روضه ها و گریز های مکتوب شهادت امام حسن مجتبی(ع) سری سوم

امام حسن (ع) از آب خوردن بیتاب شد ولی امام حسین (ع) از آب نخوردن بی تاب  شد

دو سبط مصطفی دادند جان از آب و بی آبی             زبی آبی حسین اما حسن از آب بیجان شد

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

امام باقر علیه السلام فرمود: وقتی که امام حسن علیه السلام به حالت احتضار در آمد به امام حسین

علیه السلام فرمود: برادرم به تو وصیتی می‌کنم آن را رعایت کن و انجام بده، وقتی که مُردم، جنازه‌ام را

آمادة دفن کن، سپس مرا به سوی قبر رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم ببر تا با او تجدید عهد کنم،

آنگاه مرا به جانب قبر مادرم فاطمه سلام الله علیها برگردان، سپس مرا به بقیع ببر و در آنجا دفن کن،

و بدانکه از طرف حُمَیرا (عایشه) که مردم از کارهای خلاف او و دشمنی او با خدا و پیغمبر و ما خاندان آگاه هستند مصیبتی به من می‌رسد.

وقتی که آن حضرت وفات کرد، جنازه‌اش را روی تابوتی گذاشتند، و او را به محلی که

پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم بر جنازه‌ها نماز می‌خواند بردند، امام حسین علیه السلام بر جنازه نماز گذارد،

پس از نماز، جنازه را کنار قبر رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم بردند،

که با مخالفت شدید عایشه رو به رو شدند و سپس در بقیع دفن کردند.

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

وقتی که امام حسین علیه السلام جنازة برادر را در لَحد قبر نهاد، این اشعاری بدین مضمون انشاء نمودند

آیا موی سرم را روغن بزنم و یا موی محاسنم را با عطر خوشبو کنم، با اینکه سرت را روی خاک می‌نگرم

و تو را همچون درخت شاخ و برگ ریخته می‌نگرم.

همواره تا کبوتر آواز می‌خواند، و باد شمال و جنوب می‌وزد، برای تو گریه می‌کنم

گریه‌ام طولانی است، و اشکهایم روان است، و تو از ما دور شده‌ای و قبرت نزدیک است.

آن کس که مالش ربوده شده، غارت شده نیست، بلکه غارت شده کسی است که برادرش را در دل خاک بپوشاند

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

روایت می گوید: صورت نازنین امام حسن (ع) خیلی زیبا بوده است، گاهی که می خواست از منزل

بیرون برود مردم جمع می شدند تماشا کنند. راه بسته می شد و حضرت بر می گشت.

حال صورت به این نازنینی من جگرم برای امام حسین (ع) سوخته که وقتی برادر را در قبر می گذاشت

چه حالی پیدا کرد؟ جمله ای را فرمود که کاشفیت از آن سوز باطن دارد.فرمود:« برادر! من بعد تو هیچ وقت

عطر نمی زنم » این جمله بسیار کاشف از سوز دل امام حسین (ع) است، ولی یک کاشفی بزرگتر از این

در کربلا گفته شد آنجا که بالای سر قمر بنی هاشم(ع) آمد. نفرمود دیگر عطر نمی زنم،

فرمود «الآن انکسر ظهری» کمرم شکست و حیاتم دیگر کم شد

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

جهت مشاهده دیگر روضه ها و گریزهای

شهادت امام حسن مجتبی(ع)

به ادامه مطلب مراجعه نمایید

روضه ها و گریز های مکتوب شهادت امام حسن مجتبی(ع) سری دوم

امام باقر علیه السلام فرمود: وقتی که امام حسن علیه السلام به حالت احتضار در آمد به امام حسین

علیه السلام فرمود: برادرم به تو وصیتی می‌کنم آن را رعایت کن و انجام بده، وقتی که مُردم، جنازه‌ام را آمادة

دفن کن، سپس مرا به سوی قبر رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم ببر تا با او تجدید عهد کنم، آنگاه

مرا به جانب قبر مادرم فاطمه سلام الله علیها برگردان، سپس مرا به بقیع ببر و در آنجا دفن کن، و بدانکه

از طرف حُمَیرا (عایشه) که مردم از کارهای خلاف او و دشمنی او با خدا و پیغمبر و ما خاندان آگاه هستند

مصیبتی به من می‌رسد. وقتی که آن حضرت وفات کرد، جنازه‌اش را روی تابوتی گذاشتند، و او را به محلی که

پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم بر جنازه‌ها نماز می‌خواند بردند، امام حسین علیه السلام بر جنازه نماز گذارد،

پس از نماز، جنازه را کنار قبر رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم بردند، که با مخالفت شدید

عایشه رو به رو شدند و سپس در بقیع دفن کردند

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

عصر رسول خدا (ص) بود، حسن و حسین (ع) کودک بودند شخصی گناهی کرد و از شرم آن گناه،

مدتی مخفی شد و نزد رسول خدا (ص) نمی آمد تا اینکه آن شخص، حسن و حسین (ع) را دید، آن دو را

بر دوش ‍ خود سوار کرد و با همان حال به حضور رسول خدا (ص) آمد و عرض کرد: من گنهکارم، در پناه خدا،

و این دو آقازاده به حضور شما آمده ام، تا مرا ببخشید.

رسول خدا (ص) وقتی که آن منظره را دید، آنچنان خندید که دستش را بر دهانش گذاشت،

سپس به آن مرد گنهکار فرمود: برو جانم تو آزاد هستی.

آنگاه به حسن و حسین فرمود: آن شخص در مورد عفو گناه خود، شما را شفیع قرار داد، در این هنگام

آیه 64 سوره نساء نازل شد: ...

ولو انهم اذ ظلموا انفسهم جائوک فاستغفروالله واستغفر لهم الرسول لوجدوا الله توابا رحیما.

"و اگر گنهکاران که بر اثر گناه به خود ستم کردند، به نزد تو (ای پیامبر) می آمدند و از خدا طلب

آمرزش می کردند و پیامبر هم برای آن ها استغفار می کرد، خدا را توبه پذیر و مهربان می یافتند

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

حسن بن على (ع) تمامى توان خویش را در راه انجام امور نیک و خداپسندانه، به کار می ‏گرفت و

اموال فراوانى در راه خدا می ‏بخشید. مورخان و دانشمندان در شرح زندگانى پرافتخار آن حضرت، بخشش

بى سابقه و انفاق بسیار بزرگ و بى نظیر ثبت کرده ‏اند که در تاریخچه زندگانى هیچ کدام از بزرگان به

چشم نمی ‏خورد و نشانه دیگرى از عظمت نفس و بی اعتنایى آن حضرت به مظاهر فریبنده دنیا است.

نوشته ‏اند:حضرت مجتبى (ع) در طول عمر خود دو بار تمام اموال و دارایى خود را در راه خدا خرج کرد و

سه بار ثروت خود را به دو نیم تقسیم کرده و نصف آن را براى خود نگهداشت و نصف دیگر را در راه خدا بخشید

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

امام صادق (ع) فرمود: وقتی امام حسین (ع) به بالین برادر آمد و آن وضع و حال برادر را مشاهده کرد،

گریست. امام حسن (ع) فرمود: چرا گریه می کنی؟ فرمود: چرا نگریم که تو را مسموم می بینم.

