روضه های مکتوب ویژه شب چهارم محرم95

به جهت بالا بردن میزان توانایی و تسلط عزیزان بر روضه ها

و تلفیق بهتر اشعار و متن روضه ها و گریزها

امسال غالبا روضه های مکتوب بدون شعر قرار خواهد گرفت

تا دوستان فقط با داشتن خمیر مایه ی روضه ها

خودشون شعر مناسب یا دلخواه خودشون رو جداگانه انتخاب کنند

جهت مطالعه متن روضه های مکتوب ویژه شب چهارم محرم95

به ادامه مطلب مراجعه نمایید

 

غلام امام حسینه،امام حسین میفرمایند:من تکلیف رو از تو برداشتم،پاشو برو؛آزادت کردم.گریه کرد،حسین جان کجا برم؟من بودن با تو رو رستگاری میدانم،کجا برم؟این جوری شو، جون بده برا ولی،بیین ولی برات چه کار میکنه! این غلام افتاد رو زمین،یه وقت دید صورتش گرم شد،یه دست مهربانی داره خون رو از رو صورتش پاک میکنه وقتی چشماشو باز کرد دید حسین فاطمه صورت به صورتش گذاشته.یه ناله ای زد:"مَن مثلی و ابن رسول الله واضع خَدّی علی خدی"کیه مثل من؟پسر پیغمبر صورت رو صورت من گذاشته.حالا بشنوید از حر.خیلی داستان این حر زیباست و چقدر آقاست حسین! کسیکه چند روز قبل اینجوری بهش فرموده ها:مادرت به عزات بشینه...حالا ابی عبدالله تو خیمه نشسته،یه وقت رو کرد به علی اکبر،برو به استقبال عمو جانت! پرده ی خیمه رو زدند بالا دیدند حر داره میاد.دستا بسته،چشما بسته،دستا به گردن،پا برهنه،ریسمان رو دست غلام یا پسرش(الان اشتباه از منه)داده،میکشه به سمت خیمه ی حسین،هی میگه:"التوبه...التوبه..‌"حسین جان منو قبول میکنی آقا؟بابا ولی خدا خیلی مهربان تر از این حرفاست،حسین غریبه،بی کَسه،الان کمکش کن.تِرِمّا داری میری به فکر زن و بچتی؟ضحاک بی معرفت ظهر عاشورا دیدی حسین نیاز به کمک داره ول کردی رفتی؟تو روز قیامت پیوسته این لعن و نفرین رو به خودت خریدی؟اما حر اومد.برا خودش یلیه،فرمانده ست،علمدار لشگر دشمنه،دیدند حر غرق در تفکره،نگاه کرد این ور کیان؟چند نفرند؟سی هزار نفر تا دندان مسلح! حسین میگه شما منو دعوت کردید نمیخواید برگردم ولی میگن دست از تو برنمیداریم تا بین دو نهر آب سرتو ببریم.این ور کیه؟اون ور کیه؟این ور دنیاست اون ور لبخند علی اصغر،لبخند رقیه ست،دلگرمی عیال حسینه،سربلندی حسینه که بزرگ اون طرف آمده این طرف.حسین جان قبولم کن...قبولم کن...ابی عبدالله پذیرفتش و فرمود:تو سعیدی در دنیا و آخرت بعد هم که به شهادت رسید حضرت فرمود:مادر خوب نامی برات گذاشت

@@@

امروز از یکی از اساتید شنیدم من خودم ندیدم.حر وقتی دید امام حسین علیه السلام او را پذیرفته یه کاری کرد،چه کاری کرد؟اومد پیش ابالفضل گفت:عباس جان(همه فکر میکردند حر الان سوار مرکب میشه و میزنه به قلب دشمن)من نمیتونم این کارو بکنم تو این کارو بکن.بیا دست منو بگیر ببر کنار خیمه ی زینب،به زینب بگو حر آمده معذرت خواهی بکنه،منو قبول کن.ابالفضل العباس آمد تو خیمه ی زینب سلام الله علیها،خواهر جان! حر اومده برا معذرت خواهی،دل تو و بچه ها رو لرزونده.حر مشمول دعای عقیله العرب شد،

اینگونه سعادتمندانه از دنیا رفت

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

من تو خیمه منتظر،تا که رو سپید بشم                                                           تو اجازه بدی و مادر شهید بشم)۲
تا که دیدم پسرام،چشم گریون اومدن                                   هر کدوم یه گوشه ای،شمشیرو زمین زدن
*وقتی شمشیر رو حمایل کرد،موها رو مرتب کرد،فرمود:حالا قدم بزنید،خانوم مگه تا حالا راه رفتن بچه هاتو ندیدی؟! آخرین نگاهه درست،تو لباس سربازی ندیدیشون درست؛اما زینب دختر علی،راه رفتن باباشو تو لباس رزم دیده،میخواد ایرادای کارو در بیاره؛محکم،سینه ستبر،

