کاش روزی بنویسند به بقیــــع
یک فراخوان کمک، طرح احداث ضریح
کاش روزی بنویسند به بقیــــع
کارگران مشغولند، کار احداث ضریح
کاش روزی بنویسند به بقیــــــع
چند روز مانده به اتمام ضریـــــح
کاش روزی بنویسند به بقیـــــع
مهدی فاطمه(عج) آید به تماشای ضریح
کاش روزی بنویسند به بقیـــــع
عید امسال، نماز ،صحن عتیق
کاش روزی بنویسند به بقیــــــع
فلش راهنما، مرقد زهرای(س) شفیع
یوم الهدم :
تا به حال نام یوم الهدم را شنیده اید ؟ یوم الهدم یعنی روز ویران کردن …
سالروز تخریب بقیع را پیشاپیش به تمام مسلمان جهان پیشاپیش تسلیت عرض می نمائیم.
در هشتم شوال سال ۱۳۴۴ هجری قمری پس از اشغال مکه ، وهابیان به سرکردگی
عبدالعزیز بن سعود روی به مدینه آوردند و پس از محاصره و جنگ با مدافعان
شهر ، سرانجام آن را اشغال نموده ، مأمورین عثمانی را بیرون کردند و به
تخریب قبور ائمه بقیع و دیگر قبور هم چنین قبر ابراهیم فرزند پیامبر اکرم
(صلی الله علیه و آله و سلم) قبور زنان آن حضرت ، قبر ام البنین مادر حضرت
اباالفضل العباس (علیه السلام) و قبر عبدالله پدر پیامبر و اسماعیل فرزند
امام صادق (علیه السلام) و بسیاری قبور دیگرپرداختند .
جهت مشاهده ادامه مطالب و تصاویر مربوطه به ادامه مطلب مراجعه نمایید
دودمه
شد بقیع ویرانه و دل های ما دار البکا العجل ای مقتدا
بهر نابودی این آل سعود بی حیا العجل ای مقتدا
************
دم پـاره
بقیع شده ویرانسرا مهدی بیا مهدی بیا
هـرگز فــریب حــیلۀ مردم نمیخورم
من در بهشت عشق تو گندم نمیخورم
من طالب جنونم و عمارم آرزوست
از پای درس سید عــلی جُم نمیخورم
از عمق دل خویش جلی میگوییم
با نغمه ی بین المللی میگوییم
کوری دو چشمان حسودان
جمله فقط از " سید علی " میگوییم
وقتِ خداحافظیه، مهمونی ام تموم شد!
حسرتِ این روزایِ خوش، بغضی توی گلوم شد
صاب خونه ممنون توأم، هیچ چیزی کم نذاشتی
با اینکه لایق نبودم، سنگ تموم گذاشتی
نمی تونم دل بِکنم، جدایی خیلی سخته!
بدرقه رفتن اینطوری، خدایی خیلی سخته!
ماه رمضون کجا میری!؟ نرو دلم می گیره
از این به بعد باز غروبا، بی تو دلم می گیره
تا سال بعد چیکار کنم! زنده شاید نباشم
با چشم گریون دوباره، از تو باید جداشم
حرف جدایی که میشه، دلم عزا می گیره
دلم به یادِ روضه های کربلا می گیره
@@@
حسین من نرو بمون، سایه ی روسرم باش
حالا که عباس ندارم، پناه این حرم باش
دلم شده پشتِ سرت، مثل موهات پریشون
خودت بگو چیکار کنم، تنها تو این بیابون
داداش نرو تورو خدا، نذار که در به در شم
نذار با شمر و حرمله، تا کوفه همسفر شم
تا حب علی مرا بود در رگ و پوست رنجم ندهد سرزنش دشمن و دوست
جز نام علی لب به سخن وا نکنم از کوزه همان برون تراود که در اوست
ای کردگار سبحان لطفت به ما رسیده ای بندگان بیایید ماه خدا رسیده
حتی نفس کشیدن در ماه تو ثواب است ماه نفس کشیدن در این سرا رسیده
این چشم من ندارد اشکی برای بارش اشکی بده به چشمم ماه بُکا رسیده
پر می زنم و لیکن روی زمین مقیمم این عبد روسیاه و، بی دست و پا رسیده
جز معصیت در عمرم چیزی ندیدی اما با معرفت همیشه از تو به ما رسیده
مست می علی ام، آشفته گشته ام من این باده های مستی از مرتضی رسیده
کاری ندارد اینکه لطفی کنی ببینی
این عبد بی قرارت کرببلا رسیده
تو که در فضل و رحمت بی کرانی عطا کن روزگاری آسمانی
مقدّر کن چنان امسال من را که باشم تا ابد صاحب زمانی
***
عنایت کن دلی بیدار یا رب که باشد محرم اسرار یا رب
مدد کن تا که باشم در همه عمر برای مهدی تو یار یا رب
***
جهان را پر کن از آیات نورش پر از آیات چشمان غیورش
چه تقدیری از این بهتر که امسال خداوندا شود سال ظهورش
***
سید بن طاووس می گوید: سحرگاهی در سرداب مقدّس سامرا بودم، ناگاه صدای مولایم امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف را شنیدم که برای شیعیان خود دعا می کردند و به درگاه الهی عرضه می داشتند:
اللَّهُمَّ إِنَّ شِیعَتَنَا خُلِقَتْ مِنْ شُعَاعِ أَنوَارِنَا وَ بَقِیَّةِ طِینَتِنَا وَ قَدْ فَعَلُوا ذُنُوباً کَثِیرَةً اتِّکَالًا عَلَى حُبِّنَا وَ وَلَایَتنَا فَإنْ کَانَتْ ذُنُوبُهُمْ بَینَکَ وَ بَینَهُمْ فَاصْفَحْ عَنْهُمْ فَقَدْ رَضِینَا وَ مَا کَانَ مِنْهَا فِیمَا بَینَهُمْ فَأصْلِحْ بَیْنَهُمْ وَ قَاصَّ بِهَا عَنْ خُمُسِنَا وَ أَدْخِلْهُمُ الْجَنَّةَ وَ زَحْزِحْهُمْ عَنِ النَّارِ وَ لَا تَجْمَعْ بَینَهُمْ وَ بَینَ أَعْدَائِنَا فِی سَخَطِک.