امام حسن علیه السلام فرمود: گرچه مرا با زهر مسموم کردند، ولی آنچه بخواهم (از آب و شیر و ...)

در اینجا آماده است و برادران و خواهران و بستگان جمع اند.

ولی « لا یوم کیومک یا أباعبدالله یزدلف الیک ثلاثون ألف رجل یدّعون

انّهم من أمّه جدنّا فیجتمعون علی قتلک و سفک دمک

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

تشییع جنازه و تیرباران تابوت امام حسن (ع) خیلی برای حضرت ابوالفضل (ع) سخت گذشت.

تحمل نکرد، دست به شمشیر برد. اما امام حسین (ع) مانع شد، فرمود: برادر صبر کن،

وصیت امام حسن (ع) این است که هیچ خونی در تشییع جنازه ی او ریخته نشود.

عرض می کنیم یا ابوفاضل! تیر باران تابوت امام حسن (ع) را تحمل نکردی، چه می کردی

اگر با زینب (س) روی تل زینبیه می بودی؟ آن هنگامی که حضرت زینب (س) نگاه کرد، دید

شمشیرها بالا می روند، نیزه ها بالا می روند و همه در یک نقطه فرود می آیند

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

جهت مشاهده دیگر روضه ها و گریزهای

شهادت امام حسن مجتبی(ع)

به ادامه مطلب مراجعه نمایید

روضه ها و گریز های مکتوب شهادت امام حسن مجتبی(ع) سری اول

تا حالا کی دیده یه روضه خونی با لب خونی روضه ی حسین (علیه السّلام) بخونه، اول روضه خونی که

لباش خونی بود، امام حسن (علیه السّلام) بود. لایوم کیومک یا ابا عبدالله هی برمی گشته ابی عبدالله

نگاه می کرد، گریه می کرد و می فرمود: حسین جان ! اینجوری گریه نکن، داداش ! الان تو بالا سرمی،

خواهرم هست، پسرام هستند، همه دور بستر من گریه می کنند … .

یه روز می آد سی هزار نفر تو را با اولاد و زن و بچه ات محاصره می کنند،

تو را بین دو نهر آب با لب تشنه می کشند …

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

درِ خانه باز شد، عباس بن علی (علیه السّلام) وارد شد، سر گذاشت به دیوار، شروع کرد به گریه کردن،

زینب (سلام الله علیها) فرمود: برادر ! این چه گریه کردن است چی شده؟ عرضه داشت: خانم جان !

شمشیر حیدری دارم، بازوی علوی دارم، اما جلو چشمام بدن برادر من را تیرباران کردند،

(زبانحال) کاش این تیرها به بدن من می خورد، خدا همون موقع دعاش را مستجاب کرد نه یک تیر، نه دو تیر،

اندازه ی 4000 تیرانداز به او تیر زدند، بدنی که دست نداره با صورت رو زمین افتاد … .

(زبانحال) عباس (علیه السّلام) مستجال الدعوه است، بچه ها تشنه اند، تا دستهاش را بریدند، مشک را

به دندان گرفت، لبهاش خنک شد، یاد لبهای خشک بچه های حسین (علیه السّلام) افتاد،

گفت: خدایا ! من را راحت کن … .

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

در همه جای عالم نمی شود اسم حسین (علیه السّلام) را بیاوری، اما اسم زینب (سلام الله علیها)

را نیاوری از آن طرف هیچ جایی نمی شود اسم امام حسن (علیه السّلام) را بیاوری، اما اسم مادر را نیاوری

مگه نبود به خواب عبدالزهرا آمدند، گفتند: چرا روضه ی ما را نمی خوانی؟عبدالزهرا گفت: آقاجان مگر روضه ی

شما بیست و هشت صفر نیست؟ جگر پاره و طشت نیست،  من همیشه می خوانم.فرموده باشد:

عبدالزهرا ! این روضه ی ما هست، ولی روضه ی اصلی ما آن موقع بود که دستم در دست مادرم

تو کوچه های مدینه می رفتیم، نانجیب سر راه ما را گرفت … .

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

شما یه نگاهی به مدینه کن، ببین با جنازه امام مجتبی چه کردن، طبق وصیت آوردن با پیغمبر تجدید عهد کند،

آمدن ابی عبد الله دید جنازه را تیر باران کردند، بدن برادر را از مسجد بیرون آورد، برد در بقیع، بدن را دفن می کرد،

مثل باران گریه می کرد، صدا می زد حسن جان غارت زده کسی نیست مالش را برده با شند، کسی است

که با دست خود برادر را در قبر بخو اباند،یا امام رضا یا حسن مجتبی، وقتی که رفتید روز مرگ بدنتان دفن شد،

ولی بدن ابی عبد الله سه روز ماند، عا قبت چادر نشینان بدن  را دفن کردند.

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

جهت مشاهده دیگر روضه ها و گریزهای

شهادت امام حسن مجتبی(ع)

به ادامه مطلب مراجعه نمایید

گلچین اشعار شهادت امام سجاد(ع)

داغی نشانده بر جگرت، یاد کربلا                   خون می رود ز چشم ترت، یاد کربلا

زینب، سکینه، گریه و طفل رباب و آب                       می آورند در نظرت، یاد کربلا

با زخمی از تسلَیِ زنجیرِ سلسله                     مانده به روی بال و پرت، یاد کربلا

با خطبه های بی بدلت زنده کرده ای               در لحظه لحظـۀ  سفرت، یاد کربلا

از قتل صبر روضه بخوان ای امام صبر                   با سوزِ آه شعله ورت، یاد کربلا

از سجده های لشکر شمشیر و نیزه ها                  از خنجر و سر پدرت، یاد کربلا

از لحظه ای که غارت خیمه شروع شد                آتش گرفت دور و برت، یاد کربلا

تا صبح حشر ضامن این دین و پرچم است               یاد محرم و صفرت، یاد کربلا

این جلوه های اشکِ عزا در صحیفه است         یاد خدا، شب و سحرت، یاد کربلا

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

دریا به دیده ی تر من گریه می کند                           آتش ز سوز حنجر من گریه می کند

سنگی که می زنند به فرقم ز روی بام                      بر زخم تازه ی سر من گریه می کند

از حلقه های سلسله خون می چکد چو اشک            زنجیر هم به پیکر من گریه می کند

ریزد سرشک دیده ی اکبر به نوک نی                         اینجا به من برادر من گریه می گند

وقتی زدند خنده به اشکم زنان شام                    دیدم سه ساله خواهر من گریه می کند

رأس حسین بر همه سر می زند ولی                      چون می رسد برابر من گریه می کند

ای اهل شام پای نکوبید بر زمین                             کاینجا ستاده مادر من گریه می کند

زنهای شام هلهله و خنده می کند                         جایی که جد اطهر من گریه می کند

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

جهت مشاهده ادامه اشعار

شهادت امام سجاد(ع)

به ادامه مطلب مراجعه نمایید

گریزها و روضه های مکتوب حضرت زینب (س)

ایوب این قدر صبر کرد، همه سختی ها را تحمل کرد تا اونجا که حرف ناموس وسط اومد،

گفت خدایا، دیگه نمی تونم صبر کنم. حرف زینب که می شه حرف ناموسیه، نمی شه واردش شد،

فقط تصور کن یه خانم، نه عباسی نه قاسمی نه علی اکبری

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

مرحوم آیت الله العظمی مرعشی نجفی، فرمودند: وقتی حضرت فاطمه (سلام الله علیها)

قنداقه ی زینب (سلام الله علیها) را به محضر رسول اکرم برد، این نوزاد عزیز فاطمه، چشم مبارک را

برای هیچ یک دام از اهل بیت باز نکرد، و تنها وقتی قنداقه در بغل امام حسین قرار گرفت،

چشم مبارک را گشود.

