گلچین اشعار میلاد پیامبراکرم (ص)

 

قاصدک چرخ زنان از تو خبر آورده                     با خودش شیشه ی عطری ز سفر آورده
آمده تا دلمان را پر امید کند                                           همه را با خبر از آمدن عید کند
فقط از معجزه ی عشق تـو بر می آید                 شب به پایان نرسیده است سحر می آید
مکه با آمدنت حرمت بسیار گرفت                              ماه از محضرتان رخصت دیدار گرفت
در هوایت چه کنم بال کبوتر شده را                       جبرئیل ام چه کنم حال کبوتر شده را
سال ها پیش تر از آمدنت هم بودی                              علت خلق بنی آدم و عالم بودی
سر بلندیم بگوییم مسلمان توأییم                        عجمی زاده و پشت سر سلمان توأییم

می نویسم دل خود را برکاتی بفرست

می برم نام محمد صلواتی بفرست

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

تو آفریده گشتی و انسان درست شد               حور و پری فرشته و غلمان درست شد
عرش خدا ز نور رخت خلق گشت و بعد              با قطره های اشک تو باران درست شد
یا حضرت رسول! خدا عاشق تو بود              چون که به عشق روی تو قرآن درست شد
تو از خدایی و همه ی ما ز خاک تو                   چون از گِل شما گِل سلمان درست شد
با اخم تو جهنم و آتش، عذاب و قهر                    با یک دم تو جنّت و رضوان درست شد
چون نور حیدر از تو و نور تو از خداست                با حب مرتضاست که ایمان درست شد
یک عده دور سفرۀ حیدر نشسته و            این گونه شد که سفره احسان درست شد

ما عاشق توایم که مجنون حیدریم

  این عشق را به جان تو مدیون مادریم

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

تو را با عشق یک جا آفریدند                    برای خاطر ما آفریدند
خدا را آینه هستی، زلالی                 تو را همرنگ دریا آفریدند
برای این که بر عالم بتابی                 در اوج آسمان ها آفریدند
هزاران سال قبل از خلق آدم              و قبل از خلق حوا آفریدند
تو اول بودی و آخر رسیدی                   تو را منجی دنیا آفریدند
خدا را شکر در راه تو هستیم                تو را پیغمبر ما آفریدند
خدا می‌خواست زهرایی بیاید              تو را بابای زهرا آفریدند

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

وقتی کنار اسم خودت "لا" گذاشتی                  قبلش هزار مرتبه "الّا" گذاشتی
هر چیز را به غیر خودت نفی کرده ای            خود را یکی نمودی و تنها گذاشتی
اول خودت برای خودت جلوه کردی و...       .....خود را برای خود به تماشا گذاشتی
نوری شبیه نور خودت آفریدی و                      در او شکوه ذات خودت را گذاشتی
حمد تو را که خواند تو گفتی که احمدی      به به! چه خوب اسم مسمّی گذاشتی
نوری از آفتاب جدا کردی و سپس                         یک ماه آفریدی و آنجا گذاشتی
 تسبیح گفت ماه برای تو و تو هم                      او را علی صدا زدی و اما گذاشتی
چندین هزار سال بگذرد از طفل عاشقی         تا اینکه عشق را تو به اجرا گذاشتی
یعنی که عشق، عشق علی و محمد است      یعنی برای عشق دو لیلا گذاشتی
اما دو عشق، ریشه و مصدر نداشتند         پس روی عشق مصدر و مبنا گذاشتی
مبنای عشق چیست به جز عشق فاطمه   پس عشق را تو حضرت زهرا گذاشتی

اینگونه است خلقت عالم شروع شد

خلقت از این سه نور معظم شروع شد

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

جهت مشاهده دیگر اشعار

مدح و ولادت پیامبر اکرم(ص)

