روزی که پا به دیده ی دنیا نهاده ای رنگی دگر به جلوه مهتاب داده ای
در زیر پای تو سر خیل ملائک است آن لحظه ای که در سفر حج پیاده ای
امشب اگر اراده کنی ذبح میشوم جانم فدای منت و همچون اراده ای
سجاده ی تو عرش؛ در آن لحظه ای که تو تکبیر گفته و به نماز ایستاده ای
نام تو را ادامه ی زهرا نوشته اند تو مادری ترین پسر خانواده ای
هرکس که عشق حضرت مولا نمیشود
هر یوسفی که یوسف زهرا نمیشود
گفتند بی بدیلی و دیدیم برتری از هرچه گفته اند و شنیدیم بهتری
خلق و جمال و خوی و خصالت محمّدیست آیینه ی تمام نمای پیمبری
استاد رزم توست علی شاه لافتی آموزگار قاسم و عباس و اکبری
چه در زمان صلح چه هنگام جنگ و رزم در هر دو حال باز امامی و رهبری
کوری چشم طایفه ی ابتر و حسود تو اولین پیاله ی صهبای کوثری
با دیدن تو چشم همه مات می شود
زهرا پس از تو مادر سادات می شود
جهت مشاهده دیگر اشعار
ولادت حضرت امام حسن مجتبی(ع)
به ادامه مطلب مراجعه نمایید
مدم یار شدن دیده تر می خواهد پیر میخانه شدن اشک سحر می خواهد
عاشقی کار دل مصلحت اندیشان نیست قدم اول این راه جگر می خواهد
بال و پرهای به دور و بر شمع ریخته گفت بشنود هرکه ز معشوق خبر می خواهد
هرکه عاش شده خاکستر او بر باد است عاشق از خویش کجا رد و اثر می خواهد
هنر آن نیست نسوزی به میان اتش پرزدن در وسط شعله هنر می خواهد
در ره عشق طلا کردن هر خاک سیاه فقط از گوشه چشم تو نظر می خواهد
ظرف آلوده ما در خور سهبای تونیست این ترک خورده سبو رنگ دگر می خواهد
زدن سکه سلطانی عالم تنها یک سحر از سر کوی تو گذر می خواهد
تا زمانی که خدایی خدا پا بر جاست
پرچم حسن حسن در همه عالم بالاست
در کرمخانه حق سفره به نام حسن است عرش تا فرش خدا رحمت عام حسن است
بی حرم شد که بدانند همه مادری است ورنه در زاویه عرش مقام حسن است
بس که آقاست به دنبال گدا می گردد ناز عشاق کشیدن ز مرام حسن است
دست ما نیست اگر سینه زن اربابیم این مسلمانی ایران ز کلام حسن است
هرکه خونش حسنی شد ز خودی حرف شنید غربت از روز ازل باده جام حسن است
حرم و نام و وجودش همه شد وقف حسین هرحسینیه که بر پاست خیام حسن است
اوچهل سال بلا دید بماند اسلام صبر شیرازه اصلی قیام حسن است
ما گدائیم ولی شاه کریمی داریم
هرچه داریم ز تو یار قدیمی داریم
تاخدابا همه حسن خود املایت کرد چون جلالیت خود آیت عظمایت کرد
تا که در صورت تو عکس خودش را بکشد همچونان روی نبی این همه زیبایت کرد
تا که قرص قمر ماه علی کامل شد پرده برداشت ز رخسار و هویدایت کرد
تا ثمر داد نهالی که خدا کاشته بود باهمه جلوه تورا شاخه طوبایت کرد
ریخت آب و سر مشک از کف هر ساقی رفت بسکه مستانه و مبهوت تماشایت کرد
تاکه اثبات شود بر همگان ابتر کیست پسر ارشد صدیقه کبرایت کرد
تاشوی بعد علی میر بنی هاشمیان صاحب صولت و شخصیت طاهایت کرد
بسکه ذات احدی خاطر لعلت می خواست شیر نوش از جگر حضرت زهرایت کرد
باتوسرچشمه کوثر شده زهرا یاهو
کوری عایشه مادر شده زهرا یاهو
انقطاع تو زهر سوز و گدازت پیدا فاطمی بودنت از عشوه و نازت پیدا
سر سجاده تو گوشه ای از عرش خداست سیر عرفانی ات از حال نمازت پیدا
هرکه آمد به در خانه تو اقا شد هرچه جود و کرم از سفره بازت پیدا
گریه دار است چرا زمزمه قرآنت حزن زهراییت از صوت حجازت پیدا
آتشی بر جگرت مانده که پنهان کردی ولی آثارش ازین سوز و گدازت پیدا
وارث پیر مناجاتی نخلستانی این هم از ناله شبهای درازت پیدا
محرم مادری و از سر گیسوی سپید دردپنهانی و یک گوشه رازت پیدا
کاش مهمان تو و چشم پر آبت باشم
روضه خوان حرم وصحن خرابت باشم
روح تطهیر کجا وسوسه ناس کجا دلبری پاک کجا خدعه خناس کجا
خون دلها وسط تشت به هم می گفتند جگری تشنه کجا سوده الماس کجا
در چهل غمی که جگرت را سوزاند ضرب دیوار کجا برگ گل یاس کجا
خانه ای سوخته و دست ز کار افتاده ورم دست کجا گردش دسداس کجا
ای کفن پاره شده علقمه جایت خالی بوسه تیر کجا دیده عباس کجا
داغ عباس چه آورد سر اهل حرم غارت خیمه کجا جوری اجناس کجا
چون دل سوخته و جگرم می سوزد
تن وتابوت تورا تیر به هم می دوزد
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
مرغ روحم یکه تازی می کند با دل سرگشته بازی می کند
پر گشوده از درون تا به برون تا سراید شرح شوق در درون