در مجلس یزید نیز سر مبارک آقا از فراز نیزه به تمام اسرا نگاه کرد، ولی وقتی که مقابل حضرت زینب

(سلام الله علیها) رسید، چشمها را روی هم گذاشت و از گوشه های چشم مبارکش اشک جاری شد،

گویی می خواست فرموده باشد که: خواهر عزیز ! از این که این همه محبت به یتیمانم کرده اید، ممنون

شما هستم و بیش از این مرا خجل می کن.

گیسو به دست باد رها کردنت بس است                          اینگونه ای ستاره ی من دیدنت بس است 

راست به روی نیزه ولی بی تعادل است                                یک سنگ هم به نیت افتادنت بس است 

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

مرحوم آیت الله مروارید نقل می فرمود: مرحوم میرزای شیرازی به منزل حاج شیخ حسنعلی تهرانی

می روند تا در روضه شرکت کنند، مرحوم حاج شیخ در منبر این جمله را می خواند:

دخلت زینب (سلام الله علیها) علی ابن زیاد، (یعنی:حضرت زینب سلام الله علیها  وارد شد

در مجلس ابن زیاد)میرزا حالشان متغیر می شود و می فرماید: بقیه را نگو، بس است !

یعنی تا حق آن را ادا کنیم.

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

مرحوم حاج ملا آقاجان زنجانی می فرمود: 

این که عصر عاشورا دشمن، معجر از سر زینب (سلام الله علیها) کشیده، من مطمئنم

که هیچ کس قدرت نداشت به حضرت نگاه بیندازد، زیرا وقتی به خورشید آخرت

(پس از اینکه در چهار دریا فرو رفته و نور آن ضعیف شده و خورشید آسمان دنیا گشته، نمی توان نگاه کرد)

کسی هم نمی تواند خورشیدی را خدایی است و در هیچ  دریایی فرو نشده است نگاه بیاندازد. 

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

جهت مشاهده دیگر روضه ها و گریزهای

حضرت زینب کبری (س)

به ادامه مطلب مراجعه نمایید

روضه ها و گریز های مکتوب شهادت امام سجاد (ع)

دو جا امام چهارم داشت جان می داد یک جا در مجلس شام آن موقعی که حضرت سخنرانی کردند،

یزید ملعون خواست امام را بکشد، زینب (سلام الله علیها) خود را سپر قرار داد، گفت: اول من را باید بکشید ... .

یکی جایی هم وقتی آقا را از کنار کشته ها عبور می دادند، زینب نهیب زد به حضرت، ای بقیه الماضی !

چرا چنین می کنید، شما تنها جا مانده اید ... . امام فرمود مگر این بدن، بدن بقیه الله نیست، پاره پاره است ... .

شاید هم یک جای دیگر هم آقا همین حال شدند، وقتی دستاشون را باز کردند، به بدن رقیه نماز بخوانند

از بس بدن سبک شده، آقا چطور جان دادن خواهر را دید؟ .. . .

و سیعلمون الذین ظلموا ایَّ منقلب ینقلبون

از خرابه می گذشتم، منزلم آمد بیاد                            دست و پا گم کرده ای دیدم دلم آمد به یاد

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

(محدث نوری این ولایت را نقل می کند) چندی از قضیه کربلا گذشت یه مسیحی اومد،

خدمت زین العابدین (علیه السّلام) گفت، می خوام شهادتین جاری کنم حضرت پرسید چی شده؟

بابام، جدم پیغمبر این همه شما نصیحت کرد، شما مسلمان نشدید، چی شده؟ گفت: دیشب یک خوابی دیدم،

خواب دیدم صحرای کربلا، اهل بیت بودند یکی یکی، ماجراها را گفت، زین العابدین (علیه السّلام) گریه می کردند،

حضرت می گفتند همین طوره، این مسیحی به یه جایی رسید که گفت: آقا دیدم تو خواب اُسرا را وقتی آوردند

تو شام سر مبارک از نیزه افتاد، حرف مسیحی تمام شد، آقا فرمودند: صحنه ها را نشونت دادند،

اما همه را نشون ندادند، ای مسیحی کجا بودی محله ی یهودیا ...  .

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

جهت مشاهده دیگر روضه ها و گریزهای

شهادت امام سجاد (ع)

به ادامه مطلب مراجعه نمایید

روضه ها و گریزهای مکتوب شام غریبان

میون این همه وحشی،یه نفر هم بود دلش یه خورده،به رحم اومد،میگه وقتی خیمه ها رو آتیش

زدند،مقاتل رو وقتی می خونی،صرف این نبود بخوان خیمه ها رو به غارت ببرند،حروم زاده دستور

داد،گفت:خیمه هارو بسوزونید،هرکی تو خیمه هاست آتیش بزنید،تعجب نکن،گفت:دیدم دختر بچه ای

دامنش آتیش گفته بود،از خیمه ها بیرون دوید،پای برهنه روی این خارها داره میدوه؛با اسب دنبالش

رفتم،دیدم بچه ترسید ،دستاش رو  روی سرش گذاشت،گفت:آی مرد ما یتیم شدیم،ما دیگه صاحب

ندارم،گفتم:کاری باهات ندارم،اومدم آتیش دامنت رو خاموش کنم،تو این یکی دو روزه اینها فقط کسانی رو

دیدن که فقط آتیش میزنن،کسی که بخواد آتیش دامنی خاموش کنه ندیده،بچه با تعجب نگاه کرد، وقتی

آتیش دامنش رو  خاموش کردم،دیدم انگار یه چیزی می خواد بگه،خواسته ای داره،گفتم:چی می

خوای،حرفی داری بگو،گفت:بگو ببینم تو خورجین اسبت،یه مقدار  آب پیدا میشه؟ سه روزه اینها آب رو به

خیمه ها بستن،میگه اومدم یه مقدار آب آوردم براش،دستش دادم،دیدم هی نگاه به آب میکنه،هی اشک

میریزه،گفتم:مگه آب نمی خواستی بخوری،دو جور گفتن،یه جورش اینه ،گفت:به من بگو علقمه راهش از

کدوم طرفه،می خوام برم به عموم بگم:دیگه خجالت نکشه،آب آزاد شد،یه جوری دیگه هم اینجوری نقل

کردن،گفت:چرا آب نمی خوری،گفت:برا اینکه هنوز صدای بابام تو گوشمه،هی میگفت:آخ جیگرم داره

میسوزه،حسین..............