یه ادامه مطلب مراجعه نمایید

 
قاصدک چرخ زنان از تو خبر آورده                     با خودش شیشه ی عطری ز سفر آورده
آمده تا دلمان را پر امید کند                                           همه را با خبر از آمدن عید کند
فقط از معجزه ی عشق تـو بر می آید                 شب به پایان نرسیده است سحر می آید
مکه با آمدنت حرمت بسیار گرفت                              ماه از محضرتان رخصت دیدار گرفت
در هوایت چه کنم بال کبوتر شده را                       جبرئیل ام چه کنم حال کبوتر شده را
سال ها پیش تر از آمدنت هم بودی                              علت خلق بنی آدم و عالم بودی
سر بلندیم بگوییم مسلمان توأییم                        عجمی زاده و پشت سر سلمان توأییم
می نویسم دل خود را برکاتی بفرست                       می برم نام محمد صلواتی بفرست
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
ای مفتخر خدای ز خلق جمال تو                                   دیده خدا کمال خودش در کمال تو
تو لایق صفات خدایی بدون شک                              از این صفات هر چه که داری حلال تو
تو اشرف تمامی خلق دو عالمی                            ای بهترین خلیفۀ حق خوش به حال تو
آن قدر شأن و مرتبه ات افضل است که                     زهرا، علی، حسن وَ حسین اند آل تو
حالا که مهر و عشق تو گشته ست مال من                  جان و دل و تمامی هستیم مال تو
ما بعد خانوادۀ تو اهل دل شدیم                                          با "اسهد" اذان فصیح بلال تو
این سان طواف سنگ حجر می شود قبول                     وقتی طواف می کند او دور خال تو
باغ جنان اگر چه چنین سبز و خرم است                         شادابی و نشاط گرفت از قبال تو
من مرغ روی گنبد خضرایی توام
  من بندۀ بزرگی و آقایی توام
از جلوه ی رخت جلوات آفریده شد                   از بذل و بخشش ات برکات آفریده شد
لعل لب تو مثل شکر بود یا رسول                      با خنده ی تو شاخه نبات آفریده شد
نام تو را نوشت خدا توی دفترش                           نامت دلیل شد صلوات آفریده شد
وقتی دمیده شد دم تو مرده زنده شد                       این گونه بود آب حیات آفریده شد
تو مقتدا شدی و پس از اقتدا به تو                        ذکر و دعا و صوم و صلاة آفریده شد
دنیا اسیر ظلمت و جهل و عناد بود                             تو آمدی و راه نجات آفریده شد
از خلق و خوی تو که نشان از خدای داشت             زیباترین کمال و صفات آفریده شد
ایمن شد از عذاب جهنم مرید تو                                 از برکت تو برگ برات آفریده شد
لطف تو بود محضر قرآن نشسته ایم
 ما هم کنار بوذر و سلمان نشسته ایم
تو آفریده گشتی و انسان درست شد         حور و پری فرشته و غلمان درست شد
عرش خدا ز نور رخت خلق گشت و بعد           با قطره های اشک تو باران درست شد
یا حضرت رسول! خدا عاشق تو بود             چون که به عشق روی تو قرآن درست شد
تو از خدایی و همه ی ما ز خاک تو               چون از گِل شما گِل سلمان درست شد
با اخم تو جهنم و آتش، عذاب و قهر             با یک دم تو جنّت و رضوان درست شد
چون نور حیدر از تو و نور تو از خداست           با حب مرتضاست که ایمان درست شد
یک عده دور سفرۀ حیدر نشسته و         این گونه شد که سفره احسان درست شد
ما عاشق توایم که مجنون حیدریم
  این عشق را به جان تو مدیون مادریم
 