تا بگوید زاشتیاق وافرم وز من و دلدادگی بر دلبرم
گوید از حال من وتوصیف یار ازطلوع روی دلجوی نگار
آینه بندان ،چراغان هستی است شب شب شور وسرور ومستی است
آسمان را نور افشانی کنید دل مهیا بهر مهمانی کنید
خانه وحی است امشب غرق نور می رسد بر گوش آوای سرور
شب شب دلهای شیدایی شده خانه زهرا تماشایی شده
دیده ها محو تماشا گشته است محو روی طفل مولا گشته است
نور می تابد به اقصای زمین از سوی بیت امیرالمومنین
از زمین و آسمان آید ندا چشم تو روشن علی مرتضی
ماه در ماه ضیافت شد پدید حضرت حسن آفرین حسن آفرید
چهارمین معصوم و دوم مقتداست هدیه ارزنده ماه خداست
حسن رویش را ندارد آفتاب جذبه می گیرد ز رویش ماهتاب
حسن او حسن خدایش را نشان سید جمله جوانان جنان
حسن خلقش همچنان پیغمبر است جذبه چشمش بسان حیدر است
از سراپایش رسد بوی خدا از شمیم دلکشش پر شد فضا
نور رویش نور وجه اللهی است مستمندش صد کریم طایی است
برق شادی تابد از آیینه ها دیدنی گشته سرای مرتضی
مهد نازش گشته آغوش رسول ذکر لالایی به لبهای بتول
کیست این دردانه پیغمبر است اولین دلبند و پور حیدر است
کیست این که صاحب خلق نکوست حاصل تزویج نور ونور اوست
کیست این بر ماسو الله مقتداست سبز پوش اهل بیت مصطفاست
مثنوی وصف او بی منتهاست او کریم آل طه مجتباست
کیست او دارو ندار فاطمه مونس شبهای تار فاطمه
روشنی بخش دوچشم مادر است رازدار رازهای مادر است
صبر را مقهور کرده صبر او غربش باشد عیان از قبر او
در غریبی کس چنان او نیست نیست چون حسن تنها ترین سردار کیست
چشمها از غربتش دریا بود دیده گریان غمش زهرا بود
ماهی دریا بگرید بهر او سایه بانی هم ندارد قبر او
کاش چون شمع مزارش می شدم در بقیع شب زنده دارش می شدم
کاش با مژگان چشم و اشکها آب وجارو می زدم صحن و را
بهر هرکس غمگساری یا حسن در مدینه سفره داری یا حسن
مستمند یک نگاهم کن نگاه بشنو از دل سوز وآهم سوز وآه
رو به سوی تو برم دست نیاز خانه تو همچنان باز است باز
من فقیر و تو کریمی مجتبی مشکل آوردم برت مشکل گشا
دستهایت صد گره وا میکند دست تو والله غوفا می کند
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
نذری کنید تا که دمی با خدا شویم از این قفس که ساخته شیطان رها شویم
باری که روی دوش گرفتیم از گناه روی زمین گذاشته و با صفا شویم
امشب شب در آمدن ماه فاطمه است دیگر بس است باید از این خواب پا شویم
تا نیمه های ماه دگر صبر هم بس است راهی بیت حضرت خیر النسا شویم
باید هزار سال عبادت کنیم تا از سائلان واقعی مجتبی شویم
آقا عنایتی کن از این تن در آمده قدری تو را صدا زده تا بی ریا شویم
قدری به ما نگاه کن آقا که تا ابد گندم فروش صحن نگاه شما شویم
امشب به یمن آمدنت دست ما بده آن باده ای که بر کرمت مبتلا شویم
حسنت مرا مقیم سرِ دار میکند
امشب علی ز لعل تو افطار میکند
وقتی تو را ز عرش فراتر گذاشتند یعنی به روی دست پیمبر گذاشتند
در راه تو تمام خلائق نشسته اند دل برده ای که نام تو دلبر گذاشتند
ماهی نبود تا که در این ماه گل کند اینجا تو را به دامن مادر گذاشتند
خورشید را به امر خدا مثل هدیه ای یک گوشه پیش هدیه حیدر گذاشتند
موسی برای مهد تو گهواره ساخت و عیسی و دیگران روی آن پر گذاشتند
تا این که حاجت دل عالم روا شود هفت آسمان به پای شما سر گذاشتند
امشب برای شادی زهرا و مرتضی تاجی به روی فرق تو از زر گذاشتند
این افتخار ماست که با مقدم شما ما را در آستان تو نوکر گذاشتند
با بودن تو فاطمه حس کرد مادر است
یعنی که اولین پسر چیز دیگر است
با مقدم تو دین خدا زنده میشود ماه خدا کنار شما زنده میشود
عیسی به ناز مقدم تو ناز میکند موسی که هیچ با تو عصا زنده میشود
ماه مبارک است در این نیمه های شب با مقدم تو حال دعا زنده میشود
امشب که فاطمه به تو لبخند میزند شهر مدینه غرق صفا زنده میشود
آقا خوش آمدی که در این لحظه های خوش سلول های مرده ما زنده میشود
امشب تو آمدی و نبی گفت با علی یک ضلع از حدیث کسا زنده میشود
وقتی شروع نهضت ارباب با شماست با تو حسین و کرب و بلا زنده میشود
چشمان تو به چشم علی تا که وا شده
از آن به بعد نام شما مجتبی شده
شوری میان سینه من پا گرفته است عشقی میان قلب و دلم جا گرفته است
مثل علی ست با نمک است و خدایی است قنداقه ای که حضرت زهرا گرفته است