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

آدم وقتی داغ می بینه، خودش را می زنه، اول داغ هر چی خودش رو می زنه نمی فهمه، چند روز دیگه که

بگذره، تازه جاهای زده ورم می کنه، وقتی همه از خیمه بیرون دویدند، زیارت ناحیه می گه همه خودشون

را زدند، رسیدند بالای تل زینبیه، باز خودشون را زدند اما شام غریبان که شد دشمن زدشون، باز اومدند تو

گودال قتلگاه دشمن زدشون ...

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

شام غریبان به این راحتی به کسی گریه نمی دن،تا شب عاشوراء سراسر تلاطم و هیجانی،از بزرگان

وقتی سئوال می کنیم چرا،شام غریبان تازه روضه ها شروع شده،اول گریه ی زینبه،می بینیم ما گریه

ندارم، علت چیه؟این جور جواب ما رو می دن:«روزی گریه شام غریبان،روزی خواصه،تو اون ده شب اگر

نمرت قبولی باشه،اگه تو اون ده شب خوب گریه کرده باشی،می تونی،شام غریبان با زینب گریه کنی،اون

دستی که اباعبدالله رو دست خواهرش گذاشت،خواهر رو آرام کرد،رو قلب همه ی سینه زنا و گریه کنا هم

گذاشت».شما ها اگه امشب بدونید،چه خبره کربلا،میمیرید،بدونید بدنها رو خاکه،من نمی خوام این جوری

روضه بخونم،بگم امشب چه خبر شده؟ بگم امشب اومدن تو گودال هرکاری دلشون خواست کردن،یکی

لباس رو برد،یکی کفشا رو برد،نمی تونم برات باز کنم،زینب چند قدمی حسینش باشه ولی نتونه بیاد کنار

حسینش،لذا امشب شبه عجیبیه،گریه داشته باشی   بی بی امضاء کرده.

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

جهت مشاهده دیگر روضه ها و گریزهای

شام غریبان و روضه حضرت زینب و اهل حرم اباعبدالله(ع)

به ادامه مطلب مراجعه نمایید

روضه ها و گریزهای مکتوب شب و روز عاشورا سری دوم

شب عاشورا هلال می گه دیدم امام حسین علیه السلام با خواهر حرف میزنه یه وقت خواهر گفت داداش

اصحاب رو امتحان کردی هلال می گه گریه کردم اومدم پیش اصحاب بلند شدیم رفتیم پشت خیمه زنها یا

بنات رسول الله با بی انت و امی شمشیر کشیدند رفتند سوی لشگر امام حسین فر مود عبا س جان برو

جلو یاران را بگیر همه گریه کنان آمدند زینب راحت شد هلال می گه

دنبال امام رفتم دیدم  می شینه پا میشه فرمود که هستی گفتم غلام شما هلالم آقا چه می کنی فرمود

خارهای بیا بان را در می اورم فردا شب بچه هام تو ای بیا بان میدون امام رضا علیه السلام فرمود

یا بن شبیب اگر خواستی گریه کنی فقط برای حسین علیه السلام گریه کن

یا بن شبیب درد حسین درد جان فزا ست               یا بن شبیب روضه ما داغ پر بلاست

یا بن شبیب درد حسین درد بی کسی است       یعنی عزیز فاطمه شب گرد بی کسی است

یا بن شبیب عمه ما را کتک زدند                                        آتش هزار بار به باغ فدک زدند

یا بن شبیب کوچه به دل غم نشا نده است          یعنی هنوز دست علی بسته مانده است

یا بن شبیب  خنده مرا ترک می کند                           خد ا لتر یب را چه کسی دک می کند

یا بن شبیب غصه دلم را کباب کرد                              شیب الخضیب دیده ما را پر آب کرد

یا بن شبیب جرم یتیم سه ساله چیست              دیگر پس از امام کشی آه و ناله چیست

یا بن شبیب قصه معجر نگفتنی است                       جریان حنجر و دم خنجر شنفتنی است

یا بن شبیب غا رت خیمه عجیب بود                            در شعله ها سلا له حیدر غریب بود

یا بن شبیب دختر ترسیده دید ه ای                         در زیر خار طفلک خوا بیده دید ه ای

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

یک عده حسین را نشانه گرفتن، می رفت روبلندی صدا می زد الله اکبر، زینب آروم میشد ،میزد به قلب

لشگر، آنقدر تیر زدن، بدن خشک شد یکی نیزه به پهلو زد.

بلند مرتبه شا هی ز صدر زین افتاد         اگر غلط نکنم عرش بر زمین افتاد 

خیمه ها محاصره شد ،تیر به گلوی حسین زدند، شمشیر به کتف چپ، از رو اسب با گونه راست افتاد،

سنان از پشت سر یه نیزه زد بیرونکشید، می گفت مال خودمه، یه نیزه به سینه زد، تیر به گلو، شمر گفت

:کار رو تموم کن ،خولی اومد، سنان اومد ،نتونستن ،اخنس هم دید نمی تونه، شمر خودش رفت

او  می دوید و من می دویدم         او سوی مقتل من سوی قاتل

خودم دیدم که صحرا لاله گون  شد        پر از انا الیه راجعون شد

خودم دیدم سرش را می بریدند

او می نشست و من می نشستم         او روی سینه من در مقابل

او می دوید

من مرغ عشق حیدرم افتاده ام کنج قفس                خون ریزد از بال و پرم بالا نمی آید نفس

پهلو شکسته   در خون نشسته                        وا غربت وا غربتا

او می کشید و من می کشیدم               او خنجر از کین من آه از دل

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

آمد کنار میدان ایستاد، اول با مرده دلان زنده نما حرف زد، گفت: آیا  کسی هست ما را برای خدا یاری کند،

بعد به اون زنده دلان مرده، گفت: یا مسلم ابن عقیل یا  حبیب یا زهیر، چرا شما را می خوانم ولی جوابی

نمی دهید ،ای عزیزان برخیزید از حرم  رسول خدا دفاع کنید، ببینید رینب گرفتار دشمنه.

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

بمیرم برای آن لحظه ای که زینب آمد بالای بلندی ، دید یک عده دارند با شمشیر حسینش را می زنند

یک عده دارند با نیزه می زنند ، کماندار با تیر می زند ، آنهایی که حربه ای ندارند دامن هایشان را پر از

سنگ کردند بر عزیز فاطمه می زنند .

زینب دستهایش را روی سر گذاشت صدا زد : وامحمدا ، واعلیا، وااُماه ، واحسینا ، 

از تلِّ زینبیه ، زینب صدا می زد حسین              با قامتی خمیده زینب صدا می زد حسین

هر جا به هر بهانه ، زینب صدا می زد حسین    در زیر تازیانه ، زینب صدا می زد حسین

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

جهت مشاهده دیگر روضه ها و گریزهای

شب و روز عاشورا  و روضه حضرت اباعبدالله الحسین(ع)

به ادامه مطلب مراجعه نمایید

روضه ها و گریزهای مکتوب شب ششم محرم

بیاد آن لحظه ای که قاسم از روی اسب افتاد ، صدا زد : یا عمّاه ادرکنی 1 ،عزیز فاطمه با عجله به سوی قاسم حرکت

کرد ببیند دشمن دورش را محاصره کرده ، می خواهند سرش را از بدن جدا کنند . اما وقتی دیدند ابا عبدالله آمد همه

فرار کردند، بدن قاسم زیر سم اسبها قرار گرفت همین که غبارها نشست . دیدند ابی عبدالله سر قاسم را به دامن

گرفته ، دیگر لحظات آخر قاسم است از شدت درد پاهایش را به زمین می کوبد ، در همین حال فریادی کشید و جان به

جان آفرین تسلیم کرد . بدن غرق به خون قاسم را بغل کرد به خیمه آورد کنار بدن جوانش علی اکبر گذاشت ، همه

صدا بزنید حسین .