هر آن چه خلق کرده خدا نوکر تواند            نوح و خلیل و خضر گدای در تواند
خلق خدا که عبد و مسلمان تو شدند         مدیون بخشش و کرم همسر تواند
آدم به بعد هر که به پیغمبری رسید           فردای حشر پشت سر حیدر تواند
حتی شفیع ها همگی روز رستخیز                  چشم انتظار آمدن دختر تواند
آن جا برای این که شفاعت شوند همه          مدیون دست ساقی آب آور تواند
صدها هزار حوری و غلمان نشسته اند      مبهوت و مات روی علی اکبر تواند
نام رقیۀ تو گره باز می کند                          عالم همه گدای علی اصغر تواند
علامه ها مراجع تقلید از ازل                           شاگردهای مدرسۀ جعفر تواند
شکر خدا که این دل ما حیدری شده
شکر خدا که مذهب ما جعفری شده
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
زمین به لرزه در آمد، شکست کنگره ها                رها شدند خلایق ز بند سیطره ها
شبی که آتش آتشکده فروکش کرد              شبی که خاتمه می یافت رقص دایره ها
صدای همهمه ی موبدان زرتشتی                    هنوز مانده به گوش تمام شب پره ها
شب ولادت فرخنده ی بهاری سبز                       شب وفات زمستان سرد دلهره ها
دوباره نور و طراوت به خانه ها آمد                           نسیم آمد و وا شد تمام پنجره ها
جهان به یُمن حضورش، بهشتی از برکات
نثار مقدم پر خیر و برکتش صلوات
ستاره ها به نگاهی شدند سلمانش                 منجّمانِ مسلمان برق چشمانش
ز انبیاء الهی که رفته تا معراج؟                      به غیر از او که ملائک شدند حیرانش
مقام بندگی اش را کسی نمی داند                          پیمبران اولوالعزم مات ایمانش
بساط ذکر سماوات را به هم می ریخت             نماز نیمه شب و شور صوت قرآنش
اویس های قرن را ندیده عاشق کرد                       تبسّم لبِ داوودیِ  غزل خوانش
شفیع روز جزا گشت و حضرت حق داد                  به دست پاک محمّد کلید رضوانش
امیر و قافله سالار کاروانِ  نجات
نثار مقدم پر خیر و برکتش صلوات
مسیح مکّه شد و نبض مرده را جان داد                به مرگ دخترکان قبیله پایان داد
خرافه های عرب را اسیر حکمت کرد          به جای تیغ جهالت، به عشق میدان داد
نماز شکر سپیدارها چه دیدن داشت!             همان شبی که سپیده اذان باران داد
نبی ست پیر خرابات و ساقی اش حیدر             در ابتدا به علی او شراب عرفان داد
تبسّمش به کسی چون بلال عزّت داد           مسیر اصلی دین را نشان انسان داد
چه قدر فاصله مان تا بهشت کمتر شد!           برات مردم ری را به دست سلمان داد
شب تجلّی مهتاب روشن عرصات
نثار مقدم پرخیروبرکتش صلوات
کبوترم نشدم، تا کبوترش باشم                         دخیل گنبد سبز و مطّهرش باشم
زمان نداد اجازه که مشق عشق کنم                    غلام مسئله آموز منبرش باشم
چه قدر دیر رسیدم سر قرار وصال!         چه شد؟ نخواست که عمّار محضرش باشم
قبول، شیعه ی خوبی نبوده ام اصلاً              نشد که حلقه به گوش برادرش باشم
خدا کند که مرا از قلم نیندازد                         بهشت مستِ می جام کوثرش باشم
به حال و روز خودم فکر می کنم، انگار                 قرار بوده که گریان دخترش باشم
 
