گلچینی از فضائل حضرت خدیجه

اولین بیعت کننده با امیر المومنین(ع)

(پیامبر خدا(ص) پس از این که به رسالت مبعوث گردیدند و بعد از اینکه امیر المومنین(ع) و خدیجه کبری(س) به وی در همان ابتدا ایمان آوردند از خدیجه(س) به ولایت علی(ع) بعد خود اقرار گرفت...)

(پیامبر(ص) فرمود:)...ای خدیجه! دستت را بر روی دست علی بگذار و با او بیعت کن. -پس خدیجه آن گونه کرد- و خدیجه همان گونه که علی (ع) با پیامبر بیعت نموده بود با ایشان بیعت کرد لکن با این فرق که جهاد بر وی واجب نگردید.

سپس پیامبر(ص) فرمودند: ای خدیجه! این علی است مولای تو و مولا و امام مومنین بعد از من. خدیجه فرمود: راست فرمودی ای رسول خدا! همانا من همان گونه که شما فرمودی با او بیعت کردم؛ خداوند و تو را –بر این کار-شاهد می گیرم و همانا برای شهادت خداوند گواه و دانا کفایت می کند.

متن عربی:

...یَا خَدِیجَةُ ضَعِی یَدَکَ فَوْقَ یَدِ عَلِیٍّ فَبَایِعِی لَهُ فَبَایَعَتْ عَلَى مِثْلِ مَا بَایَعَ عَلَیْهِ عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ ع عَلَى أَنَّهُ لَا جِهَادَ عَلَیْهَا ثُمَّ قَالَ یَا خَدِیجَةُ هَذَا عَلِیٌّ مَوْلَاکِ وَ مَوْلَى الْمُؤْمِنِینَ وَ إِمَامُهُمْ بَعْدِی قَالَتْ صَدَقْتَ یَا رَسُولَ اللَّهِ قَدْ بَایَعْتُهُ عَلَى مَا قُلْتَ أُشْهِدُ اللَّهَ وَ أُشْهِدُکَ وَ کَفَى بِاللَّهِ شَهِیداً عَلِیماً.

بحارالأنوار ج : 18 ص : 234

جهت مشاهده ادامه گلچین فضائل حضرت خدیجه

به ادامه مطلب مراجعه نمایید

اولین بیعت کننده با امیر المومنین(ع)

(پیامبر خدا(ص) پس از این که به رسالت مبعوث گردیدند و بعد از اینکه امیر المومنین(ع) و خدیجه کبری(س) به وی در همان ابتدا ایمان آوردند از خدیجه(س) به ولایت علی(ع) بعد خود اقرار گرفت...)

(پیامبر(ص) فرمود:)...ای خدیجه! دستت را بر روی دست علی بگذار و با او بیعت کن. -پس خدیجه آن گونه کرد- و خدیجه همان گونه که علی (ع) با پیامبر بیعت نموده بود با ایشان بیعت کرد لکن با این فرق که جهاد بر وی واجب نگردید.

سپس پیامبر(ص) فرمودند: ای خدیجه! این علی است مولای تو و مولا و امام مومنین بعد از من. خدیجه فرمود: راست فرمودی ای رسول خدا! همانا من همان گونه که شما فرمودی با او بیعت کردم؛ خداوند و تو را –بر این کار-شاهد می گیرم و همانا برای شهادت خداوند گواه و دانا کفایت می کند.

متن عربی:

...یَا خَدِیجَةُ ضَعِی یَدَکَ فَوْقَ یَدِ عَلِیٍّ فَبَایِعِی لَهُ فَبَایَعَتْ عَلَى مِثْلِ مَا بَایَعَ عَلَیْهِ عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ ع عَلَى أَنَّهُ لَا جِهَادَ عَلَیْهَا ثُمَّ قَالَ یَا خَدِیجَةُ هَذَا عَلِیٌّ مَوْلَاکِ وَ مَوْلَى الْمُؤْمِنِینَ وَ إِمَامُهُمْ بَعْدِی قَالَتْ صَدَقْتَ یَا رَسُولَ اللَّهِ قَدْ بَایَعْتُهُ عَلَى مَا قُلْتَ أُشْهِدُ اللَّهَ وَ أُشْهِدُکَ وَ کَفَى بِاللَّهِ شَهِیداً عَلِیماً.

بحارالأنوار ج : 18 ص : 234

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

سلام خداوند در شب معراج بر خدیجه(س)

رسول خدا(ص) فرمود: وقتی که در شب معراج ، جبرئیل مرا به سوی آسمانها برد و سیر داد، هنگام مراجعت به جبرئیل گفتم : «آیا حاجتی داری؟» جبرئیل گفت: « حاجت من این است که سلام خدا و سلام مرا به خدیجه برسانی» پیامبر (صلی الله علیه وآله) وقتی که به زمین رسید ، سلام خدا و جبرئیل را به خدیجه ابلاغ کرد. خدیجه گفت «همانا ذات پاک خدا سلام است، و از او است سلام، و سلام به سوی او باز گردد و برجبرئیل سلام باد.»