ای مادر فدای تو...
سرا رو پایین نندازید،جمجمتونو به خدا بسپارید،به لشگر با چشم تنگ نگاه کنید،دشمن رو کوچک بشمرید،سفارشای امیرالمومنینه،فقط یه جا سرتون رو پایین بندازید،

اونم خواستید برید اجازه بگیرید

تا که دیدم پسرام،چشِ گریون اومدن                                          هر کدوم یه گوشه ای،شمشیرو زمین زدن
یکیشون میگفت:دیدی مارو عاشق ندونس           یکیشون می‌گفت:حسین ما رو لایق ندونست
پسرام میگن:دایی تو رو خیلی دوست داره                   تو برو ازش بخواه،بگو آخرین باره
بگو با برادرت آخرین خواهشمه                                                            بگو بچه هام فدات،میدونم خیلی کمه
حالا من چیکار کنم؟چه جوری خیمه برم؟                          تو بگو که چی بگم تو جواب مادرم؟!
اسم مادرم اومد،خواهرت فدا سرت                                                      رو منو زمین نذار،(تو رو جون مادرت۶)
میدونی اگه بری اینا ماتم میگیرن             هستیشون تویی داداش،تو نباشی میمیرن
لحظه ای الان برم،پسرامو بیارم۲                    میدونم چیکار کنم،دیگه چاره ندارم
پسرای ناز من،پاشین آماده بشین                  یاعلی! خدا بخواد دیگه رفتنی شدین
برید و برا حسین،سینتونو چاک کنین     کارتون درست شده،اشکاتونو پاک کنین
شمشیراتونو ور دارین،سرو بالا بگیرین                    اون جوری که من میگم،اذن از آقا بگیرین
هر چی التماس کنین،نمیشه بازم کمه                                                           تیر آخر همینه،تو رو جون فاطمه

گردنا رو کج کردن،اومدن پیش داییشون حسین،اصلا لحن یه جوری شد که

حال ابی عبدالله بد شد...*
آقا بذار که ما بریم،تو رو به جون فاطمه                                                                                                 همه بشن فدات چرا مادوتایی نگاه کنیم؟
مگه میشه شیش ماهه رو سه شعبه از تیر بگیره              تنها باشی و بی سپاه ما دوتایی مادوتایی نگاه کنیم
مگه میشه تنها بری ماهم تو خیمه بمونیم                                                      بیفتی زیر دست و پا،ما دوتایی نگاه کنیم
مگه میشه تنها بری،بعد تو این حرومیا                                                     بیان به سمت خیمه ها ما دوتایی نگاه کنیم
مگه میشه تنها بری،تنت بمونه رو زمین                                                                                              سرت بره رو نیزه ها،ما دوتایی نگاه کنیم
مگه میشه تنها بری،خودت بگو تو رو خدا                         آتیش بگیره خیمه ها،ما دوتایی نگاه کنیم
مگه میشه تنها بری،دست پلید این سگا                                                                                               بره به سمت بچه ها،ما دوتایی نگاه کنیم؟
*مگه میشه تو نباشی؟دست سیاه این کوفیان،یعنی ما وایسیم نظاره گر باشیم؟!نیگا کن علی اکبرت رفته،قاسم رفته،ما موندیم،اصلا رومون نمیشه به هم نیگا کنیم*
مگه میشه تو نباشی دست سیاه کوفیا                                                                               بره به سمت معجرا،ما دوتایی نگاه کنیم
مگه میشه تو نباشی،سه ساله پیش چشم ما                                                                                        طناب به روی دست و پا،ما بمونیم نگاه کنیم؟
حالا که راهی نداره،ما هم بشیم فدا سرت                                                                                          چاره نمونده که میگیم تو رو به جون مادرت

دیگه راهیشون کرد،اینا نوه های جعفر طیارن،نوه های علی ن،ترس در وجود اینا راه نداره،تو این گیر و دار رجز خوندن رو ببینید،کجای کارن این دو نوجوون؟! وارد میدان شدن نگفتن ما بچه های عبدالله بن جعفریم،میخواستن دشمنو آتش بزنند با رجزهاشون؛گفتند:آهای! ما بچه های زینبیم! اصلا لشگر روحیشو از دست داد،اینا دیگه کین؟این خواهر این طوری تو میدونه" اول یه جنگ نمایانی کردند،ولوله ای تو لشگر افتاد،آخر صدای یه عده بلند شد،مگه نمیشناسید؟ اینا نوه های علیند"اصلا اینا ترسو نمیشناسن،هر کی رو تو کربلا حریف نشدن،اول سنگبارون کردن