شب گرفتن حاجت، زیارت عتبات
نثار مقدم پر خیر و برکتش صلوات
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
لب نگار که باشد رطب حرام بود                       زمان واجبمان مستحب حرام بود
فقیه نیستم اما به تجربه دیدم                     بدون عشق مناجات شب حرام بود
اگر که هست طبیبم طبیب دوّاری               به من معالجه ی در مطب حرام بود
برآنکه دشمن اولاد توست نیست عجیب    که نطفه اش نسب اندر نسب حرام بود
تو مرد ظرف شناسی و مهِر اولادت                 عجم که هست برای عرب حرام بود
تو را در کمال نوشتند یا رسول الله
بزرگ آل نوشتند یا رسول الله
تو آفریده شدی و سرآمدت گفتند                     هزار مرتبه اَحسن به ایزدت گفتند
تو را به سمت زمین با نسیم آوردند                 تو آمدی و ملائک خوش آمدت گفتند
نشان دهنده ی معصومیِ قبیله توست              اگر که قّبه خضرا به گنبدت گفتند
تمام آل عبا «کُلنا محمّد» بود                        تو عین نوری و در رفت و آمدت گفتند
اگر چه یک نفری، جمع چهارده نفری                      تو را محمّد و آل محمّدت گفتند
شب ولادتت ای یار می کنم خیرات
نثار مقدم خیر تو چهارده صلوات
برای خُلق تو باید کنند تحسینت            نشد مشاهده شصت و سه سال نفرینت
از آن طرف تو اگر نور آخرین هستی                نوشته اند از این سو تو را نخستینت
هزار و سیصد و هشتاد و چندمین سال است  شدیم کوچه نشینت، شدیم مسکینت
شدیم ریزه خور سفره های سیّدی ات           گدای سفره ی هر سال چهارده سینت
تو آمدی که علی را فقط ببینی و بس                 نداده اند به جز دیده ی خدا بینت
یتیم مکه ای اما بزرگ دنیایی
اگر چه خاک نشینی، همیشه بالایی
مرا اویس شدن در هوای تو کافی ست         اگر چه باز ندیدم، دعای تو کافی ست
همین که بوی تو را در مدینه حس کردم     لبم رسید به خاک سرای تو کافی ست
چه حاجتی به پسر داری ای بزرگ قریش  همین که فاطمه داری برای تو کافی ست
همین که اوّل هر صبح پیش زهرایی            برای روشنی لحظه های تو کافی ست
تو آن پیمبر دنباله داری و بعدت                   اگر علی تو باشد به جای تو کافی ست
قسم به اشهد ان لااله الا الله
تو آمدی که بگویی علی ولی الله
تو آمدی و ترحّم شدند دخترها                چقدر صاحب دختر شدند مادرها
تو آمدی و رعیّت شکوه عبد گرفت             بدین طریق چه آقا شدند نوکرها
خدای خوب به جای خدای چوب نشست         و با اذان تو بالا گرفت باورها
بگو: مدینه علمی، علی در آن است  بگو: که واجب عینی ست حرمت درها
بریز شیره پیغمبری به کام حسین            که از حسین بیاید علی اکبرها
زمان گذشت زمان ظهور دیگر شد
حسین منی انا من حسین اکبر شد
هزار حضرت مریم کنیز مادر توست            تو را بس است همین که بتول، دختر توست
به دختران فلان و فلان نیازی نیست                      اگر خدیجه والا مقام همسر توست
علی و فاطمه دو رحمت خداوندی                     برای عالم دنیا و صبح محشر توست
به یک عروج تو جبریل از نفس افتاد              خبر نداشت که این تازه اوج یک پَر توست
به عرش رفتی و ماندی در آن تقّرب محض                   خدا برابر تو یا علی برابر توست
تو با علی جریان ساز شیعه اید، اما              شناسنامه ی شیعه به نام جعفر توست
همیشه شکر چنین نعمتی روی لب ماست
که جعفر بن محمد رئیس مذهب ماست
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
لطافت موج می‌زد در صدایت                           که دل بُرد از خدا هم ربنایت
خدا خلقت نمود و عاشقانه                       دمی زل زد به برق چشم هایت
دو دستت تا به سمت عرش می‌رفت               ملک می‌ریخت روی دستهایت
از آن روزی که بالت را گشودی                            کرامت می‌چکید از بالهایت
مبادا تا شود آزرده از خاک                                 فرشته فرش می‌شد زیر پایت
شب معراج دیدی با دو چشمت                            که اوج عرش بوده ابتدایت
اگر چه ذره‌ام یا کمتر از آن                                 تو را می‌خواهم آقا بی‌نهایت
خودت فرموده‌ای بابای مایی                            تمام هستی‌ام بابا فدایت
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
تو را با عشق یک جا آفریدند                    برای خاطر ما آفریدند
خدا را آینه هستی، زلالی                 تو را همرنگ دریا آفریدند
برای این که بر عالم بتابی                 در اوج آسمان ها آفریدند
هزاران سال قبل از خلق آدم              و قبل از خلق حوا آفریدند
تو اول بودی و آخر رسیدی                   تو را منجی دنیا آفریدند
خدا را شکر در راه تو هستیم                تو را پیغمبر ما آفریدند
خدا می‌خواست زهرایی بیاید              تو را بابای زهرا آفریدند
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
نفس هایت خدایی بود آقا                    کلامت دلربایی بود آقا
شبیه انبیا و اولیایش                     خدا هم مصطفایی بود آقا
دل تو سبزه زار مهربانی است             تو کارت دلربایی بود آقا
برای این شد اصلاً گنبدت سبز           و گرنه که طلایی بود آقا
تو می‌بخشیدی و فرقی نمی‌کرد          گدای تو کجایی بود آقا
نشیند گیوه‌هایت تا برویش            زمین، کارش گدایی بود آقا
حسین، از لعل لب هایت مکیده            اگر که کربلایی بود آقا
الهی من مرید مصطفایم                که چون با مصطفایم با خدایم...
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
وقتی کنار اسم خودت "لا" گذاشتی                  قبلش هزار مرتبه "الّا" گذاشتی
هر چیز را به غیر خودت نفی کرده ای            خود را یکی نمودی و تنها گذاشتی
اول خودت برای خودت جلوه کردی و...       .....خود را برای خود به تماشا گذاشتی
نوری شبیه نور خودت آفریدی و                      در او شکوه ذات خودت را گذاشتی
حمد تو را که خواند تو گفتی که احمدی      به به! چه خوب اسم مسمّی گذاشتی
نوری از آفتاب جدا کردی و سپس                         یک ماه آفریدی و آنجا گذاشتی
 
