چند حکایت کوتاه از کرامات حضرت عباس تاسوعا محرم97

امسال  در زمینه روضه ها صرف نظر از اینکه مداحان و منبریان و وعاظ معروف و کشوری

در روضه هاشون چقدر توجه به روضه های معتبر با سند صحیح از مقاتل و روایات

دارند یا خیر صرفا روضه های معتبر که دارای سند معتبر هستند رو قرار دادیم

 

برخی روضه ها خیلی جانسوز و عالی هستند ولی حیف که سند ندارند

پس از قرار دادنشون خودداری کردیم

 

توجه کنید ملاک ما فلان مداح و فلان منبری نیست حالا اسم مبارکشون و جایگاهشون بین مردم هر چی باشه ملاکمون سیدالشهداست که اگر برخی روضه ها رو با زبان روزه در ماه رمضان بخونیم روزمون باطل و باید کفاره بدیم

 

پس تحریفات و متفردات و دروغ ها رو جدی بگیرید

 

جهت مطالعه متن روضه های امشب به ادامه مطلب مراجعه نمایید

شب تاسوعا97  ............. مورخ  27   شهریور

حیف است علمدار خدا را نشناسیم                                                                     آن دلبر انگشت‏نما را نشناسیم‏
در کرببلا دو دست افتاده ز پیکر                                            حیف است که دستان خدا را نشناسیم‏
حیف است که در کرببلا و حرم عشق‏                                               از درد بگوییم و دوا را نشناسیم‏
دیریست قمر در فلک عشق خموش است‏                                 حیف است که ماه شهدا را نشناسیم‏
عمریست که با یار قرینیم و غریبیم‏                                                                      حیف است که آیین وفا را نشناسیم‏
نزدیکتر از ماست به ما ساقی خوبان‏                                حیف است علمدار خدا را نشناسیم‏

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

نپردازید بی تسبیحِ خالق                                                                                                          به مدحِ بنده ای هر چند لایق

مرا حمد خدا شیرین تر از مدح                                         ثنای کبریا شیرین تر از مدح

اگر من عبد صالح نام دارم                                                           اطاعت را عبادت می شمارم

اطاعت از خدا تنها وفا نیست......................................عبادت بی ولایت راه ما نیست

عبادت از علی آموختم من                                                                       اطاعت از ولی آموختم من

سرشتم طالب ماه ولایت                                                                                                                                                      بهشتم رفتنِ راه ولایت

سرشتم فخر دارد ایها الناس                 .............................................که نامم را علی بگذاشت عباس

مرا این بِه ز جنّات برین است                                                              که نام مادرم امّ البنین است

من آقا زادۀ ام البنینم.........................................................اَباالفضلِ امیر المومنینم

مقام مادرم را قدر دانم                                                                                                                                    کنیز زینب کبراش خوانم

مقام مادرم در بیتِ مولا                    .....................................................کنیزیِ همه اولاد زهرا

حسین و مجتبی هر دو امامم                                                                             بزرگی می کنند در حقِّ نامم

من آن چاکر که زینب چاره ام بود                                                              کنار دست او گهواره ام بود

من آن طفل دبستان حسینم                                                     که عمری داد درس شور و شینم

امینِ خانۀ خیر النسایم........................................................غلام خامس آل کَسایم

به امر مادر والامقامم                                                                              هماره دست بوس چار امامم

اگر چه سینه ام بوئید مولا                                                                                                                  اگر چه دست من بوسید مولا

تواضع در مسیر حق تعالی                                                                                                                                               مرا تا بال جعفر برد بالا

به قدری منزلت داده خدایم                                                                      شهیدانند مستِ بال هایم

خدا می خواست خون از اشک ریزم                    .............................. به راه دوست دست و مَشک ریزم

بیارائید دل را ایها الناس!                                                                           به شب های مناجاتیِ عباس

اَهَمِّ درس عباس است ایثار                                                 وفاداری است تا اردوی دلدار

علمداری به میدان اطاعت                                                  سپهداری به هنگام شجاعت

ادب سرلوحۀ ایمان و دین است..................................         که این راهِ امیر المومنین است

ادب دست مرا نذر ولی کرد                                          ادب چشم مرا وقف علی کرد

ادب پرداخت حقِّ رهبرم را                                         که دل بشناخت زهرا مادرم را

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

انا فتحنای خدا یعنی ابالفضل                                                                       بی دست و فوق دستها یعنی ابالفضل

هرکس گرفتار آمده آسوده باشد                                                                        دارالادای قرض ما یعنی ابالفضل

یا کاشف الکرب الحسین ما کلید است                                                               رمز قبولی دعا یعنی ابالفضل

نیم دلش وقف حسن نیمی حسین است                                                جمع شجاعت با سخا یعنی ابالفضل

دست ردش را ارمنی ها هم ندیدند                                                                               با هرغریبه آشنا یعنی ابالفضل

هرجا که شد حرف از کرم یعنی حسن جان        هرجا که شد حرف از وفا یعنی ابالفضل

اصلا علی را دروجودش جمع کردند                                                                       آیینه حیدر نما یعنی ابالفضل

یاد قدیمی ها دوباره دم گرفتیم                                                                                    سقای دشت کربلا یعنی ابالفضل

دستش جدا شد تا که بال و پر بگیرد                                             یعنی مقام شافع محشر بگیرد