اینطوری که من دیدم فقط دونفر،اونم مسلح نبودن،سنگباران نکردن،یه ضرب زدن،یکی روضشو فرداشب براتون میخونم،یکی هم دیگه نا نداشت حرف بزنه با تیر زدن،بقیه رو دیدن حریف نمیشن سنگباران کردند" همچین سنگ اول و دوم و دهم"دست آمد بالا دفاع کنه نیزه ها تو پهلو رفت..." دوتا آقا زاده رو زمین افتادن؛

لحظه های آخر صدا میزدند:" امیری حسین"
ابی عبدالله بالاسرشون رسید،همتون میدونید،بدن دوتا آقازاده ی حضرت زینب که امام حسین می آورد،از خیمه بیرون نیامد زینب ..." اواخر عمر تو دل عبدالله بن جعفر سوال پیش آمد،میدونم خانم جان هر کاری شما بکنید عین حکمته ولی میشه بگید چرا هر شهیدی رو آوردن شما بعضی موقعا زودتر بالاسر شهید رسیدی،مثل علی اکبر اما برا بچه ها من از خیمه بیرون نیامدی؟

گفت:عبدالله !از لابه لای خیمه میدیدم حسین داره میاد،هی نگاه به خیمه میکرد،گفتم:اگه برم بیرون آقام از من خجالت میکشه،کمک کردن آوردن،بالاخره دو تا بچه های من رو به خیمه دارالحرب آوردن؛حسین بالاسر همه رفت..." عالم بسوزه برای اربابم" لحظه های آخر دیدن یکی سرازیر گوداله تا زینب اومد برسه دیدن سر حسین بالای نیزه هاست...
بگو:فاطمه جان ممنونتم،اسم گریه کنای حسینتو شما تعیین میکنی،به خدا تا مادرش نخواد کسی نخواد کسی نمیتونه بیاد،کسی یه قطره اشک نمیتونه بریزه...آخه خرجی حسینو مادرش میده" مادرش بهانه ی خلقته،وقتی داشت از خیمه بیرون میرفت هر جوری صداش زدن دیگه برنگشت؛دل کنده داره میره؛زینب دیگه دید چاره ای نداره

نام مادرو برد حسین ایستاد...گفت:                  "مهلا مهلا...یابن الزهرا..."                                       ای حسین

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

 

چرا آواره کوه و بیابانم، نمی دانم                                              چه می خواهد غم عشق تو از جانم، نمی دانم

*یا صاحب الزمان!نمی دونم بالاخره می بینمت،نمی بینمت؟نمی دونم

بالاخره سرم رو روی دامنت میذارم،نمی ذارم؟*

به سمت آسمان رو می کنم هر روز می پرسم                                                     کجایی ماهِ پشت ابر پنهانم؟ نمی دانم

*من فقط یه جمله دارم بگم،شرمنده اتم آقاجان*

تو که هر هفته امضا می کنی پرونده ی مارا                                        نمی مانم چرا بر عهد و پیمانم، نمی دانم

*چقدر مُحرما اومدم توبه کردم،اما الان سرم رو از خجالت انداختم پایین،بهت قول دادم دیگه گناه نکنم.اما نا امید نباشی، محرم بهاره توبه است،مگه نگفت: خدا اگه بخواد کسی رو هدایت کنه، مسیر کربلا رو نشونش میده. از این گریه کجا بالاتر پیدا می کنی؟ خدا رحمت کنه بزرگان مارو،علمای مارو ، حضرت آیت الله بهجت(ره) رحمة الله علیه نقل می کنن از ایشون، که فرمود:، "نگاه کردم توی مستحبات دیدم  هیچی ثوابش از گریه ی بر حسین بالاتر نیست، حتی از نماز شب" این گریه رو به همه نمیدن، این چشم پر اشک رو به همه نمیدن، حتماً دوستت داشته که صدات کرده،امشب اومدی بگی:حسین جان اومدم از نو شروع کنم*

در این عصر غم و تردید آقا با ظهور تو                                                    به جا می ماند آیا دین و ایمانم؟ نمی دانم