تسبیح گفت ماه برای تو و تو هم                      او را علی صدا زدی و اما گذاشتی
چندین هزار سال بگذرد از طفل عاشقی         تا اینکه عشق را تو به اجرا گذاشتی
یعنی که عشق، عشق علی و محمد است      یعنی برای عشق دو لیلا گذاشتی
اما دو عشق، ریشه و مصدر نداشتند         پس روی عشق مصدر و مبنا گذاشتی
مبنای عشق چیست به جز عشق فاطمه   پس عشق را تو حضرت زهرا گذاشتی
اینگونه است خلقت عالم شروع شد
خلقت از این سه نور معظم شروع شد
باید برای فاطمه منبر بیاورند                                         تا مدحتی برای پیمبر بیاورند
زهرا اگر چه مادر پیغمبر خداست                                باید نبی شناس از او در بیاورند
خیر کثیر هدیه به پیغمبر است و بس                         تنها برای اوست چو کوثر بیاورند
در واقع اولین نبی و آخرین نبی است                          فرقی نداشت اول و آخر بیاورند
پیغمبران کبوتر نامه بَرَش شذند                                تا در هوای او همه پَر در بیاورند
او آفتاب بود اگر سایه ای نداشت
او با خدا یکی شد و همسایه ای نداشت
گلدسته های عرش به نام محمد است                   تنها خدای عرش امام محمد است
آنقدر دلرباست که بال فرشته ها                            همواره صید دائم دام محمد است
از او طلب نموده ای اصلا تو جام مِی                    ذکر علی علی می جام محمد است
این را خود علی به همه عاشقانه گفت               که مرتضی عبید و غلام محمد است
حوریه چیست؟ جز گل لبخند روی او               باغ بهشت چیست؟ سلام محمد است
باید در آینه به جمالش نگاه کرد
باید علی شناس شد و رو به ماه کرد
خُلق عظیم توست دل ما را اسیر کرد                    دست کریم تو دل ما را فقیر کرد
این عطر خُلق و خوی صمیمانه تو بود                     دین را برای مردم ما دلپذیر کرد
گرسنه های طمع را میان مردم شهر                 این زندگی ساده تو سیرِ سیر کرد
تا اینکه ما به خوف و رجا بنده اش شویم          حق هم تو را رسول بشیر و نذیر کرد
آن سجده های ابری و بارانی شما                     سجاده را به گریه درآورد و پیر کرد
ما را به سجده های خودت رنگ و بو بده
بر جانماز هر شب ما آبرو بده
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
تو آمدی و زمین در هوای تو افتاد                            و عرش در هوس خنده های تو افتاد
برای درک تنفس در این جهان سیاه                               هوای تازه ای از ابتدای تو افتاد
جهان شرک به خود آمد از بزرگی تو                         به گوش کعبه و بتها صدای تو افتاد
شکست طاق بلندی که عرش کسری بود              همین که روی زمین رد پای تو افتاد
پس از نگاه سیاه و سفید اربابان                                 نژاد عشق بشر در لوای تو افتاد
زمان شکست زمانی که آمدی احمد                    تویی که یک شبه دنیا به پای تو افتاد
تو احمدی و به نور جمال تو صلوات
به هر یک از برکات و کمال تو صلوات
به احترام محمد زمین تبسم کرد           تو آمدی و جهان دست و پای خود گم کرد
ترک نشست به چشمان آبی ساوه               همینکه چشم تو بر آسمان ترنم کرد