 

متن عربی:

[تفسیر العیاشی‏] عَنْ زُرَارَةَ وَ حُمْرَانَ وَ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ حَدَّثَ أَبُو سَعِیدٍ الْخُدْرِیُّ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص قَالَ إِنَّ جَبْرَئِیلَ ع قَالَ لِی لَیْلَةَ أُسْرِیَ بِی حِینَ رَجَعْتُ وَ قُلْتُ یَا جَبْرَئِیلُ هَلْ لَکَ مِنْ حَاجَةٍ قَالَ حَاجَتِی أَنْ تَقْرَأَ عَلَى خَدِیجَةَ مِنَ اللَّهِ وَ مِنِّی السَّلَامَ وَ حَدَّثَنَا عِنْدَ ذَلِکَ أَنَّهَا قَالَتْ حِینَ لَقَّاهَا نَبِیُّ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ فَقَالَ لَهَا الَّذِی قَالَ جَبْرَئِیلُ فَقَالَتْ إِنَّ اللَّهَ هُوَ السَّلَامُ وَ مِنْهُ السَّلَامُ وَ إِلَیْهِ السَّلَامُ وَ عَلَى جَبْرَئِیلَ السَّلَامُ.

بحار الانوار ج۱۶،ص۷-تفسیر عیاشی

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

بی تابی فاطمه(س) در وفات مادر و بشارت پیامبر(ص) به وی

امام صادق علیه السّلام فرموده:

هنگامى که حضرت خدیجه رحلت نمود فاطمه علیها السّلام که کودکى بیش نبود دائماً خود را به رسول خدا علیه السّلام نزدیک مى‏کرد و در اطراف او مى‏گشت و مى‏گفت: اى رسول خدا! مادرم کجاست؟ ولى پیامبر به او پاسخى نمى‏داد و فاطمه به دنبال کسى بود که بتواند پاسخ این سؤال را از او بگیرد، و پیامبر خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم نیز در فکر بود که چه جوابى به او بدهد، در این حال جبرئیل بر او نازل گردیده و گفت: خداوند مى‏فرماید: به فاطمه سلام برسان و به او بگو که مادرت با آسیه همسر فرعون و مریم دختر عمران، در خانه‏اى است که در بهشت قرار دارد و دیوارهاى آن از طلا و ستونهاى آن از یاقوت سرخ است.

و فاطمه مى‏گفت: خدا سلام و سلامتى است، و سلام و سلامتى از او و به سوى اوست.

 

 

متن عربی:

رُوِیَ أَنَّ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِنَّ خَدِیجَةَ لَمَّا تُوُفِّیَتْ جَعَلَتْ فَاطِمَةُ تَلُوذُ بِرَسُولِ اللَّهِ ص وَ تَدُورُ حَوْلَهُ وَ تَسْأَلُهُ یَا رَسُولَ اللَّهِ أَیْنَ أُمِّی فَجَعَلَ النَّبِیُّ ص لَا یُجِیبُهَا فَجَعَلَتْ تَدُورُ عَلَى مَنْ تَسْأَلُهُ وَ رَسُولُ اللَّهِ لَا یَدْرِی مَا یَقُولُ فَنَزَلَ جَبْرَئِیلُ فَقَالَ إِنَّ رَبَّکَ یَأْمُرُکَ أَنْ تَقْرَأَ عَلَى فَاطِمَةَ السَّلَامَ وَ تَقُولَ لَهَا إِنَّ أُمَّکِ فِی بَیْتٍ مِنْ قَصَبٍ کِعَابُهُ مِنْ ذَهَبٍ وَ عُمُدُهُ مِنْ یَاقُوتٍ أَحْمَرَ بَیْنَ آسِیَةَ امْرَأَةِ فِرْعَوْنَ وَ مَرْیَمَ بِنْتِ عِمْرَانَ فَقَالَتْ فَاطِمَةُ إِنَّ اللَّهَ هُوَ السَّلَامُ وَ مِنْهُ السَّلَامُ وَ إِلَیْهِ السَّلَامُ.

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

خداوند متعال به خدیجه سلام می رساند

ابن هشام گوید که: کسی که به او اعتماد دارم برایم نقل کرد که جبرئیل(ع) بر پیغمبر(ص) نازل شد و گفت: اى محمد برسان سلام پروردگار را به خدیجه. پس آن حضرت به خدیجه فرمود که: اینک جبرئیل آمده و می گوید که پروردگار تو به تو سلام رسانید، خدیجه گفت که: اللَّه تعالى سلام است و از او سلام است، و بر جبرئیل سلام است‏.

