون و اندوهناک است. گفتم چه شده مثل این که به یاد خانواده و زندگى و بچههایت افتادهاى؟ گفت آرى.
گفتم نزدیک من بیا. نزدیک شد. دست به صورتش کشیدم و گفتم کجا هستى.
گفت در خانه خودم و این همسر من است و این ها فرزندان منند او را رها کردم تا سیر آنها را ببیند و من خود را پنهان نمودم تا با همسر خود نیز آمیزش نمود.
بعد به او گفتم بیا نزدیک من. جلو آمد و دست به صورتش کشیدم گفتم کجائى؟
گفت: در مدینه هستم و این خانه شما است. به او گفتم ما را حدیثى است که هر کس آنها را حفظ کند خدا دین و دنیاى او را حفظ می کند. معلى! مبادا خود را به واسطه حدیث ما اسیر در دست مردم کنید که ایشان اگر خواستند منت بر شما گذارند و اگر نخواستند شما را بکشند.
معلى! هر کس حدیث مشکل ما را پنهان کند خداوند آن را به صورت نور در پیشانیش قرار می دهد و به او عزت در میان مردم می دهد و هر کس افشا کند حدیث مشکل ما را نخواهد مرد مگر این که گرفتار اسلحه مىشود یا می میرد به طورى که دست و پایش قطع مىشود. معلى تو را خواهند کشت آماده باش.
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
گفتن اسم اعظم توسط امام صادق(ع) و قتل استاندار مدینه
پس از آن که داوود بن علىّ استاندار مدینه از طرف خلیفه ، مُعلّى بن خُنیس را احضار کرده و به قتل رسانید، امام جعفر صادق علیه السلام با او قطع رابطه نمود و به مدّت یک ماه نزد او نرفت . روزى داوود بن علىّ، ماءمورى را فرستاد که امام علیه السلام را نزد او ببرند؛ ولى حضرت قبول ننمود.
محمّد بن سنان گوید: در حضور امام جعفر صادق علیه السلام بودم و با عدّه اى از دوستان ، نماز ظهر را به امامت آن حضرت مى خواندیم که ناگهان پنج نفر ماءمور مسلّح وارد شدند و به امام صادق علیه السلام گفتند: والى مدینه دستور داده است تا شما را نزد او ببریم .
امام علیه السلام فرمود: اگر نیایم ، چه مى کنید؟
ماءمورین گفتند: والى دستور داده است که چنانچه نیامدید، سر شما را جدا کنیم و نزد او ببریم .
حضرت فرمود: گمان نمى کنم بتوانید فرزند رسول خدا صلى الله علیه و آله را به قتل رسانید.
گفتند: ما نمى دانیم تو چه مى گوئى ، ما فقط مطیع امر والى هستیم و دستور او را اجراء مى کنیم .حضرت فرمود: منصرف شوید و بروید، که این کار به صلاح شما نخواهد بود.
گفتند: به خدا سوگند، یا خودت و یا سرت را باید ببریم .
امام علیه السلام چون آن ها را بر این تصمیم شوم جدّى دید، دست هاى مبارک خویش را بر شانه ها نهاد؛ و پس از لحظه اى ، دست هایش را به سوى آسمان بلند نمود با انگشت سبابه اش دعائى خواند، که فقط ما این زمزمه را شنیدیم : ((السّاعه ، السّاعه )) ؛ پس ناگهان سر و صداى عجیبى به گوش رسید. در این هنگام حضرت به ماءمورین حکومتى فرمود: هم اکنون رئیس شما هلاک شد؛ و این داد و فریاد به جهت هلاکت او مى باشد؛ و ماءمورین با شینیدن این سخنان از کار خویش منصرف شدند و رفتند.