فروخت گوشۀ جنت به شوق خال لبت             که آدمی به هوایت هوای گندم کرد
هنوز دخترکان زنده زنده می مردند              خدا به خلق تو بر خلق خود ترحم کرد
تو آمدی، به زمین احترام بر گردد                 تو رحمتی که خدایت نصیب مردم کرد
خدا به خلق رسول گرامیِ خاتم                گذاشت سنگ تمام و سپس تبسم کرد
تو احمدی و به نور جمال تو صلوات
به هر یک از برکات و کمال تو صلوات
تو احمدی که خدا را به عرش فهمیدی             شبی که غیر خودت تا خدا نمیدیدی
کنار چشم تمام فرشته های خدا                           فراتر از پر جبریل عشق بالیدی
تو در ضیافت عرشی لیلةالاسری              به طاق عرش خدا عکسی از علی دیدی
صدای مرتضوی علیست آن بالا                          که از زبان خدا عاشقانه بشنیدی
تو در کنار علی و فروغ شمشیرش                    بساط کفر زمان را ز خاک بر چیدی
برای خلق بهشت این بهانه کافی بود      به لحظه ای که به زهرای خویش خندیدی
بیا و کفر مجسم ز کعبه بیرون کن                       تویی که پایه گذار جدید توحیدی
تو احمدی و به نور جمال تو صلوات
به هر یک از برکات و کمال تو صلوات
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
در سایه سار لطف شما پا گرفته ایم             شکر خدا کنار شما جا گرفته ایم
از سائلان هر شبه کویتان شدیم                  این درس را ز عالم بالا گرفته ایم
این نوکری و عرض ادب را به نزدتان               از گوشه چشم ام ابیها گرفته ایم
بعد از شما که امتتان چند دسته شد             شکر خدا که دامن مولا گرفته ایم
همواره درب هر کس و نا کس نمی زنیم          ما رزق خود ز ام ابیها گرفته ایم
ما زیر دِین نسل به نسل شما شدیم           از دست زینب تو شفاها گرفته ایم
تا این که بین چاه نیافتیم، روز و شب        یک رشته از عبای شما را گرفته ایم
این رشته از عبای تو حبل المتین ماست
مُهر غلامی حسنت بر جبین ماست
وقتی که آمدی همه جا غرق نور شد          کم کم بساط عشق خداوند جور شد
وقتی تو آمدی دل جَدت جلا گرفت                زیرا که لحظه های صفا و سرور شد
وقتی تو آمدی همه جا بوی حق گرفت   شیطان و فتنه هاش از این خاک دور شد
با این که آخر آمدی اما نوشته اند                  یک ذره خاک پای شما کوه طور شد
یک ذره نور تو به دل آسمان نشست           خورشید و ماه بعد به جنس بلور شد
آقا خوش آمدی و قدم رنجه کرده ای
برداشته خدا ز رویش باز پرده ای
آقا گدای کوی تو دنیا شدند و بعد                    این بردگان به لطف تو آقا شدند و بعد
مقداد و بوذر آمد و سلمان کنار تو                هر یک برای خویش مسیحا شدند و بعد
حسرت به قلب خون شده ی مادران نماند     بسیارشان که صاحب لیلا شدند و بعد
با نازِ مقدم تو زمین سربلند شد                    افتادگان به خاک، همه پا شدند و بعد
قبل از تو بود بند دو عالم گره گره                     تو آمدی و این گره ها وا شدند و بعد
پیغمبران قبل تو از یاد رفته بود                            تو آمدی و زنده و احیا شدند و بعد
تو آمدی و نسل تو شد نور فاطمه                    مردم گدای حضرت زهرا شدند و بعد
 