خدایا شیعیان ما را از شعاع نور ما و بقیهٔ طینت ما خلق کرده ای، آنان گناهان زیادی با اتکاء بر محبت به ما و ولایت ما انجام داده‌اند. اگر گناهان آنها گناهی ست که در ارتباط با توست، از آنها بگذر که ما راضی هستیم؛ و آنچه از گناهان آنها در ارتباط با خودشان است، خودت بین آنها را اصلاح کن و از خمسی که حق ماست به آنها بده تا راضی شوند و آنها را از آتش جهنم نجات بده و در خشم و عقوبتت، با دشمنان ما جمعشان مفرما.
چشم مرا پیاله ی خون جگر کنید هر وقت تر نبود به اجبار تر کنید
من کمتر از گدای شب جمعه نیستم خانه به خانه دست مرا در به در کنید
بدکاره ها به نیمه نگاهی عوض شدند ما را فُضیل فرض کنید و نظر کنید
این تحبس الدّعا شدن از مرگ بدتر است فکری برای این نفس بی اثر کنید
باید برای سوختنم چاره ای کنم این روزه روزه نیست برایم سپر کنید
العفو گفتنم که به جایی نمی رسد ذکر حسین حسین مرا بیشتر کنید
در می زنیم و هیچ کسی وا نمی کند پس زودتر امام رضا را خبر کنید
با شیون و شین یا قدیم الاحسان با این همه دِیْن یا قدیم الاحسان
ما آمده ایم تا ببخشی ما را امشب به حسین یا قدیم الاحسان
***
این دل شده هیأت اباعبدالله سینه زن غربت اباعبدالله
یارب مچشان حرارت آتش را بر زائر تربت اباعبدالله
***
با دست تهی و کوله باری از آه این بار هم آمده گدایت از راه
از کار دلم گره گشایی فرما با دست سه سالهٔ اباعبدالله
***
من آمده ام توشه ای از آهم ده سوز نفس و اشک سحرگاهم ده
هرچند تمام کرده ای نعمت را یک بار دگر به کربلا راهم ده
***
آیت الله شیخ حسنعلی اصفهانی نخودکی رحمه الله از علمای ربّانی و صاحب کراماتی بود که ارادت ویژه ای به خاندان رسالت و حضرت سیدالشهدا علیه السلام داشت. این عارف وارسته هر سال دهه محرم در منزل خود مجلس روضه برپا می داشت و بسیار گریه می کرد و یاد مصائب امام حسین علیه السلام برایش جگرسوز بود.
نقل کرده اند وقتی ایشان از دنیا رفت، یکی از بزرگان او را در عالم خواب دید و احوالش را جویا شد. پاسخ داد: وقتی مرا در قبر نهادند دو فرشته نکیر و منکر برای سوال و جواب آمدند. از توحید و نبوت سوال کردند، جواب دادم تا این که از امامان پرسیدند: نام امیر مومنان علیه السلام را به زبان آوردم که امام اول من است، سپس از امام حسن علیه السلام نام بردم؛ ولی وقتی که نام امام حسین علیه السلام را به عنوان امام سومم به زبان آوردم بی اختیار گریه کردم، آن دو فرشته نیز منقلب شده و گریستند.
سپس به یکدیگر گفتند: آزادش کنیم کار این آقا با امام حسین علیه السلام است. دیگر نیازی به سوال نیست. مرا آزاد نمودند و رفتند و اینک می بینی که شاد و خرسندم و در جایگاه خوبی هستم.
کسی جز تو مرا یاور نباشه کسى فکر من مضطر نباشه
کسى صبر تو مولا را نداره بجز تو سایه اى بر سر نباشه
***
نمی دانم چه می خواهى ز جانم که من گم کرده راهی ناتوانم
نیم من لایق این گونه رفتار مکن شرمنده ام اى مهربانم
***
شبیه من یکى مسکین ندارى گدایى همچو من غمگین ندارى
به تو گفتم هزاران درد دارم تو گفتى حیف! درد دین نداری
***
من از عشق تو مستم کی میایی؟ سر راهت نشستم کی میایی؟
اگر آواره ام هر صبح و هر شام به دنبال تو هستم کی میایی؟
***
چه حیف است این همه احسان نمودی بود عمری مرا مهمان نمودی
تو حق داری بگویی، از چه غافل! بجای شکر ما عصیان نمودی
***
الهی یار همرنگ تو گردم بیفته نور تو بر روی زردم
چی می شه کربلا باشی و من هم غلامت باشم و دورت بگردم
***
جهت مشاهده ادامه اشعار به ادامه مطلب مراجعه نمایید