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
جهت مشاهده ادامه فضائل امام صادق به ادامه مطلب مراجعه نمایید
این نوشتار شامل مطالبی با عنوان های ذیل است
که در غالب روضه و مقتل آمده است
1) حمله شبانه به خانه امام صادق(ع)، نجات حضرت به واسطه پیامبر(ص)
2) جزئیات کفن امام صادق(ع) و روشن بودن چراغی در خانه شان
3) وصیت های امام صادق در هنگام شهادت
4) آتش زدن در و خانه امام صادق(ع)
5) غسل و کفن نمودن امام صادق(ع) توسط فرزندشان امام کاظم(ع)
جهت مشاهده ادامه مقتل به ادامه مطلب مراجعه نمایید
امام
صادق (ع) را شبانه نزد منصور آوردند. منصور سه بار شمشیر کشید تا امام را به شهادت
برساند. اما بار سوم شمشیرش را غلاف کرد و گفت: آقا را با احترام برگردانید، سوال
کردند گفت: هر سه بار پیامبر (ع) را دیدم ترسیدم امام را شهید کنم.
یا رسول الله! اینجا یک شمشیر برهنه دیدی، طاقت نیاوردی
و مانع شدی، اما کربلا، زینب (ع) آمد بالای تل زینبیه، نگاه کرد به سمت قتلگاه،
دید شمشیر ها بالا می روند، نیزه ها بالا می روند، و همه در یک نقطه فرود می آیند. دست هایش را بر
سر گذاشت، هی صدا می زد وامحمداه، واعلیاه، و اماماه و احسیناه...
به امام صادق (ع) هم عرض می کنیم، آقا جان! سه بار بر
روی شما شمشیر کشیده شد. ولی دیگر چوب خیزران به لب و دندان شما نخورد.
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
میان اهل بیت دو نفر بودند، که مجبور شدند، با پای برهنه و پیاده بدوند. یکی پر سن و سال بود و یکی کم سن و سال.امام صادق (ع) را با آن کهولت سن با پای پیاده و سر برهنه، شبانه، به سمت دربار منصور می کشاندند ..یکی هم رقیّه ی سه ساله است، پای برهنه و پر آبله، بر روی خارهای مغیلان، می دوید ...
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
جهت مشاهده ادامه روضه های مکتوب به ادامه مطلب مراجعه نمایید
کاش روزی بنویسند به بقیــــع
یک فراخوان کمک، طرح احداث ضریح
کاش روزی بنویسند به بقیــــع
کارگران مشغولند، کار احداث ضریح
کاش روزی بنویسند به بقیــــــع
چند روز مانده به اتمام ضریـــــح
کاش روزی بنویسند به بقیـــــع
مهدی فاطمه(عج) آید به تماشای ضریح
کاش روزی بنویسند به بقیـــــع
عید امسال، نماز ،صحن عتیق
کاش روزی بنویسند به بقیــــــع
فلش راهنما، مرقد زهرای(س) شفیع
یوم الهدم :
تا به حال نام یوم الهدم را شنیده اید ؟ یوم الهدم یعنی روز ویران کردن …
سالروز تخریب بقیع را پیشاپیش به تمام مسلمان جهان پیشاپیش تسلیت عرض می نمائیم.
در هشتم شوال سال ۱۳۴۴ هجری قمری پس از اشغال مکه ، وهابیان به سرکردگی
عبدالعزیز بن سعود روی به مدینه آوردند و پس از محاصره و جنگ با مدافعان
شهر ، سرانجام آن را اشغال نموده ، مأمورین عثمانی را بیرون کردند و به
تخریب قبور ائمه بقیع و دیگر قبور هم چنین قبر ابراهیم فرزند پیامبر اکرم
(صلی الله علیه و آله و سلم) قبور زنان آن حضرت ، قبر ام البنین مادر حضرت
اباالفضل العباس (علیه السلام) و قبر عبدالله پدر پیامبر و اسماعیل فرزند
امام صادق (علیه السلام) و بسیاری قبور دیگرپرداختند .