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

شب تاسوعا97  ............. مورخ  27   شهریور

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

(آیت الله العظمى مرعشى نجفى قدس سره )) اینچنین نقل فرمود: یکى از علماى نجف اشرف ، که مدّتى در قم آمده بود، براى من چنین نقل کرد که : من مشکلى داشتم به مسجد جمکران رفتم درد دل خود را به محضر ((حضرت بقیة الله حجةّبن الحسن العسکرى امام زمان (عجل الله تعالى فرجه الشریف )) عرضه داشتم و از وى خواستم که نزد خدا شفاعت کند تا مشکلم حل شود.
براى همین منظور بکرّات به مسجد جمکران رفتم ولى نتیجه اى ندیدم . روزى هنگام نماز دلم شکست و عرضکردم : مولاجان ، آیا جایز است که در محضر شما و در منزل شما باشم و به دیگرى متوسل شوم ؟ شما امام من مى باشید، آیا زشت نیست با وجود امام حتّى به ((علمدار کربلا قمربنى هاشم (ع ))) متوسل شوم و او را نزد خدا شفیع قرار دهم ؟!
از شدت تاثر بین خواب و بیدارى قرار گرفته بودم . ناگهان با چهره نورانى قطب عالم امکان ((حضرت حجّت بن الحسن العسکرى عجل الله تعالى فرجه الشریف )) مواجه شدم .
بدون تامل به حضرتش سلام کردم .حضرت با محبت و بزرگوارى جوابم را دادند و فرمودند: ((نه تنها زشت نیست و نه تنها ناراحت نمى شوم به علمدار کربلا متوّسل شوى ، بلکه شما را راهنمائى هم مى کنم که به حضرتش چه بگویى . چون خواستى از ((حضرت ابوالفضل (ع ))) حاجت بخواهى ، این چنین بگو: ((یا اباالغوث ادرکنى )) اى آقا پناهم بده 

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

یکى از آقایان کربلایى روزى دو یا سه مرتبه به زیارت ((حضرت سیدالشهدا (ع ))) مى رفت ، و روزى یک مرتبه بزیارت((حضرت قمربنى هاشم (ع ))) مى آمد.
یک شب در عالم رؤ یا ((حضرت بى بى عالم فاطمه زهرا سلام الله علیها)) را زیارت مى کند و محضر مقدس آن حضرت شرفیاب مى شود و سلام مى کند.حضرت به او اعتنایى نمى کند.
عرض مى کند: اى سیده من ، تقصیر من چیست ؟ از من چه قصورى سر زده که مورد بى اعتنایى شما قرار گرفتم ؟! حضرت فرمود: بخاطر اینکه تو به زیارت فرزندم بى اعتنایى کردى .
مى گوید: اتفاقاً من روزى دو سه مرتبه بزیارت فرزند گرامى شما مى روم .
حضرت فرموده بودند: بله ، ((فرزندم حسین را زیارت مى کنى ، ولى فرزندم ابوالفضل العباس را یک مرتبه به زیارتش مى روى ، من مایلم این فرزندم را مانند فرزندم حسین زیارت کنى 

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

حاج آقای نمازی اصفهانی ) فرمودند: سیدی بود  از بچه های جهاد سازندگی است که شیمیایی شده بود تعریف کرد:  بر اثر شیمیایی چشمهایم ناراحتی پیدا کرد، این بیمارستان و آن بیمارستان نتیجه ای نگرفتم ، کم کم چشمهایم نابینا شد دیگر چیزی را نمی دیدم ، دکترها جوابم دادند، گفتند: دوا ندارد، گفتم : خارج بروم خوب می شوم ، گفتند: فایده ندارد.
میگه بعد از یک مدت چشمهایم دیگر نمی دید، یک روز داشتم جایی می رفتم ، صدای شهید محمد بهشتی ) را شنیدم  سلام کرد، گفتم : آقا دکترها جوابم دادند و گفته اند چشمت خوب نمی شود.
آقا فرمودند: (چهل روز زیارت عاشورا بخوان انشاالله خدا شفایت می دهد،) من هم یک نوار زیارت عاشورا گرفتم و هر روز زیارت عاشورا گوش میدادم و می خواندم ، یک مقداری را خوانده بودم که یک شب یکی از اقوام به دیدنم آمد و یک دسته گلی آورد من که نمی دیدم . گفت : آقاسید یک دسته گل برایت آورده ام ، چشمهایت نمی بیند، اما یک دسته گل می خواهم برایت بخوانم ، گفتم : بفرمایید، (حدیث شریف کساء) را خواند، وقتی که (حدیث کساء) تمام شد، روضه (پنج تن (علیهم السلام )) را خواند و روضه (پنج تن ) تمام شد، روضه (حضرت اباالفضل (ع )) را داشت می خواند که حالم بهم خورد. گفتم : (یا اباالفضل ) و دیگر افتادم و از حال رفتم ، توی بی هوشی که بودم در آن حالت دیدم ، یک آقایی آمدند  مرا بغل کردند . گفتم : آقا خلیی خوشحالم کردی ، تمام غصه هایم برطرف شد،  گفتم : آقا شما خود را معرفی نفرمودید؟!
فرمود: (من قمربنی هاشم اباالفضل هستم .)
با تعجب تا گفتم ابالفضل دیدم چشمانم باز شد و عباس چشمامو شفا داده

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@