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

شب عاشورا هر کسی سخنی می گفت، تو بنی هاشم وقتی همه ساکت شدند، یه وقت قد رعناش را بلند کرد،

سیزده ساله امام حسن علیه السلام، عرض کرد: عمو جان من هم فردا به شهادت می رسم، صورت قاسم را بوسید،

پسر کریم باید کریمانه حرف بزند، فرمود مرگ در ذائقه تو چگونه است، شا گرد علی اکبر است، گفت: احلی من

العسل، فرمود :فردا به بلایی عظیم گرفتار می شوی.        مقابل دشمن رسید فریاد زد

ای قوم استغا ثه ما خاک و آب نیست            بابای من مگر پسر بو تراب نیست

این جان و تن به نیزه و شمشیر تشنه است         در زیر سم اسب نیازی به آب نیست

این دل  به جز برای ولایت نمی تپد           غیر از غم وصال الهی شتاب نیست

این سینه را برای عمو آفرید ه اند               چسبیده تر ز سینه صافم کتاب نیست

در قتل صبر از پدرم ارث برده ام               یک ذره از بلای عظیمم عذاب نیست

این استخوان سینه من یاورت عمو                 بهتر از این لشکر تو فتح باب نیست

خط پدر به بازویم از بس شکسته شد              یک حرفم نوشته از آن سطر ناب نیست

جسمم درست مثل علی قطعه قطعه شد          خواهی ببر کنار تنش بی ثواب نیست

ابی عبدالله بغلش کرد قاسم که پایش به رکاب نمی رسید سینه به سینه حسین پا هاش کشیده می شد.

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

عبدالله و قاسم هر دو اقتدا به زهرا (سلام الله علیها) کردند، قاسم اقتدا به پهلو و سینه ی مادر کرد.

عبدالله از دست اقتدا به مادر کردند، دستش را آورد جلو، صدا زد یابن الزانیه ! عموی ما را می خواهی بکشی؟

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

 (زبانحال) شاید قاسم شب عاشورا با برادر اینگونه گفته باشد: عبدالله بیا صحنه ای را یادآوری کنم، اون لحظه ای که

طشت جلوی بابام بود، خون از دهان مبارک، اشک از چشمان بابام می ریخت، من کنار بابام بودم، سراسیمه عموم

ابی عبدالله کنار بابام نشست، بابام تا چشمش به عمو افتاد، هر دو تا با هم گریه کردند، جمله ی بابام را یادم نمی

ره، عمو گریه کرد، فرمود: غارت زده به اونی نمی گند که مالش را بردند، غارت زده به اونی می گند که برادری به خوبی

تو را از دست می ده، بعد بابام گفت: حسین جان !  این طور گریه نکن، من غریب نیستم، الان تو و برادرم و خواهرم

کنارم هستید، غریب تویی، تویی که بین دو نهر آب ناله می زنی، کسی به فریادت نمی رسه، عموم گریه کرد، بعد

چشمای بی رمقش را بابام گردوند، تا رسید به من، دست من را گذاشت تو دست عمو حسین (علیه السّلام)، فرمود:

این دو تا بچه تحویل خودت، سفارش ما را بابامون به عمو کرد … .  اما من موندم فردا عموم می خواد سفارش زن و

بچه اش رو به کی کنه؟ … .

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

جهت مشاهده دیگر روضه ها و گریزهای

شب ششم محرم و روضه حضرت قاسم بن حسن

به ادامه مطلب مراجعه نمایید

روضه ها و گریزهای مکتوب شب پنجم محرم

امشب اونهایی که عرض ادب می کنن،از دو ناحیه دعای خیر براشون می رسه،یکی باباامام حسنه،مدینه

است،میگه خیر ببینی جوون،برا بچه ی غریب من داری ناله می زنی،اما عموشم حق پدری داشته

گردنش،از اول چشمشو باز کرده رو دامن عمو بزرگ شده،ابی عبدالله دعات می کنه….

رسید دید بحر بن کعب ملعون شمشیر کشیده،دلاور امام حسنه،یازده سالشه،اما لرزه انداخت به جون

دشمن،فرمود: یابن الخبیثة،یابن الزانیة،اتقتل عمی،می خوای عموی من رو بکشی ……

گفت:داره یه چیزی می گه،پسر بچه است،همچین که شمشیر رو آورد پایین،دید عبدالله دستش رو آورد

جلو،دست به پوست آویزان شد،صدای ناله اش بلند شد،هم مادر و صدا زد هم عمو رو،وا اُماه،اما قشنگ

ترش اینه، نگاه دقیقش اینه، عبدالله بن الحسن اینجا مادرش حضرت نجمه خاتون رو صدا نزده،به یقین باید

این جور نگاه کنیم،همچین که ضربه به بازو خورد،

یاد مادر اُفتاد مدینه، وا اُماه،مادر دست تو رو هم شکستند مادر….

دوتا از تیرهای سه شعبه رو براتون گفته اند،همه می دونید،اینجا هم حرمله نانجیب ایستاده بود،بچه روی

سینه ابی عبدالله است،عمق مصیبت اینجاست،چنان تیر سه شعبه زد، بچه رو سینه عمو دوخته شد،اگه

عمه دنبالش اومده باشه، شاید اول این منظره رو زینب بالای گودال دیده،یه جای دیگه می خوام دلت رو

ببرم،خدا کنه این بچه رو از سینه ی عمو جدا کرده باشن،اون موقعی که با اسب ها اومدن،حسین……

اشکات رو کف دستت بگیر دستاتو بالا ببر،لحظه لحظه ی استجابت دعاست،خدا به خون گلوی عبدالله بن

الحسن علیه السلام،خونی که رو صورت وجه خدا پاشیده شد،خدا فرج امام زمان(عج)برسان،به آبروی ابی

عبدالله علیه السلام،به آبروی امام حسن علیه السلام،به آبروی مادرشون حضرت صدیقه طاهره سلام الله

علیها،خدا فرج امام زما(عج) برسان

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

می تونستن زود حسین را شهید کنند ولی می خواستن( قتل صبراً )زجر کش کنند، ابن کعب به فرق امام زد، سر

شکافت، یه دستار زرد به سر بست ،یاد شب آخر علی  افتاد ،سرش را با دستمال زرد بستن، حسین تجلی علویه

است، ضربه زد رفت و بر گشت ،عبد الله دید گردن عمو عیان شد، ابن کعب شمشیر می چر خونه، دست را مقابل او

قرار داد، دست به پوست آویزان شد، خون می ریخت رو محاسن حسین، صدا زد وا اما ه، بغلش کرد، بچه را جلو چشم

حسین، مو را گرفت سر را برید، بدنش رو سینه حسین  اسبها له کردند.