گویا دوباره موقع افطار آمده با بوسه ای که از لبش آقا گرفته است
او که کریم خانه ی زهرا و حیدر است رونق ز کار و بار مسیحا گرفته است
از سوی جنت آمده یا از سوی خدا دسته گلی که حضرت موسی گرفته است
معمار گاهواره او دست جبرئیل یعنی که کار عشق چه بالا گرفته است
یوسف رسیده است به پابوسی حسن مجنون شده است و دامن لیلا گرفته است
با چشم خود دل از همه دل ها ربوده است این ارث را ز ام ابیها گرفته است
آنقدر بیت حضرت زهرا شلوغ بود یک هفته است نوح نبی جا گرفته است
ای برکت همیشه افطار ما حسن
خوش آمدی به خانه صدیقه یا حسن
از بس که مثل حضرت زهرا منور است مست اند اهل خانه به قدری معطر است
حیدر ز شوق، محو تماشای روی اوست گفتم که گفت فاطمه، او چیز دیگر است
گفته نبی عقیقه کند زودتر علی آنقدر روی دلبر نوزاد محشر است
کی گفته است این که حسن مرد جنگ نیست نیزه به دست حضرت فتاح خیبر است
گفتند نیست آشنا با فنون جنگ جنگ جمل رسید همه دیدند حیدر است
با ضربه اش چو عایشه را زد به روی خاک دیدند مستحق صد الله اکبر است
وقت نماز کنده شود از دل زمین بیخود نبوده است که او مست کوثر است
در حلم و در عبادت و در سجده های شب هم مثل مرتضی ست و هم چون پیمبر است
این را بدان کسی که به تن فخر میکند
محشر خدا به خلق حسن فخر میکند
مظلوم تر ز حیدر کرار یا حسن ای نیمه شب به دوش شما بار یا حسن
ای صاحب تمام مکاتب ،امام عشق استاد درس رزم علمدار یا حسن
ای قبله گاه خلق دو عالم بقیع تو ای از دل شکسته خبردار یا حسن
پیری زود رس ز چه آمد سراغ تو از غصه های کوچه عزادار یا حسن
ای زیر بار تهمت و دشنام بین شهر ای از تمام شهر طلبکار یا حسن
آقا شنیده ام که قدت را شکسته اند وقتی که سوخت آن در و دیوار یا حسن
آقا شب ولادت و روضه حلال کن
این روضه را زمینه عشق و وصال کن
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
دلم به خانه ی حیدر بهانه می گیرد ز سفره خانه ی زهرا نشانه می گیرد
خوشا یتیمی و بی سرپرستیِ دوران که توشه های حسن را شبانه می گیرد
ز دست پاک حسن لقمه لقمه میل کنم مرا به زیر پرش عاشقانه می گیرد
سخن ز باج و خراج دو لقمه نان نکند خدا فقط ز ولایش سرانه می گیرد
نماز و روزه و خمس و زکات و حج و جهاد خوشا کسی که در این آستانه می گیرد
گدای کوی حسن هیچ گه پریشان نیست که حب فاطمه را جاودانه می گیرد
خدا اگر که عطا را به من ببخشد باز
مرا به ناز قدوم حسن ببخشد باز
منم که رب غفوری چنان خدا دارم که اعتقاد مقدس به هل اتی دارم
من اعتقاد ندارم جهنمی باشم چرا که آب و گل از آل مصطفی دارم
من از قدیم در آغوش گرم مولایم که زیر پای امام کریم جا دارم
نه نا امید بمانم ز فیض رحمت حق نه تکیه گاه به جز نسل مرتضی دارم
دلم به مُلک و مَلک فخر می کند که اَلا تمام خلق بدانند مجتبی دارم
قسم به آدم و حوا خلیفة اللهم اگر چه ترک بهشت از گناه ها دارم
به چشم کوری هر که به خط اهرمن است
ولایت حسن مجتبی بهشت من است
هر آن که شیعه شود از هدایت حسن است بهای شیعه به قدر ولایت حسن است
بهشت را به دو گندم عوض نباید کرد بهشت هم به طفیل عنایت حسن است
به زیر پرچم اویند عالم تکوین بهار جلوه ای از رنگ رایت حسن است
فرشتگان همه از نور مجتبی خرسند بشارت ملکوت از رضایت حسن است
هم اوست ناطق قرآن و یوسف عترت که اصل یوسف قرآن روایت حسن است
به معجزات، چه حاجت به کسب معرفتش که ابتدای کرامت حکایت حسن است
رحیم مثل خدا در بیان نمی آید
کریم مثل حسن در جهان نمی آید
افاضه شد، دل ویرانه در حریم افتاد ره فقیر به میخانه ی کریم افتاد
ز باب رحمت ساقی صدای باده رسید لب خمار به پیمانه ی قدیم افتاد
شمیم رایحة المجتبی وزید از غیب مشام گمشدگان را چه خوش نسیم افتاد
دوباره بوی حسن بوی یاس بوی بهشت به سوی خانِ کریمان ره یتیم افتاد
به خاطرات ازل یک مرور باید داشت که در کشاش قالو بلا چو بیم افتاد
حسن به دست حسینش سپرد دلها را سپس به کرب و بلا راه مستقیم افتاد
من از نگاه حسن با حسین خو کردم
که با خدای حسن خوب گفتگو کردم
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
امشب دوباره دست حق اعجاز می کند قفل زبــان و طبع مرا بـاز می کـنـد
امـشب امین وحی خدا عـاشقانه تا بــیــت گــلـیـن فــاطـمـه پـرواز می کند
بعد از سلام و عرض ارادت به مصطفی تـبریک حـق به محضرش ابراز می کند
