امام باقر
علیه السلام فرمود: وقتی که امام حسن علیه السلام به حالت احتضار در آمد به امام
حسین
علیه السلام فرمود: برادرم به تو وصیتی میکنم آن را رعایت کن و انجام بده،
وقتی که مُردم، جنازهام را آمادة
دفن کن، سپس مرا به سوی قبر رسول خدا صلی الله
علیه و آله و سلم ببر تا با او تجدید عهد کنم، آنگاه
مرا به جانب قبر مادرم فاطمه
سلام الله علیها برگردان، سپس مرا به بقیع ببر و در آنجا دفن کن، و بدانکه
از طرف
حُمَیرا (عایشه) که مردم از کارهای خلاف او و دشمنی او با خدا و پیغمبر و ما
خاندان آگاه هستند
مصیبتی به من میرسد. وقتی
که آن حضرت وفات کرد، جنازهاش را روی تابوتی گذاشتند، و او را به محلی که
پیامبر
صلی الله علیه و آله و سلم بر جنازهها نماز میخواند بردند، امام حسین علیه
السلام بر جنازه نماز گذارد،
پس از نماز، جنازه را کنار قبر رسول خدا صلی الله
علیه و آله و سلم بردند، که با مخالفت شدید
عایشه رو به رو شدند و سپس در بقیع دفن
کردند
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
عصر رسول خدا
(ص) بود، حسن و حسین (ع) کودک بودند شخصی گناهی کرد و از شرم آن گناه،
مدتی مخفی
شد و نزد رسول خدا (ص) نمی آمد تا اینکه آن شخص، حسن و حسین (ع) را دید، آن دو را
بر دوش خود سوار کرد و با همان حال به حضور رسول خدا (ص) آمد و عرض کرد: من
گنهکارم، در پناه خدا،
و این دو آقازاده به حضور شما آمده ام، تا مرا ببخشید.
رسول
خدا (ص) وقتی که آن منظره را دید، آنچنان خندید که دستش را بر دهانش گذاشت،
سپس به
آن مرد گنهکار فرمود: برو جانم تو آزاد هستی.
آنگاه
به حسن و حسین فرمود: آن شخص در مورد عفو گناه خود، شما را شفیع قرار داد، در این
هنگام
آیه 64 سوره نساء نازل شد: ...
ولو انهم اذ ظلموا انفسهم جائوک فاستغفروالله
واستغفر لهم الرسول لوجدوا الله توابا رحیما.
"و
اگر گنهکاران که بر اثر گناه به خود ستم کردند، به نزد تو (ای پیامبر) می آمدند و از خدا طلب
آمرزش می کردند و پیامبر هم برای آن
ها استغفار می کرد، خدا را توبه پذیر و مهربان می یافتند
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
حسن بن على
(ع) تمامى توان خویش را در راه انجام امور نیک و خداپسندانه، به کار می گرفت و
اموال فراوانى در راه خدا می بخشید. مورخان و دانشمندان در شرح زندگانى پرافتخار
آن حضرت، بخشش
بى سابقه و انفاق بسیار بزرگ و بى نظیر ثبت کرده اند که در تاریخچه
زندگانى هیچ کدام از بزرگان به
چشم نمی خورد و نشانه دیگرى از عظمت نفس و بی
اعتنایى آن حضرت به مظاهر فریبنده دنیا است.
نوشته
اند:حضرت مجتبى (ع) در طول
عمر خود دو بار تمام اموال و دارایى خود را در راه خدا خرج کرد و
سه بار ثروت خود
را به دو نیم تقسیم کرده و نصف آن را براى خود نگهداشت و نصف دیگر را در راه خدا
بخشید
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
امام صادق
(ع) فرمود: وقتی امام حسین (ع) به بالین برادر آمد و آن وضع و حال برادر را
مشاهده کرد،
گریست. امام حسن (ع) فرمود: چرا گریه می کنی؟ فرمود: چرا نگریم که تو
را مسموم می بینم.
امام
حسن علیه السلام فرمود: گرچه مرا با زهر مسموم کردند، ولی آنچه بخواهم (از آب و
شیر و ...)
در اینجا آماده است و برادران و خواهران و بستگان جمع اند.
ولی « لا
یوم کیومک یا أباعبدالله یزدلف الیک ثلاثون ألف رجل یدّعون
انّهم من أمّه جدنّا
فیجتمعون علی قتلک و سفک دمک
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
تشییع جنازه
و تیرباران تابوت امام حسن (ع) خیلی برای حضرت ابوالفضل (ع)
سخت
گذشت.
تحمل نکرد، دست به شمشیر برد. اما امام حسین (ع) مانع شد، فرمود: برادر صبر کن،
وصیت امام حسن (ع) این است که هیچ خونی در
تشییع جنازه ی او ریخته نشود.
عرض
می کنیم یا ابوفاضل! تیر باران تابوت امام حسن (ع) را تحمل نکردی، چه می کردی
اگر
با زینب (س) روی تل زینبیه می بودی؟ آن هنگامی که حضرت زینب (س) نگاه کرد،
دید
شمشیرها بالا می روند، نیزه ها بالا می روند و همه در یک نقطه فرود می آیند
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
جهت مشاهده دیگر روضه ها و گریزهای
شهادت امام حسن مجتبی(ع)
به ادامه مطلب مراجعه نمایید