 
برکوی فاطمه دل ما هم مقیم شد
فرزند اولش به دو عالم کریم شد
رو کرد حق تو را که تو قرآن بیاوری                      بعدش نزول سورۀ باران بیاوری
لطفی به ما شد و به نگاهت نوشته شد:          نوری به قلب کشور ایران بیاوری
می خواستی پلی بزنی سوی ما عجم       گفتی کنار خویش تو سلمان بیاوری
گفتی به او که دین خدا حب حیدر است              باید علی بگویی و ایمان بیاوری
می خواستی که مست مِیِ کربلا شویم  گفتی ز نسل خویشِ تو سلطان بیاوری
تو آمدی که همره نور وجود خود                            نور خدای عرش فراوان بیاوری
ما را گدای خانه ات آقا حساب کن
مست شراب ساقی خود بوتراب کن
حیدر محمد و تو خودت هم که حیدری          از کل انبیاء الهی تو برتری
آن قدر برتر است مقامت که داده حق مانند فاطمه به تو دختر چه دختری
در وصف و در مقام تو این واژه کافی است    بعد از خدا تو لایق الله اکبری
از روز اولی که تو پا بر زمین زدی            فهمیده بود جد تو که تو پیمبری
آقا به جان فاطمه و مرتضی بگو       روز جزا مرا به غلامی، تو می خری؟
شکر خدا که ما همگی عبد حیدریم
شاگرد درسِ علم دبستان جعفریم
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
توفیق نصیبم شده از یار بخوانم                          مدّاحی دلدار کنم از دل و جانم
خواهم ز خدا ای هدف خلقت هستی                       تا روز جزا زیر لوای تو بمانم
المنةُ لله که من وقف تو هستم                       یعنی که گدای تواَم و شاه جهانم!
وقتی که زبان مدح و ثنای تو بگوید              شهد عسلت می چکد از هر دو لبانم
جام دلم از عشق تو گردیده لبالب                این حالت روحانی من گشته نشانم
جز مِهر تو را در دل خود راه ندادم                           مِهر تو شود روز جزا خطّ امانم
سرشار شدم از کرَم واسعه ی تو                       از فیض تو نشأت ببَرد طرز بیانم
بر طینت من مُهر غلامی تو پیداست                 تزریق شده مِهر تو در روح و روانم
سوگند به زهرا که تویی دار و ندارم
گر اَمر کنی در قدمت جان بسپارم
جبریل فرود آمده از سوی خدایت                      حکمی ز خدای احد آورده برایت
آورده برای تو که سلطان جهانی                    تاجی که مزیّن شده با نور ولایت
«اقرأ» به تو تلقین بکند یار قدیمی                 آوای علی می رسد از غار حرایت
فرمود بخوان نام خداوند جلی را            آن کَس که به هر لحظه کند از تو حمایت
شد واسطه ی فیض خدا حضرت حیدر   یعنی که به دست علی است امر هدایت
تو با علی هستی و علی با تو دمادم     هر جا که تو رفتی، شده او پای به پایت
تو منبع نوری و علی لمعه ی نورت            یعنی که تویی کعبه و او قبله نمایت
آویخته بر گردن من رشته ی لطفت
مملو ز کرامات تواَم، زیر لوایت
من جز تو و حیدر به خدا یار ندارم                          جز لطف شما هیچ مددکار ندارم
ای دوستی ات تاج سر عالم و آدم                             المنةُ لله که تویی سید خاتم
با خُلق عظیمت همه را شیفته کردی                اسلام ز اخلاق تو شد قبله ی عالم
مشی تو به اسلام علی عادتمان داد           این است صراطی که به قرآن شده اقوَم
تاریخ علی دوستی از ناحیه ی توست                      تقویم ولایت به تو دادند مُسلّم
واقف به تولای علی چون تو کسی نیست                ای یار قدیمی علی، قائد اعظم!
با دست که شد تاج رسالت به سر تو؟           این دست خدا بود که گشتی تو معمّم!
معراج، خدا از چه کسی با تو سخن گفت؟              با صوتِ که اسرار خدا بود مفهّم؟
هنگام خداحافظیِ آخر معراج                             آیا تو نگفتی به خدا یا علی آن دم؟
بالله که این حمد خداوند ودود است
حیدر به خداوند قسَم، اصل وجود است
قلبم شده امشب حرم حیدر کرّار                        جانم به فدای قدم حیدر کرّار
بر طالع من شیعه ی حیدر بنوشتند           نقش است به قلبم عَلَم حیدر کرّار
زنگار، زدوده ز دلم نور ولایت                            گردیده دلم جام جم حیدر کرّار
اُفتد به تن دشمن تو لرزه ی سنگین               وقتی شنوَد ذکر و دم حیدر کرّار
در معرکه بر روی زمین ریخته سرها                  با چرخش تیغ دو دم حیدر کرّار
روئیده به جان و دل من گلشن مِهرت                       از بارش ابر کرَم حیدر کرّار
با نیمه نگاه تو شدم یار ولایت                       صد شکر شدم از خدَم حیدر کرّار
از روز ازل تا به ابد دل به تو بستم
از پیر غلامان شما بوده و هستم
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@