زهرا چه مادرانه در آغوش می کشد طفلـی کـه پلک مـی زند و نــاز می کند
مولا چــه عـارفـانـه و بـی تاب روزه را با بوسه بـر لبان حسن باز می کنـد
ماه تمام نیمه ی ماه خدا دمید
دلبند فاطمه حسن مجتبی رسید
گفتند بی بدیلی و دیدیم برتری از هرچه گفته اند و شنیدیم بهتری
خلق و جمال و خوی و خصالت محمّدیست آیینه ی تمام نمای پیمبری
استاد رزم توست علی شاه لافتی آموزگار قاسم و عباس و اکبری
چه در زمان صلح چه هنگام جنگ و رزم در هر دو حال باز امامی و رهبری
کوری چشم طایفه ی ابتر و حسود تو اولین پیاله ی صهبای کوثری
با دیدن تو چشم همه مات می شود
زهرا پس از تو مادر سادات می شود
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
بالی برای پر زدنم دست و پا کنید از قید و بند غصه دلم را رها کنید
ای روزه دارهای سر سفره ی کرم حالی چو دست داد برایم دعا کنید
وقت سحر که فیض مناجات کامل است منت گذاشته و مرا هم صدا کنید
ای سائلان پشت در خانه کریم راهی برای رد شدن عشق واکنید
خیرات میدهند به هرکس که آمده جانی بیاورید و به پایش فدا کنید
اول شدم مست و به نام خودت شدم
پس خوش به حال من که غلام خودت شدم
روزی که پا به دیده ی دنیا نهاده ای رنگی دگر به جلوه مهتاب داده ای
در زیر پای تو سر خیل ملائک است آن لحظه ای که در سفر حج پیاده ای
امشب اگر اراده کنی ذبح میشوم جانم فدای منت و همچون اراده ای
سجاده ی تو عرش؛ در آن لحظه ای که تو تکبیر گفته و به نماز ایستاده ای
نام تو را ادامه ی زهرا نوشته اند تو مادری ترین پسر خانواده ای
هرکس که عشق حضرت مولا نمیشود
هر یوسفی که یوسف زهرا نمیشود
در طالعم اسیر حسن را رقم زدند روزی که نقش خلقت من را رقم زدند
از روی سرو قامت لیلایی حسن در شعر عشق، سرو چمن را رقم زدند
بر روی لوح سینه بیتابم از ازل با رنگ سبز نام حسن را رقم زدند
صبر حسن مقدمه ی ظهر کربلاست این گونه شد که داغ کفن را رقم زدند
ای صبر تو مقدمه ی کار کربلا
پیش تو سر به زیر علمدار کربلا
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
ما از ازل به جز تو هوایی نداشتیم چشم امید جانب جایی نداشتیم
آواره میشدیم در این شهر بی پناه جایی اگر به زیر کسایی نداشتیم
هر بار که پرستوی دل، بال و پر گرفت جز یا کریم دست دعایی نداشتیم
بس که گدا رسیده به شوق رسیدنت جایی برای اینکه بیایی نداشتیم
مرد کریم نسل نسیم آمدی و ما جز این کلام زمزمه هایی نداشتیم
روح کرم به سینه ی دنیا دمیده است
ابن الکریم خانه ی زهرا رسیده است
نام شماست زمزمه ی این نسیم ها شور بهاری نفس یا کریم ها
از آتش فراز کرم خانه ی شماست معراج میروند تمام کلیم ها
یک عمر پای سفره ی احسان نشسته ایم لطفت رسیده است به ما از قدیم ها
از اشک موقع سحرت زنده میشوند نقش و نگار ِ مُرده یِ رویِ گلیم ها
با طعم نانِ گندم و خرما چشیده اند شیرینی کرامتتان را یتیم ها
از کیسه های مملو ِ نان قِصه خوانده است
زخمی که روی شانه یتان جای مانده است
حیرت نگاه آینه ها را گرفته است اشکم ز چشم، راهِ تماشا گرفته است
دستی کویر خشک دلم سالهای سال بر دامن کرامت دریا گرفته است
خرمای نخلهای تو مارا بزرگ کرد این بنده پای سفره ی تو پا گرفته است
اینقدر بین شهر مجانین قدم نزن راه عبور ِ کوچه ی لیلا گرفته است
ای یوسف قبیله ی زهرا نگاه تو هوش از سر تبار زلیخا گرفته است
یوسف به ناز،عشق تورا جار میزند
عکس تو را به قامت دیوار میزند
نام تورا خدا به سرا پای دین نوشت بر حلقه ی زمان و نگین زمین نوشت
با خط خویش نام حسن با حسین را آقای مردمانِ بهشتِ برین نوشت
وقتی که آفرید جمال تو را حسن پائین پای نام خودش آفرین نوشت
خالق کشید عکس تو لیلاترین و بعد ما را به پای عشق تو شیداترین نوشت
وقتی رسید نوبت بال کبوتران بر بالهای کوچکمان اینچنین نوشت:
ما پیش از این که لایق این پر زدن شدیم
جلب نگاهِ بنده نواز حسن شدیم
بنده نوازی ات همه جا دستگیر ماست لطفِ اجابت نفس ِ یا مجیر ماست
آقا به پای سفره ی افطار هر شبت مهمان تو یتیم و فقیر و اسیر ماست
آبی رسان به ظرف سفالی سینه ام محتاج گریه های تو قلب کویر ماست
کاسه به دست پشت در خانه ی شما امشب به انتظار ِ دلِ سر به زیر ماست
از نخل تو حلاوت افطار هر غروب خرمای پای سفره ی نان و پنیر ماست
هر شب که جا به خانه ی دلدار میکنی