 

متن عربی:

و قال ابن هشام حدثنی من أثق به أن جبرئیل أتى النبی ص فقال أقرئ خدیجة من ربها السلام فقال رسول الله ص یا خدیجة هذا جبرئیل یقرئک من ربک السلام قالت خدیجة الله السلام و منه السلام و على جبرئیل السلام.

کشف الغمة فی معرفة الأئمة،ج‏1،512

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

حسد عایشه بر خدیجه(س) به سبب اکرام پیامبر(ص)

عایشه می گوید: بحسد نورزیدم بر احدى از زنان پیامبر به اندازه‏اى که بر خدیجه حسد کردم با وجود این که او را هرگز ندیدم ولیکن پیامبر او را بسیار یاد مى‏کرد.

و هر وقت پیغمبر گوسفندى مى‏کشت بعد آن را قطعه قطعه مى‏کرد و براى دوستان خدیجه مى‏فرستاد. بعضا به او مى‏گفتم که گویا در دنیا جز خدیجه زن دیگرى نبود، مى‏فرمود: چرا بود ولى او مادر فرزندم بود.

عایشه گفت: «و لقد امره ربّه عزّ و جلّ ان یبشرها ببیت من قصب فی الجنّة»

 

 

متن عربی:

فَمِنْ ذَلِکَ مَا رَوَاهُ الْحُمَیْدِیُّ فِی الْجَمْعِ بَیْنَ الصَّحِیحَیْنِ فِی الْحَدِیثِ الثَّمَانِینَ فِی الْمُتَّفَقِ عَلَیْهِ مِنْ مُسْنَدِ عَائِشَةَ قَالَتْ مَا غِرْتُ عَلَى أَحَدٍ مِنْ نِسَاءِ النَّبِیِّ ص مَا غِرْتُ عَلَى خَدِیجَةَ وَ مَا رَأَیْتُهَا قَطُّ وَ لَکِنْ کَانَ یُکْثِرُ ذِکْرَهَا وَ رُبَّمَا ذَبَحَ الشَّاةَ ثُمَّ یَقْطَعُهَا أَعْضَاءً ثُمَّ یَبْعَثُهَا فِی صَدَائِقِ خَدِیجَةَ فَرُبَّمَا قُلْتُ لَهُ کَأَنَّهُ لَمْ تَکُنْ فِی الدُّنْیَا امْرَأَةُ إِلَّا خَدِیجَةُ فَیَقُولُ ص إِنَّهَا کَانَتْ وَ کَانَتْ لِی مِنْهَا وَلَدٌ وَ قَالَتْ عَائِشَةُ وَ لَقَدْ أَمَرَهُ رَبُّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ یُبَشِّرَهَا بِبَیْتٍ مِنْ قَصَبٍ فِی الْجَنَّة.

الطرائف فی معرفة مذاهب الطوائف،ج‏1،291

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

بشارت پیامبر(ص) به خدیجه(س) در هنگام وفاتش

هنگامى که «خدیجه»، همسر رسول اکرم صلّى اللّه علیه و آله بیمار بود و به همان بیمارى هم از دنیا رحلت کرد، رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله بر اثر علاقه بى‏نهایتى که نسبت به او داشت خطاب به وى گفت: خوشایند نیستم از بیمارئى که در تو مشاهده مى‏کنم با توجه به اینکه مى‏دانم، خداى تعالى در این ناخوشایندى، خیر کثیرى قرار داده است. آیا به این حقیقت نرسیده‏اى که خداى تعالى علاوه بر تو که در بهشت هم چنان همسر من خواهى بود، «مریم» دختر «عمران» و «آسیه» همسر «فرعون» و «کلثوم» خواهر موسى علیه السّلام را هم به همسرى من در خواهد آورد؟ «خدیجه» گفت: براستى خداى متعال آنچه را که فرمودى، انجام خواهد داد؟ در پاسخ فرمود: آرى! «خدیجه» که از این حقیقت خبردار شد اظهار داشت: اینک آسایشى در خود احساس مى‏کنم و دوست دارم فرزندانم از رحلت من، هیچ گونه نگرانى و ناراحتى به خود راه ندهند.

 

متن عربی:

(الهیثمى فى مجمعه ج 9 ص 218) قال: و عن أبى رواد، قال:

دخل رسول اللّه صلى اللّه علیه (و آله) و سلم على خدیجة فى مرضها الذى توفیت فیه، فقال لها: بالکره منى الذى أرى منک یا خدیجة، و قد یجعل اللّه فى الکره خیرا کثیرا، أما علمت أن اللّه عز و جل زوجنى معک فى الجنة مریم بنت عمران و امرأة فرعون و کلثم أخت موسى؟ قالت: و قد فعل اللّه ذلک یا رسول اللّه؟ قال: نعم، فقالت: بالرفاء و البنین (قال) رواه الطبرانى.