جهت مشاهده ادامه مطالب و تصاویر مربوطه به ادامه مطلب مراجعه نمایید
دودمه
شد بقیع ویرانه و دل های ما دار البکا العجل ای مقتدا
بهر نابودی این آل سعود بی حیا العجل ای مقتدا
************
دم پـاره
بقیع شده ویرانسرا مهدی بیا مهدی بیا
تا حب علی مرا بود در رگ و پوست رنجم ندهد سرزنش دشمن و دوست
جز نام علی لب به سخن وا نکنم از کوزه همان برون تراود که در اوست
چشم مرا پیاله ی خون جگر کنید هر وقت تر نبود به اجبار تر کنید
من کمتر از گدای شب جمعه نیستم خانه به خانه دست مرا در به در کنید
بدکاره ها به نیمه نگاهی عوض شدند ما را فُضیل فرض کنید و نظر کنید
این تحبس الدّعا شدن از مرگ بدتر است فکری برای این نفس بی اثر کنید
باید برای سوختنم چاره ای کنم این روزه روزه نیست برایم سپر کنید
العفو گفتنم که به جایی نمی رسد ذکر حسین حسین مرا بیشتر کنید
در می زنیم و هیچ کسی وا نمی کند پس زودتر امام رضا را خبر کنید
گلچین مراسمات شهادت امام هادی در مساجد اهواز
مناجات با امام زمان ای کاش شبی صدا کنی ما را هم
روضه امام هادی تنها امام سامره تنها چه می کنی
واحد سنگین امام شیعیان محبوب دلها
واحد یارب از زهر جفا سوخت زپا تا به سرم
واحد شلاقی من فقط به عشق حرم تو که زندم
شور هروله بی قرارم هروله با شور و شین را دوست دارم
مناجات با امام زمان روزگاری رفته و از یار دور افتاده ام
روضه امام هادی مرد خدا کجا و این همه تحقیر وای من
واحد شعله با ناله برآید همه دم از جگرم
شور حماسی امام خامنه ای آمریکا هیچ عددی نیست به خدا
مناجات آخر جلسه باید که بجز فرج دعایی نکنیم
گلچین مراسم شام رحلت حضرت ام البنین مادر قمر بنی هاشم ابالفضل العباس
مناجات با امام زمان دگر ای دوست مرا در حرمت محرم کن
مدح حضرت ام البنین من فدایی سر موی امیرالمومنینم
روضه ام البنین و گریز به روضه گودال
واحد سنگین ام البنینم کنیز زهرا
واحد ام البنین مادر سردار کربلاست
واحد شلاقی ما رو به نام عباس می شناسند
نغمه و ذکر بخشودگی اهل گنه در صف محشر
مدح امیرالمومنین ما جز امیرالمومنین یاری نداریم
آقا بیا که روضه ی موسی بن جعفر است
چشمانمان ز داغ مصیباتشان تر است
جامه سیاه بر تن و بر جان شرار آه
دل ها به یاد غصۀ او پر ز آذر است
افتاده است بی کس و تنها، غریب وار
مردی که با تمامی خلقت برابر است
مرثیه خوان حضرت کاظم، خود خداست
بانی روضه، حضرت زهرای اطهر است
زندان نگو، که گرم مناجات با خداست
غار حرای حضرت موسی بن جعفر است
از تازیانه خوردن حضرت نگو دگر
ارثیه ای رسیده به ایشان ز مادر است
باشد همیشه ورد زبانم به هر نفس
لعنت به آن یهودی بی دین که کافر است
ای من فدای شال عزای شما شوم
آقا بیا که روضۀ موسی بن جعفر است
چون موج به هر کرانه می خوردی تو
بس طعنه از این زمانه می خوردی تو
از دست عدو به جرم حق خواهی و عشق
چون فاطمه تازیانه می خوردی تو
جهت مشاهده ادامه اشعار به ادامه مطلب مراجعه نمایید