با دست پخت فاطمه افطار میکنی
عمری گذشت معتکف آشیانه ات روزی گرفته از مدد آب و دانه ات
وقفِ فقیرهای تمام مدینه شد یکجا سه مرتبه همه اموال خانه ات
خیلی عجیب عطر گل یاس میدهی قربان حس عاطفه ی مادرانه ات
لرزه به استواریِ کوهِ تنت نشست از آبشار جوشش اشک شبانه ات
در کوچه ها شکستی و اما عصا شده در دستهای مادر غمدیده شانه ات
در کوچه ها غرور غریبانه ات شکست
وقتی ترک به چهره ی آئینه ات نشست
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
عاشقی کار دل مصلحت اندیشان نیست قدم اول این راه جگر می خواهد
بال و پرهای به دور و بر شمع ریخته گفت بشنود هرکه ز معشوق خبر می خواهد
هرکه عاش شده خاکستر او بر باد است عاشق از خویش کجا رد و اثر می خواهد
هنر آن نیست نسوزی به میان اتش پرزدن در وسط شعله هنر می خواهد
در ره عشق طلا کردن هر خاک سیاه فقط از گوشه چشم تو نظر می خواهد
ظرف آلوده ما در خور سهبای تونیست این ترک خورده سبو رنگ دگر می خواهد
زدن سکه سلطانی عالم تنها یک سحر از سر کوی تو گذر می خواهد
تا زمانی که خدایی خدا پا بر جاست
پرچم حسن حسن در همه عالم بالاست
در کرمخانه حق سفره به نام حسن است عرش تا فرش خدا رحمت عام حسن است
بی حرم شد که بدانند همه مادری است ورنه در زاویه عرش مقام حسن است
بس که آقاست به دنبال گدا می گردد ناز عشاق کشیدن ز مرام حسن است
دست ما نیست اگر سینه زن اربابیم این مسلمانی ایران ز کلام حسن است
هرکه خونش حسنی شد ز خودی حرف شنید غربت از روز ازل باده جام حسن است
حرم و نام و وجودش همه شد وقف حسین هرحسینیه که بر پاست خیام حسن است
اوچهل سال بلا دید بماند اسلام صبر شیرازه اصلی قیام حسن است
ما گدائیم ولی شاه کریمی داریم
هرچه داریم ز تو یار قدیمی داریم
تاخدابا همه حسن خود املایت کرد چون جلالیت خود آیت عظمایت کرد
تا که در صورت تو عکس خودش را بکشد همچونان روی نبی این همه زیبایت کرد
تا که قرص قمر ماه علی کامل شد پرده برداشت ز رخسار و هویدایت کرد
تا ثمر داد نهالی که خدا کاشته بود باهمه جلوه تورا شاخه طوبایت کرد
ریخت آب و سر مشک از کف هر ساقی رفت بسکه مستانه و مبهوت تماشایت کرد
تاکه اثبات شود بر همگان ابتر کیست پسر ارشد صدیقه کبرایت کرد
تاشوی بعد علی میر بنی هاشمیان صاحب صولت و شخصیت طاهایت کرد
بسکه ذات احدی خاطر لعلت می خواست شیر نوش از جگر حضرت زهرایت کرد
باتوسرچشمه کوثر شده زهرا یاهو
کوری عایشه مادر شده زهرا یاهو
انقطاع تو زهر سوز و گدازت پیدا فاطمی بودنت از عشوه و نازت پیدا
سر سجاده تو گوشه ای از عرش خداست سیر عرفانی ات از حال نمازت پیدا
هرکه آمد به در خانه تو اقا شد هرچه جود و کرم از سفره بازت پیدا
گریه دار است چرا زمزمه قرآنت حزن زهراییت از صوت حجازت پیدا
آتشی بر جگرت مانده که پنهان کردی ولی آثارش ازین سوز و گدازت پیدا
وارث پیر مناجاتی نخلستانی این هم از ناله شبهای درازت پیدا
محرم مادری و از سر گیسوی سپید دردپنهانی و یک گوشه رازت پیدا
کاش مهمان تو و چشم پر آبت باشم
روضه خوان حرم وصحن خرابت باشم
روح تطهیر کجا وسوسه ناس کجا دلبری پاک کجا خدعه خناس کجا
خون دلها وسط تشت به هم می گفتند جگری تشنه کجا سوده الماس کجا
در چهل غمی که جگرت را سوزاند ضرب دیوار کجا برگ گل یاس کجا
خانه ای سوخته و دست ز کار افتاده ورم دست کجا گردش دسداس کجا
ای کفن پاره شده علقمه جایت خالی بوسه تیر کجا دیده عباس کجا
داغ عباس چه آورد سر اهل حرم غارت خیمه کجا جوری اجناس کجا
چون دل سوخته و جگرم می سوزد
تن وتابوت تورا تیر به هم می دوزد
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
مرغ روحم یکه تازی می کند با دل سرگشته بازی می کند
پر گشوده از درون تا به برون تا سراید شرح شوق در درون
تا بگوید زاشتیاق وافرم وز من و دلدادگی بر دلبرم
گوید از حال من وتوصیف یار ازطلوع روی دلجوی نگار
آینه بندان ،چراغان هستی است شب شب شور وسرور ومستی است
آسمان را نور افشانی کنید دل مهیا بهر مهمانی کنید
خانه وحی است امشب غرق نور می رسد بر گوش آوای سرور
شب شب دلهای شیدایی شده خانه زهرا تماشایی شده
دیده ها محو تماشا گشته است محو روی طفل مولا گشته است
نور می تابد به اقصای زمین از سوی بیت امیرالمومنین
از زمین و آسمان آید ندا چشم تو روشن علی مرتضی