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

از زبان امام حسن (علیه السّلام) رو به عبدالله، اگر بخوای روضه بخونی، چطور می خونی؟

عبدالله ! عزیز دلم ! اون لحظه ای که داداشم حسین (علیه السّلام) روی زمین افتاده بود، نمی دونی چه ولوله ای تو

عرش خدا بود، مادرم چه می کرد، لحظات آخر داداشم رو زمین افتاده بود، این حلقه ی محاصره را تنگ می کردند، نمی

دونی چه قیامتی تو عرش بود، همه ی ترس من این بود، نکنه زینب مانعت بشه، نکنه زینب تو را نگه داره، وقتی

اومدی سمت میدان، احساس غرور کردم، پیش مادرم گفتم، ببین یازده ساله ی مان اومد میدان …

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

عجب ! امام حسنی ها یک چیزهایی می بینند که حسینی ها نمی بینند، همان طور که امام حسن (علیه السّلام) در

مدینه یک چیزهایی دید که امام حسین (علیه السّلام) ندید، عبدالله هم در قیامت می تواند به همه بگوید چیزهایی

که من دیدم خیلی ها ندیدند، قاسم ندید، علی اکبر (علیه السّلام) ندید، هیچ کس نیزه خوردن حسین (علیه السّلام)

را ندید، از اسب افتادن (علیه السّلام) را ندید، ولی من دیدم …

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

جهت مشاهده دیگر روضه ها و گریزهای

شب پنجم محرم و روضه حضرت عبدالله بن حسن

به ادامه مطلب مراجعه نمایید

روضه ها و گریزهای مکتوب شب چهارم محرم

هرچی سر می دید گریه می کرد،اما سر دوتا بچه هاشو که دید،گفت:مادر فداتون بشه،روسفیدم کردید،یه بار عبدالله

بن جعفر سئوال کرد،خانم جان من می دونم کارهای تو حکمتی داره،تو عالمه غیر معلمه ای،بگو ببینم می گن هر

کسی رو زمین افتاد،تو رفتی کمکش،اما چرا بچه هام افتادن نرفتی،گفت:ترسیدم داداشم خجالت بکشه،

آی اباالفضلیها

من سراغ دارم یه جای دیگه هم زینب نرفت،هم دور بود،اگه از خیمه می آمد همه خیمه رو غارت می کردند،دید

حسین داره می آد،یه دست به کمر،یه دست عنان ذوالجناح،همچین که فهمید عباس رو کشتند،گفت:داداش برگرد هر

جور شده بیارش،گفت:آخه وصیت کرده منو خیمه نبر،گفت:اگه نری الان تکه پاره اش می کنن،اومد دید هرکی داره با

نیزه و شمشیر می زنه،بدن و پاره پاره کردن،ای حسین..

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

خوبه هر جوونی از دنیا می خواد بره، آخرین لحظه مادر بالا سرش بیاد، چشماشو ببنده، خیلی مهمه جوون، مادر بالا

سرش باشه، بابا خوبه، اما مادر چیز دیگه ای است، مادر که بیاد، اون آخر لحظه یه نازی می کنه، اما بچه های زینب

(سلام الله علیها) هر چی منتظر موندند مادر نیومد … . اینقدر این دو تا آقا غریب بودند، وقتی ابی عبدالله خواست بره

میدان، بدن این دو را بیاورد، فرمود: عباس جان ! یا تو برو، یا من می رم، یکی باید بغل خیمه ها بمونه، لذا دیدند

حسین (علیه السّلام) تنهایی، یکی رو بر این دست، یکی بر دست دیگر گذاشته از میدان می آید، ای غریب آقا … .

هر دل که شنید صدای زینب     دیوانه شده برای زینب      خاکستری هم به جا نمانده       از آن که شنید نوای زینب

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

وقتی ابراهیم می خواست اسماعیل را بِبَرد سر بِبُرد، لباس نو تنش بچه اش کرد، بی بی زینب (سلام الله علیها) هم

بچه هاش رو بغل کرد، اما زینب کجا، هاجر کجا، هزار هاجر هم به گرد پای زینب نمی رسند، هاجر وقتی اسماعیل را

زنده دید جای چاقوی ابراهیم را بر گلوی اسماعیل دید، اینقدر گریه کرد، بعضی ها گفتند تا سه روز بیشتر زنده نموند،

بمیرم برای زینب (سلام الله علیها) ... .

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

امشب شب روضه ای است که مادرهای شهدا هرکجانشتند،پای این روضه،ناله می زنند،بخدا مادر مگه

می تونه داغی رو فراموش کنه،مادره با خون دل این بچه ها رو بزرگ کرده،دیدند زینب اومده تو خیمه،موهای

بچه هاشو داره شونه می کنه،کفن تن بچه هاش کرد،عزیزای دلم،وقتشه آبروی مادرتون رو بخرید،دست

پرورده های زینبند،گفتند:مادر نکنه دلت غصه دار باشه،ما برای همچین روزی تربیت شدیم،اما اگه ما

خودمون بریم به دایی بگیم،قطعاً ردمون می کنه،تو بیا،دست مارو بگیر،مادر تو خیلی پهلو برادرت آبرو

داری،بگو حسین،دو تا غلام حلقه به گوش برات آوردم،رفت پیش برادر….

یه بزرگواری می گه هر کاری می کرد زینب تا شهادت برادر رو به تأخیر بیندازه،لذا حتی ظهر عاشورا که

اومد،برادر زینب رو راضی کرد اومد سمت میدان،

یه وقت دید داره صداش می آد،مهلاً مهلا،یابن الزهرا،داداش

صبر کن،به این بهانه زینب می خواست شهادت ولی خدا،امام زمانشو به تأخیر بیندازه

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

جهت مشاهده دیگر روضه ها و گریزهای

شب چهارم محرم و روضه طفلان حضرت زینب

به ادامه مطلب مراجعه نمایید

گلچین مراسمات دهه اول محرم91

گلچین مراسمات عزاداری شب اول محرم سال91

زمینه صل الله علیک یا اباعبدالله

شور سلام ای تب و تاب روضه ها

نغمه وای حسین شروع محرم

نوحه ای گل یاس

واحد از حال زار نامه برت

واحد سینه زنان حسین

واحد شلاقی ای تاب و توانم

شور هروله با تو من سرفرازم

شور توی سرم

مناجات آخر جلسه

 

مناجات با امام زمان روضه حضرت زهرا

روضه حضرت مسلم

زمینه دوباره فصل غم اومد

واحد سینه زن سینه بزن

واحد سینه زنان

شور هروله انگار عالم

مناجات آخر دنیا بدون روضه

گلچین مراسمات عزاداری شب دوم محرم شب ورود قافله اباعبدالله به کربلا سال91

مناجات با امام زمان ای رفته سفر

روضه سرزمین کربلا اینجاست زینب

زمینه ای خدا

نوحه موسم محشر کبری

واحد ای مرا از لحظه دیدار

واحد میکشد مرغ دلم پر

شور هروله با تو من

شور شهدا و ولایتی شور و حماسه

مناجات آخر کیست زینب

گلچین دو مراسم زیارت عاشورا در دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز

محرم سال91

شب اول

مناجات با امام زمان شروع محرم

قسمت اول زیارت عاشورا

روضه حضرت زهرا

قسمت دوم زیارت عاشورا و روضه اباعبدالله

شب دوم

مناجات با امام زمان روضه حضرت زینب

قسمت اول زیارت عاشورا

روضه حر روضه حضرت رقیه

قسمت دوم زیارت عاشورا

روضه حضرت زینب

قسمت پایانی زیارت عاشورا

شب هفتم

آستان علی بن مهزیار اهوازی

روضه عطش حضرت عباس و علی اصغر

نوحه قحطی آب

واحد حالا که راه آب وا نمیشود

واحد شلاقی عاشقانه

دودمه و روضه حضرت رباب

شور ولایی پشت سر ولایتیم

مناجات آخر جلسه با امام زمان

روضه علی اصغر

زمینه دل هراسان

نغمه و ذکر ارباب

شور هروله انگار عالم با تو

واحد کوچکترین سرباز

واحد تا که بر روی زمین

واحد دل مردان خدا

واحد شلاقی میکشد مرغ دلم پر در هوایت

ذکر دودمه و روضه حضرت رباب

شور هروله امون از این زمونه

شور حماسی خواب دیدم تو دستام

شور ولایی حضرت سیدعلی داریم

مناجات با امام زمان این روزها برای شما

شب تاسوعا

روضه حضرت عباس

روضه این پهلوان باوفا آخر زمین خورد

زمینه یا اخا

نوحه حامی امیر کربلایی

واحد گرنخیزی تو ز جا

واحد شلاقی یاحسین بن علی

واحد ما گرفتار علمدار

واحد ناز این دلبر

دودمه و روضه حضرت زینب و عباس

شور هروله تویی بال پروازم

شور حماسی هر کی گرفتاره

شور ولایی ما جون میدیم پای ولایت

مناجات با امام زمان روضه حضرت زینب در خیمه ها

شب عاشورا

زمینه بمون که حرم

شور هروله حسین وای وای وای وای

نوحه شب عاشور و وقت دعا شد

واحد لحظه وصل رسیده است

واحد به نیزه ها تو چه گفتی

واحد ما ز انصار علمدار تو

واحد شلاقی رفته عقلم از دست

واحد شلاقی کرب و بلات آرزومه

شور هروله آسمون لاله گون شده

شور هروله بمیرم سرت روی نیزه ها

شور هروله کرب و بلا غوغا

شور هروله می میزنم میون

شور هروله همش غمه منو خوردی

شعر خوانی دکلمه هروله

شور حماسی خواب دیدم تو دستام

مناجات با امام زمان آخر جلسه

 

 

مناجات با امام زمان دیدم به خواب

روضه شب عاشورا اینجا کجاست

زمینه بی یار و دلگیرم

نوحه وای یاحسین ثارالله

واحد لحظه وصل

واحد شلاقی ضربان قلب من

شور وای قتل الحسین

شام غریبان

روضه بخون ای دل

روضه میون همه دلها

نوحه مقتلت از خون

واحد شام عاشوراست

واحد شلاقی قلبم بدون عشق

واحد شلاقی رفته عقلم از دست

شور حماسی عاشق شدم

مناجات آخر جلسه

شهادت امام سجاد

شب شهادت

روضه توی سینه دارم هزار درد

نوحه یارب پرکشیدم من

واحد داغی نشانده بر

واحد یا قتیل العبرات

شور ولایی آماده شهادتیم

شام شهادت

روضه امام سجاد

مناجات آخر جلسه روضه امام سجاد

روضه ها و گریزهای مکتوب شب دوم محرم

انگار زینب داره می بینه،با چه عزتی پیادش کردند،همه مراقب زینبند،همه مراعات زینب و می کنند،تموم شد روضه

ام،همه میآن دورش حلقه می زنند،قد و بالاش و نبینه دشمن،ای وای،همه کاری می کنند،گرد و خاک رو چادرش

نشینه،آخه این زینبه،این دختر علی است،همه مراقبند،نمی دونم،هشت روز دیگه،نه روز دیگه،کار همین زینب،به

جایی رسید،دیدند داره وسط بیابون می دوه،هی دو دستی رو سرش می زنه،هی می گه واحسینا،کارش به جایی

رسید،این زینب پرده نشین،اومد تو گودال نیزه هارو کنار زد،شمشیرهارو کنار زد،ای وای می خوای بگم آخرش چی

شد،این لبهاشو گذاشت رو لبهای بریده،حسین...........

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

مرحوم دربندی این روایت رو می گه:می گه فردا تا ابی عبدالله رسید به زمین کربلا،جبرائیل نازل شد به زمین

کربلا،گفت:حسین خوش اومدی،یادته،قرار داشتیم با هم،عهدی که به گردن تو بوده،از عالم زر، حالا وقتشه،حسین

خوش اومدی،گفت:جبرائیل من اینقدر عاشق شهادتم بودم،وعده ی ما روز دهم بود،اما من هشت روز زودتر

اومدم،وعده با من بود،اما من زینبم رو هم آوردم، رقیه ام رو آوردم،بچه هام رو هم  آوردم،یا صاحب الزمان من یه جمله

دیگه می خوام عرض کنم،به این دلا صبر نده،جبرئیل رفت، دفعه ی بعد که اومد روز عاشورا بود،می دونی با چه منظره

ای مواجع شد،دید حسین تو گودال قتلگاه رو زمین اوفتاده،نانجیب جلو چشم زینب،رو سینه ی حسین نشسته،زینب

دست بر سر گذاشته،هی داره فریاد می زنه،وامحمدا،واعلیا، هذا حسین مرمل بالدماء، مقطع الاعضاء، مسلوب

العمامة والرداء، آی حسین........

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

مرحوم شوشتری می گوید: وقتی قافله رسید کربلا، ابی عبدالله از اسب پیاده شدند، خیمه ها به پا شد، همه ی زن

و بچه ها را درون یک خیمه ای جمع کردند، امام حسین (علیه السّلام) به این زن و بچه ها نگاه می کردند و اشک می

ریختند. مرحوم شوشتری می گوید: وقتی آقا نگاه می کردند و گریه می کردند، فقط در فکر این مجلس نبود، مجالس

دیگر را هم به یاد می آوردند.

یک مجلس، مجلس شام غریبان است.

یک مجلس، مجلس ابن زیاد است.

یک مجلس، مجلس یزید است.

یک مجلس، مجلس ورود اُسرا به شام و محله ی یهودی هاست.

زینب جلو آمد، داداش بیا برگردیم، آقا فرموده باشد آرام بگیر خواهرم، اینجا همان وعده گاه ما با خداست. اینجا همان

جایی است که بابام علی گفته بود، اینجا همان جایی است که مادرم برایش خیلی گریه می کرد، اینجا کربلاست.