فضائل الخمسة من الصحاح الستة،ج‏1،167

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

فضائل حضرت خدیجه(س)

و روایت شده است که جبرئیل به حضور پیامبر (ص) آمد و در مورد خدیجه (رضی الله عنه) سؤال کرد و در آن هنگام خدیجه در خانه نبود. جبریل فرمود: چون خدیجه آمد به او خبر بده که خدایش بدو سلام مى‏رساند.پیامبر (ص) فرمودند: به خدیجه مژده دهید که خانه‏یى از قصب (زر، مروارید) خواهد داشت که نه هیاهویى در آن است و نه اندوهى. درباره معنى قصب از شریک که یکى از راویان این روایت است پرسیدند، گفت: یعنى زر، و در حدیث دیگرى مروارید معنى شده است.

انس مى‏گوید: رسول خدا (ص) به خدیجه از انگور بهشت خورانده است.

عایشه مى‏گوید: پیامبر (ص) خدیجه را ستایش مى‏فرمود. من گفتم: چه مقدار آن زن سرخ گونه را یاد مى‏کنید؟ همانا خداوند بهتر از او نصیب شما فرموده است. فرمود:

خداوند بهتر از او نصیب من نفرموده است، زیرا هنگامى که همه مردم مرا تکذیب مى‏کردند، او مرا تصدیق مى‏کرد و هنگامى که مردم مرا محروم مى‏داشتند او با اموال خود با من مواسات مى‏کرد و خداوند فرزندان مرا از او به من عنایت فرمود و حال آن که از غیر او فرزندى به من عنایت نفرمود.

و روایت شده است که پیرزنى به حضور پیامبر آمد و رسول خدا نسبت به او بسیار محبت فرمود. چون آن زن بیرون رفت، عایشه پرسید: این که بود؟ فرمود: در روزگار زندگانى خدیجه پیش ما مى‏آمد و وفادارى از ایمان است.

 

 

متن عربی:

وَ رُوِیَ أَنَّ جَبْرَئِیلَ أَتَى النَّبِیَّ ص یَسْأَلُهُ عَنْ خَدِیجَةَ فَلَمْ یَجِدْهَا فَقَالَ إِذَا جَاءَتْ فَأَخْبِرْهَا أَنَّ رَبَّهَا یُقْرِئُهَا السَّلَامَ‏

قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص بَشِّرْ خَدِیجَةَ بِبَیْتٍ مِنْ قَصَبٍ لَا صَخَبَ فِیهِ وَ لَا نَصَبَ سَأَلَ شَرِیکٌ عَنِ الْقَصَبِ قَالَ قَصَبُ الذَّهَبِ: وَ فِی حَدِیثٍ آخَرَ یَعْنِی قَصَبَ اللُّؤْلُؤِ.

قَالَ أَنَسٌ أَطْعَمَ رَسُولُ اللَّهِ ص خَدِیجَةَ مِنْ عِنَبِ الْجَنَّةِ

قَالَتْ عَائِشَةُ کَانَ النَّبِیُّ ص إِذَا ذَکَرَ خَدِیجَةَ أَحْسَنَ عَلَیْهَا الثَّنَاءَ فَقُلْتُ مَا تَذْکُرُ حَمْرَاءَ الشِّدْقِ قَدْ أَبْدَلَ اللَّهُ لَکَ خَیْراً قَالَ مَا أَبْدَلَنِی اللَّهُ خَیْراً مِنْهَا صَدَّقَتْنِی إِذْ کَذَّبَنِی النَّاسُ وَ وَاسَتْنِی بِمَالٍ إِذْ حَرَمَنِی النَّاسُ وَ رَزَقَنِیَ اللَّهُ مِنْهَا الْوَلَدَ إِذْ لَمْ یَرْزُقْنِی مِنْ غَیْرِهَا

وَ رُوِیَ أَنَّ عَجُوزاً دَخَلَتْ عَلَى النَّبِیِّ فَأَلْطَفَهَا فَلَمَّا خَرَجَتْ قَالَتْ عَائِشَةُ مَنْ هَذِهِ فَقَالَ إِنَّهَا کَانَتْ تَأْتِینَا زَمَنَ خَدِیجَةَ وَ إِنَّ حُسْنَ الْعَهْدِ مِنَ الْإِیمَان‏.

روضة الواعظین و بصیرة المتعظین،ج‏2،269،مجلس فی مناقب آل محمد ع .....  ص : 268

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@