ماه در ماه ضیافت شد پدید حضرت حسن آفرین حسن آفرید
چهارمین معصوم و دوم مقتداست هدیه ارزنده ماه خداست
حسن رویش را ندارد آفتاب جذبه می گیرد ز رویش ماهتاب
حسن او حسن خدایش را نشان سید جمله جوانان جنان
حسن خلقش همچنان پیغمبر است جذبه چشمش بسان حیدر است
از سراپایش رسد بوی خدا از شمیم دلکشش پر شد فضا
نور رویش نور وجه اللهی است مستمندش صد کریم طایی است
برق شادی تابد از آیینه ها دیدنی گشته سرای مرتضی
مهد نازش گشته آغوش رسول ذکر لالایی به لبهای بتول
کیست این دردانه پیغمبر است اولین دلبند و پور حیدر است
کیست این که صاحب خلق نکوست حاصل تزویج نور ونور اوست
کیست این بر ماسو الله مقتداست سبز پوش اهل بیت مصطفاست
مثنوی وصف او بی منتهاست او کریم آل طه مجتباست
کیست او دارو ندار فاطمه مونس شبهای تار فاطمه
روشنی بخش دوچشم مادر است رازدار رازهای مادر است
صبر را مقهور کرده صبر او غربش باشد عیان از قبر او
در غریبی کس چنان او نیست نیست چون حسن تنها ترین سردار کیست
چشمها از غربتش دریا بود دیده گریان غمش زهرا بود
ماهی دریا بگرید بهر او سایه بانی هم ندارد قبر او
کاش چون شمع مزارش می شدم در بقیع شب زنده دارش می شدم
کاش با مژگان چشم و اشکها آب وجارو می زدم صحن و را
بهر هرکس غمگساری یا حسن در مدینه سفره داری یا حسن
مستمند یک نگاهم کن نگاه بشنو از دل سوز وآهم سوز وآه
رو به سوی تو برم دست نیاز خانه تو همچنان باز است باز
من فقیر و تو کریمی مجتبی مشکل آوردم برت مشکل گشا
دستهایت صد گره وا میکند دست تو والله غوفا می کند
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
نذری کنید تا که دمی با خدا شویم از این قفس که ساخته شیطان رها شویم
باری که روی دوش گرفتیم از گناه روی زمین گذاشته و با صفا شویم
امشب شب در آمدن ماه فاطمه است دیگر بس است باید از این خواب پا شویم
تا نیمه های ماه دگر صبر هم بس است راهی بیت حضرت خیر النسا شویم
باید هزار سال عبادت کنیم تا از سائلان واقعی مجتبی شویم
آقا عنایتی کن از این تن در آمده قدری تو را صدا زده تا بی ریا شویم
قدری به ما نگاه کن آقا که تا ابد گندم فروش صحن نگاه شما شویم
امشب به یمن آمدنت دست ما بده آن باده ای که بر کرمت مبتلا شویم
حسنت مرا مقیم سرِ دار میکند
امشب علی ز لعل تو افطار میکند
وقتی تو را ز عرش فراتر گذاشتند یعنی به روی دست پیمبر گذاشتند
در راه تو تمام خلائق نشسته اند دل برده ای که نام تو دلبر گذاشتند
ماهی نبود تا که در این ماه گل کند اینجا تو را به دامن مادر گذاشتند
خورشید را به امر خدا مثل هدیه ای یک گوشه پیش هدیه حیدر گذاشتند
موسی برای مهد تو گهواره ساخت و عیسی و دیگران روی آن پر گذاشتند
تا این که حاجت دل عالم روا شود هفت آسمان به پای شما سر گذاشتند
امشب برای شادی زهرا و مرتضی تاجی به روی فرق تو از زر گذاشتند
این افتخار ماست که با مقدم شما ما را در آستان تو نوکر گذاشتند
با بودن تو فاطمه حس کرد مادر است
یعنی که اولین پسر چیز دیگر است
با مقدم تو دین خدا زنده میشود ماه خدا کنار شما زنده میشود
عیسی به ناز مقدم تو ناز میکند موسی که هیچ با تو عصا زنده میشود
ماه مبارک است در این نیمه های شب با مقدم تو حال دعا زنده میشود
امشب که فاطمه به تو لبخند میزند شهر مدینه غرق صفا زنده میشود
آقا خوش آمدی که در این لحظه های خوش سلول های مرده ما زنده میشود
امشب تو آمدی و نبی گفت با علی یک ضلع از حدیث کسا زنده میشود
وقتی شروع نهضت ارباب با شماست با تو حسین و کرب و بلا زنده میشود
چشمان تو به چشم علی تا که وا شده
از آن به بعد نام شما مجتبی شده
شوری میان سینه من پا گرفته است عشقی میان قلب و دلم جا گرفته است
مثل علی ست با نمک است و خدایی است قنداقه ای که حضرت زهرا گرفته است
گویا دوباره موقع افطار آمده با بوسه ای که از لبش آقا گرفته است
او که کریم خانه ی زهرا و حیدر است رونق ز کار و بار مسیحا گرفته است
از سوی جنت آمده یا از سوی خدا دسته گلی که حضرت موسی گرفته است
معمار گاهواره او دست جبرئیل یعنی که کار عشق چه بالا گرفته است
یوسف رسیده است به پابوسی حسن مجنون شده است و دامن لیلا گرفته است
با چشم خود دل از همه دل ها ربوده است این ارث را ز ام ابیها گرفته است
آنقدر بیت حضرت زهرا شلوغ بود یک هفته است نوح نبی جا گرفته است
ای برکت همیشه افطار ما حسن