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

جهت مشاهده دیگر روضه ها و گریزهای

شب دوم محرم و روضه ورود کاروان امام حسین به کربلا

به ادامه مطلب مراجعه نمایید

روضه ها و گریزهای مکتوب شب اول محرم

شب اول،ببین عزتُ،هر کجا می خوان روضه ی حسین علیه السلام شروع کنن،با مسلم شروع می

کنن،دروازه ورود به محرم روضه ی این آقاست،اولین شهید این هفتاد و دو نفر مسلم ِ،این عزت نیست؟این

مزد نیست؟سلام خدا به این آقا،خیلی نمی خوام شب اول اذیتت کنم،اما دلم راضی نمی شه از شب اول

بگذرم،هی به خودم میگم مراعات کن،صدا رو نیگه دار،ده شب می خوای ناله بزنی،بعد به خودم میگم از

کجا معلوم فردا شب بیام،از کجا معلوم امشب شب آخر محرمت نباشه،آقا جان بذار یه جوری گریه کنم،اگه

امشب گفتند پاشو بساط خودتو جمع کن،خیلی این غزل جانسوزه من که امروز روضه رو مرور می

کردم،گفتم دیگه نمی خوای روضه بخونی،از بس که این غزل،مرثیه حرفشو قشنگ می زنه،ببین  این آقا

چقدر غریب شده،خیلی سخته آقا غربت،اونم برای یه مرد،اونم تو یه شهر غریبزبانحال مسلم با آقا و

اربابشه،خیلی مسلم حسین رو دوست داشت،خیلی به آقا ابی عبدالله علاقه داشته،بی خود نیست به

این درجه رسیده

دل این شهر برای نفسم تنگ شده                        جان من کوفه میا کوفه دلش سنگ شده

خوب گشتم همه جا را خبری نیست نیا                     همه شادند آخر دوباره خبر جنگ شده

آقا جان نمی دونی چه خبره تو این کوفه،یکی داره شمشیرشو آماده می کنه،یکی داره نیزشو تیز می کنه،

آب و جارو شده این شهر برای سر تو                   کوچه هاشان همه پاکیزه و کم سنگ شده

هرکی سنگ پیدا میکنه،بیاید بریم کربلا،یکی داره میاد،حسین 

همه جا صحبت از غارت اموال شماست                            بخدا بیعتشان حقه و نیرنگ شده

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

تا ریختند تو خونه ی طوعه، (مقتل ا لحسین مرحوم ذهنی) مسلم رو به طوعه صدا زد: مادر ! شمشیر من

را بدید، لباس رزم پوشید تا آماده شد، طوعه گفت: آقاجان ! فکر کنم خودتون را آماده ی مرگ کردید، راه چاره

ای ندارید، فرمود بله راهی ندارم ... .این صحنه آدم را یاد اون لحظه می اندازد که ابی عبدالله برای وداع آخر

از خیمه بیرون آمد، لباس رزم پوشیدند، فرمود: زینب جان ! شمشیر من را بیاور، بی بی رو کرد به بردار، صدا

زد: حسین جان ! کاَنَّ آماده ی مرگ شدی، داری می ری؟ فرمود: زینب جان ! راهی غیر این ندارم، امام

حسین (علیه السّلام) از خیمه روانه شد، زن و بچه از خیمه بیرون آمدند، دور و بر بابا رو گرفتند، یکی می

گه بابا ما را به دست کی می سپاری ... .

دید مرکب حرکت نمی کنه، دید سکینه پای اسب را بغل کرده، بابا با دختر مسلم چه کردی؟ من هم دارم

یتیم می شم

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

امشب خود فاطمه (سلام الله علیها) تو رو دعوت کرده، بهت گفته پاشو بیا روضه ی حسین (علیه

السّلام)، اگه کربلا می خوای بیا، پسر من روضه خون می خواد، اگه مریض داری بیا ... آخه مدینه هر چی

درها را زد، یه نفر در را باز نکرد، ای کاش فقط در را باز نمی کردند، اومدند به علی گفتند از صدای فاطمه

خسته شدیم بگو بره تو بیابونا گریه کنه ...

اما بازم مردم مدینه، از اول در را باز نکردند، می دونی اما وای از کوفیا، اول دست محبت دادند بعد همه

مسلم را تنها گذاشتند چقدر دو رنگی و پستی، خودشون نامه نوشتند بیای، زن و بچتم با خود بیار ... .

آری محبت نشونه می خواد، نمی تونی بگی من عاشق ولیّم ، ولی قیمتش را ندی ... .

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

جهت مشاهده دیگر روضه ها و گریزهای

شب اول محرم و عزای حضرت مسلم

به ادامه مطلب مراجعه نمایید

گلچین اشعار شهادت امام باقر (ع)

یک طرف کاغذ و یک سو قلمش افتاده                         قلمش نه دمِ تیغ دو دمش افتاده

آخرین لحظه همان لحظه ی تلخی ست که مرد       دیده از دست ابالفضل علمش افتاده

دیده که دست و سر و چشم عمو عباسش                  تا دم علقمه در هر قدمش افتاده

نفسش را رمقی نیست و در خاطر مرد                           زخم های تن آقا رقمش افتاده

بعدِ این قدر مصیبت که سرش آوردند                            تازه تیغ آمده بر قدّ خمش افتاده

آخرین لحظه به یاد فقط این جمله ی "شمر"

که: "خودم می کِشم و می کُشمش" افتاده

دمش از بسکه حسینی ست چو پایین رفته            باز در پای دمش بازدمش افتاده

مثل بین الحرمین است مدینه اما               سر پا نیست... در این سو حرمش افتاده

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

گر چـه امشب پـیـکـرم می سوزد از زهـر جفا

خـوب شـد، راحـت شـدم از غصّه هــای کــربـلا

روضـه خــوانِ کــربـلا و مـــادرم زهـــرا شـدم

سوخـتــم از مــاجـــرای پـهـلـوی خـیــر النـســا

گـر چـه این زهـر هشام بـی حـیـا جـانـم گرفت

شیشه ی عمـرم شکسته شد میـان خیمه هـا

مـن تــمــام مـــاجـــرای کــــربــلا را دیـــده ام

عمـر مـن ســر شد مـیــان گــریــه و بــزم عــزا

بـا دو چشم خـویـش دیدم حلق اصغر پـاره شد

آن چنان تیر سه پر را زد که شد رأسش شد جدا

بـا دو چشم خـویـش دیدم اربـاً اربـا شد عـلــی

داغ اکــبـــر آتـــشــی زد بــــر دل خــون خـــدا

بـا دو چشم خـویـش دیدم مشک سقا پاره شد

فـرق او از ضـرب کـیـنـه شـد شبـیـه مـرتـضـی

بـا دو چشم خـویـش دیدم جدّ مظلومم حسین

در مـیـان قـتـلـگـاه خـویـش می زد دست و پــا

بـا دو چشم خـویش دیدم خیمه ها آتش گرفت

الامــانِ کــودکــان، مـی آمــد از ارض و سمــا

بـا دو چشم خـویـش دیدم عمّه را سیلی زدند

مـعـجـر از سـر می کشیدند دشمنـانِ بـی حـیـا

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

جهت مشاهده دیگر اشعار شهادت امام باقر (ع)

به ادامه مطلب مراجعه نمایید