در آن شب ، اثر زهر و گردش آن در بدن مبارک آن حضرت ، بسیار آشکار بود ؛
وقتی به قدم های آن حضرت نگاه کردیم ، دیدیم کاملا قرمز شده اند ؛ و این برای ما بسیار سخت بود
و دیگر از آن حضرت ناامید شدیم و بدن آن حضرت سنگین شده بود .
مردم ، نزد آن حضرت آمدند و امام علیه السلام آنها را امر به معروف و نهی از منکر کردند
و وصیت نمودند .
هر قدر ، برای آن حضرت خوردنی و آشامیدنی آوردیم ، تناول ننمودند و لب های مبارکشان
، به ذکر خدا در حرکت بود ؛ و مانند مروارید ، از پیشانی نازنینشان عرق می ریخت و آن را با
دست مبارک خود پاک می کردند
عرض کردم : ای پدر ! می بینم دست به پیشانی خود می کشید .
فرمودند : فرزندم ! از رسول خدا شنیدم که می فرمودند : (( وقتی مرگ مومن نزدیک می شود ،
پیشانی او مانند مروارید تر عرق می کند و ناله او از بین می رود . ))
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
نقل کرده اند : وقتی گفته شد ، شیر برای امام علی علیه السلام خوب است ،
بینوایان که همواره مورد لطف او بودند ، ظرف ها را پر از شیر کردند و برای ایشان آوردند .
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
ام کلثوم ، دختر علی علیه السلام می گوید : به دنبال جنازه پدرم بیرون رفتم
و ایشان را مشایعت کردم تا آنکه به سرزمین غره رسیدیم ؛ در این هنگام جلوی تابوت ایستاد
و به زمین آمد ، ما نیز عقب آن را به زمین نهادیم ؛ آنگاه امام حسن علیه السلام
در حالیکه خود را با بردی که رسول خدا صلی الله علیه و آله و فاطمه و امیرالمومنین علیه السلام
با آن خشک شده بودند پوشانده بودند ، جلو آمدند و کلنگ را به دست گرفتند و
با آن ضربتی بر روی زمین زدند که ناگاه قبری شکافته شد و در آن آرامگاهی نمایان گشت
و لوحی پدیدار شد که در آن ، با خط سریانی نوشته شده بود:
(( بسم الله الرحمن الرحیم –
هذا قبر قبره نوح النبی لعلی وصی محمد ، قبل الطوفان بسبع مائه عام . ))
(( به نام خداوند بخشاینده مهربان – این قبری است که نوح در هفتصد سال قبل از طوفان
، برای علی جانشین محمد ، آماده کرده است . ))
پس وقتی قبر گشوده شد ، دیگر چیزی نفهمیدیم .
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
وقتی تابوت امام علیه السلام ، به غری و نزدیک قبر او رسید ، جلوی تابوت به زمین آمد
و حسن و حسین علیها السلام نیز عقب آن را به زمین نهادند ؛ و امام حسن علیه السلام
جلو ایستادند و با جماعت ، بر آن حضرت نماز خواندند و هفت تکبیر گفتند و سپس فرمودند :
(( اما انه لا یکبر علی احد بعده . ))
(( بدانید که پس از او ، بر جنازه هیچکس هفت تکبیر گفته نخواهد شد . ))
آنگاه امام حسین علیه السلام نیز به عنوان امام ، بر آن حضرت نماز خواندند ؛ همان گونه
که امیرالمومنین علیه السلام وصیت کرده بودند .
محمد بن حنفیه رضی الله عنه می گوید : آنگاه تابوت را برداشتیم و خاک را درو کردیم ؛
ناگهان ، قبری ساخته شد و لحدی محیا ( و خشتهایی آماده ) و لوحی کنده کاری شده پدیدار شد
که بر روی آن ، به خط سریانی نوشته شده بود :
(( هذا ما ادخره له جده نوح النبی ، للعبد الصالح الطاهر المطهر . ))
(( این قبر را ، جد او ، نوح پیامبر ، برای بنده شایسته طاهر مطهر فراهم و ذخیره نموده است . ))
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
در این هنگام ، از درون خانه صدایی شنیدند که می گفت : (( اگر جلوی تابوت را می گیرید ،
از گرفتن عقب آن کفایت خواهید شد ؛ و اگر عقب آن را می گیرید ،
از گرفتن جلوی آن بی نیاز خواهید شد . ))
پس ، جلوی تابوت را جبرئیل و میکائیل گرفته و عقب آنرا امام حسن و امام حسین علیها السلام
گرفتند ؛ ناگهان جلوی تابوت بلند شد ، در حالی که کسی دیده نمی شد ؛
و حسن و حسین علیها السلام ، در حالی که عقب تابوت را گرفته بودند ،
به دنبال جلوی تابوت به راه افتادند و در طول مسیر از کنار چیزی نمی گذشتند
مگر آنکه به احترام آن حضرت خم می شد .
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
وقتی آن دو بزرگوار ، به مسجد رسیدند ، دیدند مردم نوحه و فریاد می کنند و می گویند :
(( وا اماما ! وا امیرالمومنیناه ! به خدا سوگند ! کشته شد آن امام عابد و
مجاهدی که هرگز بر بت سجده نکرد و شبیه ترین مردم به رسول خدا بود . ))
امام حسن و امام حسین علیها السلام ، وقتی ضجه مردم و فریادهای آنان را شنیدند ،
فریاد زدند :
(( وا ابتاه ! وا علیاه ! ای کاش مرده بودیم و این روز را نمی دیدیم . ))
وقتی آن دو امام مبین ، داخل مسجد شدند و به نزدیک محراب آمدند ، دیدند پدر بزرگوارشان
در محراب افتاده است و ابو جعده به همراه جماعتی می خواهند آن حضرت را بلند کنند تا با مردم
، نماز را اقامه نماید ؛ اما حضرت توانایی آنرا ندارند .
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
از احکام جبهه و جهاد این است که اگر کافر از بزرگان قبیله خود باشد و دارای احترام بین قوم
و قبیله اش، نباید هتک حرمت او را انجام داد، چنانچه حضرت امیر (ع) وقتی عمر و بن عبدود را
به درک واصل کرد، متعرض زره او که بسیار قیمتی و ألا بود نشد.
شخصی پرسید: چرا زره او را نبردید؟ فرمود: او بزرگ قوم است. نخواستم هتک حرمتش کنم.
عرض می کنیم یا امیرالمؤمنین(ع)! نبودید کربلا، امام حسین (ع) پسر رسول خداست.
امام امت است، اما حتی پیراهن کهنه ی او را هم به تن مبارکش نگذاشتند.
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
جهت مشاهده دیگر روضه ها و گریزهای
شهادت مولا امیرالمومنین علی (ع)
به ادامه مطلب مراجعه نمایید