خوش آمدی به خانه صدیقه یا حسن
از بس که مثل حضرت زهرا منور است مست اند اهل خانه به قدری معطر است
حیدر ز شوق، محو تماشای روی اوست گفتم که گفت فاطمه، او چیز دیگر است
گفته نبی عقیقه کند زودتر علی آنقدر روی دلبر نوزاد محشر است
کی گفته است این که حسن مرد جنگ نیست نیزه به دست حضرت فتاح خیبر است
گفتند نیست آشنا با فنون جنگ جنگ جمل رسید همه دیدند حیدر است
با ضربه اش چو عایشه را زد به روی خاک دیدند مستحق صد الله اکبر است
وقت نماز کنده شود از دل زمین بیخود نبوده است که او مست کوثر است
در حلم و در عبادت و در سجده های شب هم مثل مرتضی ست و هم چون پیمبر است
این را بدان کسی که به تن فخر میکند
محشر خدا به خلق حسن فخر میکند
مظلوم تر ز حیدر کرار یا حسن ای نیمه شب به دوش شما بار یا حسن
ای صاحب تمام مکاتب ،امام عشق استاد درس رزم علمدار یا حسن
ای قبله گاه خلق دو عالم بقیع تو ای از دل شکسته خبردار یا حسن
پیری زود رس ز چه آمد سراغ تو از غصه های کوچه عزادار یا حسن
ای زیر بار تهمت و دشنام بین شهر ای از تمام شهر طلبکار یا حسن
آقا شنیده ام که قدت را شکسته اند وقتی که سوخت آن در و دیوار یا حسن
آقا شب ولادت و روضه حلال کن
این روضه را زمینه عشق و وصال کن
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
دلم به خانه ی حیدر بهانه می گیرد ز سفره خانه ی زهرا نشانه می گیرد
خوشا یتیمی و بی سرپرستیِ دوران که توشه های حسن را شبانه می گیرد
ز دست پاک حسن لقمه لقمه میل کنم مرا به زیر پرش عاشقانه می گیرد
سخن ز باج و خراج دو لقمه نان نکند خدا فقط ز ولایش سرانه می گیرد
نماز و روزه و خمس و زکات و حج و جهاد خوشا کسی که در این آستانه می گیرد
گدای کوی حسن هیچ گه پریشان نیست که حب فاطمه را جاودانه می گیرد
خدا اگر که عطا را به من ببخشد باز
مرا به ناز قدوم حسن ببخشد باز
منم که رب غفوری چنان خدا دارم که اعتقاد مقدس به هل اتی دارم
من اعتقاد ندارم جهنمی باشم چرا که آب و گل از آل مصطفی دارم
من از قدیم در آغوش گرم مولایم که زیر پای امام کریم جا دارم
نه نا امید بمانم ز فیض رحمت حق نه تکیه گاه به جز نسل مرتضی دارم
دلم به مُلک و مَلک فخر می کند که اَلا تمام خلق بدانند مجتبی دارم
قسم به آدم و حوا خلیفة اللهم اگر چه ترک بهشت از گناه ها دارم
به چشم کوری هر که به خط اهرمن است
ولایت حسن مجتبی بهشت من است
هر آن که شیعه شود از هدایت حسن است بهای شیعه به قدر ولایت حسن است
بهشت را به دو گندم عوض نباید کرد بهشت هم به طفیل عنایت حسن است
به زیر پرچم اویند عالم تکوین بهار جلوه ای از رنگ رایت حسن است
فرشتگان همه از نور مجتبی خرسند بشارت ملکوت از رضایت حسن است
هم اوست ناطق قرآن و یوسف عترت که اصل یوسف قرآن روایت حسن است
به معجزات، چه حاجت به کسب معرفتش که ابتدای کرامت حکایت حسن است
رحیم مثل خدا در بیان نمی آید
کریم مثل حسن در جهان نمی آید
افاضه شد، دل ویرانه در حریم افتاد ره فقیر به میخانه ی کریم افتاد
ز باب رحمت ساقی صدای باده رسید لب خمار به پیمانه ی قدیم افتاد
شمیم رایحة المجتبی وزید از غیب مشام گمشدگان را چه خوش نسیم افتاد
دوباره بوی حسن بوی یاس بوی بهشت به سوی خانِ کریمان ره یتیم افتاد
به خاطرات ازل یک مرور باید داشت که در کشاش قالو بلا چو بیم افتاد
حسن به دست حسینش سپرد دلها را سپس به کرب و بلا راه مستقیم افتاد
من از نگاه حسن با حسین خو کردم
که با خدای حسن خوب گفتگو کردم
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
امشب دوباره دست حق اعجاز می کند قفل زبــان و طبع مرا بـاز می کـنـد
امـشب امین وحی خدا عـاشقانه تا بــیــت گــلـیـن فــاطـمـه پـرواز می کند
بعد از سلام و عرض ارادت به مصطفی تـبریک حـق به محضرش ابراز می کند
زهرا چه مادرانه در آغوش می کشد طفلـی کـه پلک مـی زند و نــاز می کند
مولا چــه عـارفـانـه و بـی تاب روزه را با بوسه بـر لبان حسن باز می کنـد
ماه تمام نیمه ی ماه خدا دمید
دلبند فاطمه حسن مجتبی رسید
گفتند بی بدیلی و دیدیم برتری از هرچه گفته اند و شنیدیم بهتری
خلق و جمال و خوی و خصالت محمّدیست آیینه ی تمام نمای پیمبری
استاد رزم توست علی شاه لافتی آموزگار قاسم و عباس و اکبری
چه در زمان صلح چه هنگام جنگ و رزم در هر دو حال باز امامی و رهبری
کوری چشم طایفه ی ابتر و حسود تو اولین پیاله ی صهبای کوثری
با دیدن تو چشم همه مات می شود
زهرا پس از تو مادر سادات می شود
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
بالی برای پر زدنم دست و پا کنید از قید و بند غصه دلم را رها کنید
ای روزه دارهای سر سفره ی کرم حالی چو دست داد برایم دعا کنید
وقت سحر که فیض مناجات کامل است منت گذاشته و مرا هم صدا کنید
ای سائلان پشت در خانه کریم راهی برای رد شدن عشق واکنید
خیرات میدهند به هرکس که آمده جانی بیاورید و به پایش فدا کنید
اول شدم مست و به نام خودت شدم
پس خوش به حال من که غلام خودت شدم
روزی که پا به دیده ی دنیا نهاده ای رنگی دگر به جلوه مهتاب داده ای
در زیر پای تو سر خیل ملائک است آن لحظه ای که در سفر حج پیاده ای
امشب اگر اراده کنی ذبح میشوم جانم فدای منت و همچون اراده ای
سجاده ی تو عرش؛ در آن لحظه ای که تو تکبیر گفته و به نماز ایستاده ای
نام تو را ادامه ی زهرا نوشته اند تو مادری ترین پسر خانواده ای
هرکس که عشق حضرت مولا نمیشود
هر یوسفی که یوسف زهرا نمیشود
در طالعم اسیر حسن را رقم زدند روزی که نقش خلقت من را رقم زدند
از روی سرو قامت لیلایی حسن در شعر عشق، سرو چمن را رقم زدند
بر روی لوح سینه بیتابم از ازل با رنگ سبز نام حسن را رقم زدند
صبر حسن مقدمه ی ظهر کربلاست این گونه شد که داغ کفن را رقم زدند
ای صبر تو مقدمه ی کار کربلا
پیش تو سر به زیر علمدار کربلا
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
ما از ازل به جز تو هوایی نداشتیم چشم امید جانب جایی نداشتیم
آواره میشدیم در این شهر بی پناه جایی اگر به زیر کسایی نداشتیم
هر بار که پرستوی دل، بال و پر گرفت جز یا کریم دست دعایی نداشتیم
بس که گدا رسیده به شوق رسیدنت جایی برای اینکه بیایی نداشتیم
مرد کریم نسل نسیم آمدی و ما جز این کلام زمزمه هایی نداشتیم
روح کرم به سینه ی دنیا دمیده است
ابن الکریم خانه ی زهرا رسیده است
نام شماست زمزمه ی این نسیم ها شور بهاری نفس یا کریم ها
از آتش فراز کرم خانه ی شماست معراج میروند تمام کلیم ها
یک عمر پای سفره ی احسان نشسته ایم لطفت رسیده است به ما از قدیم ها
از اشک موقع سحرت زنده میشوند نقش و نگار ِ مُرده یِ رویِ گلیم ها
با طعم نانِ گندم و خرما چشیده اند شیرینی کرامتتان را یتیم ها
از کیسه های مملو ِ نان قِصه خوانده است
زخمی که روی شانه یتان جای مانده است
حیرت نگاه آینه ها را گرفته است اشکم ز چشم، راهِ تماشا گرفته است
دستی کویر خشک دلم سالهای سال بر دامن کرامت دریا گرفته است
خرمای نخلهای تو مارا بزرگ کرد این بنده پای سفره ی تو پا گرفته است
اینقدر بین شهر مجانین قدم نزن راه عبور ِ کوچه ی لیلا گرفته است
ای یوسف قبیله ی زهرا نگاه تو هوش از سر تبار زلیخا گرفته است
یوسف به ناز،عشق تورا جار میزند
عکس تو را به قامت دیوار میزند
نام تورا خدا به سرا پای دین نوشت بر حلقه ی زمان و نگین زمین نوشت
با خط خویش نام حسن با حسین را آقای مردمانِ بهشتِ برین نوشت
وقتی که آفرید جمال تو را حسن پائین پای نام خودش آفرین نوشت
خالق کشید عکس تو لیلاترین و بعد ما را به پای عشق تو شیداترین نوشت
وقتی رسید نوبت بال کبوتران بر بالهای کوچکمان اینچنین نوشت:
ما پیش از این که لایق این پر زدن شدیم
جلب نگاهِ بنده نواز حسن شدیم
بنده نوازی ات همه جا دستگیر ماست لطفِ اجابت نفس ِ یا مجیر ماست
آقا به پای سفره ی افطار هر شبت مهمان تو یتیم و فقیر و اسیر ماست
آبی رسان به ظرف سفالی سینه ام محتاج گریه های تو قلب کویر ماست
کاسه به دست پشت در خانه ی شما امشب به انتظار ِ دلِ سر به زیر ماست
از نخل تو حلاوت افطار هر غروب خرمای پای سفره ی نان و پنیر ماست
هر شب که جا به خانه ی دلدار میکنی
با دست پخت فاطمه افطار میکنی
عمری گذشت معتکف آشیانه ات روزی گرفته از مدد آب و دانه ات
وقفِ فقیرهای تمام مدینه شد یکجا سه مرتبه همه اموال خانه ات
خیلی عجیب عطر گل یاس میدهی قربان حس عاطفه ی مادرانه ات
لرزه به استواریِ کوهِ تنت نشست از آبشار جوشش اشک شبانه ات
در کوچه ها شکستی و اما عصا شده در دستهای مادر غمدیده شانه ات
در کوچه ها غرور غریبانه ات شکست
وقتی ترک به چهره ی آئینه ات نشست
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@