*مگه نمیگن:دوره ی آخر الزمان نگه داشتن دین مثل نگه داشتن گلوله ی آتش کف دسته، راست و حسینی بگم. دستت رو از رو سرم برداری می خورم زمین،آقا هوام رو داشته باش، من گریه کن جدتم. خیالم راحت ِ جایی اومدم،که عاقبت به خیری تو همین راهه،آی رفیقای عزیز من! ابی عبدالله سر راه همه ی ما قرار می گیره، یکی از یاران حضرت نقل می کنه،میگه داشتیم می رفتیم سمت کربلا، تو راه یه مرتبه حضرت ایستاد، همه منتظرند دلیل این ایستادن حضرت چیه،حضرت نشون داد یه سیاهی داره از دور میاد،گفت:بایستید این داره به طرف ما میاد،بذارید مارو ببینه، میگه،اومد،اومد،نزدیک ِ حضرت که شد راهش رو کج کرد و رفت، دیدن امام یه دست حسرتی رو هم زد، امام گفت:ما ایستادیم ببینیمش،خودش نخواست،حواسمون باشه راهمون رو از حسین جدا نکنیم،حسین رحمة الله الواسعه است، همیشه دستش رو دراز میکنه، زهیر یه نمونه اش،حُر یه نمونه اش،چقدر زهیر راهش رو عوض کرد،یه جای دیگه خیمه زد، اما ابی عبدالله دستش رو دراز کرد،اینقدر رفت سراغش تا آخر زهیر خودش رو انداخت روی پای حسین، حُر و زهیر این طرف، عبیدالله حُر جفی و هرثمه اون طرف،اینها دست امام رو گرفتند،عبیدالله و هرثمه دست امام رو رها کردن، عمر سعد لعنت الله علیه،شما فکر می کنید امام به عمر سعد راه نشون نداد،دستش رو نگرفت، شروع کرد باهاش حرف زدن،خونه بخوای بهت میدم، امان بخوای بهت میدم،زن و بچه ات تو امان من،بیا برو دست از خون من بردار، بالاترش رو بگم، اما قول بده منو اونجا نکشونی،من می خوام برم و رد شم،بالاترش رو بگم، نگاه کرد دید شمر رو سینه اش نشسته، گفت: اگه پاشی بری قول میدم شفاعتت کنم.امشب ما با این حسین اومدیم در خونه ی خدا رو در بزنیم. مولا یا صاحب الزمان! *

فدای قلب پر مهرت که این شب ها پر از درد است                           مُحرَم مثل تو ناحیه می خوانم، نمی دانم

*من اگه هزار سالم گریه کنم مثل شما نمیشه،شنیدم شب و روز برا جدت گریه می کنی، شنیدم، "اَبکِی صَباحَاً وَ مَساءَ" نمی فهمم " بَدَلَ الدُمُوعِ دَمَاً" یعنی چی؟ اما این رو می دونم*

چه می شد اینکه مانند شما خون گریه می کردم                           خدا می کرد چون زینب (س) پریشانم، نمی دانم

*حسین... کسی آروم از کنار این اسم رد نشه، بی تفاوت رد نشی، اینقدر محرم ها بیاد و بره، زیر خاک بخوابیم و نتونیم بگیم، هر کی نفس داره،ناله بزنه:حسین....ببرمت سراغ روضه،آخر این غزل قشنگ من و تو رو وصل میکنه،آقاجان!امام زمان!*

شبیه حُر سرم زیر است پشت خیمه ی ارباب                        نگاهش می کند امروز مهمانم؟، نمی دانم

از لشکر فاصله گرفت، بعضی از نقل ها نوشتن: سر و روش رو خاکی کرد، فرمانده ی سپاه دشمن ِ، یه مرد عادی نبوده حُر،اسمش توی کوفه میومده همه می لرزیدن، بعضی از نقل ها اومده:چکمه هاش رو انداخت گردنش، بعضی جاها نوشتن:به پسرش گفت :بیا، لباس منو بگیر،من رو بکش رو خاک، من باید زمین خورده ی حسین بشم، یه جوری اومد، ابی عبدالله از خیمه اومد به استقبالش،یه سئوال کرد،یه جواب شنید،خلاص،الله اکبر،اینی که میگم حسین کشتی ِ نجات ِ، اینی که میگم، امام صادق میگه: "کُلّنا سفینةُ النّجاه و سفینة الحسین اَسرع" "اَسرع" یعنی زودترین راه نجات حسین ِ، این شاهد مثالشه، یه سئوال کرد:"هل لی مِن تَوبه" آقا راهی برای من هست توبه کنم؟حسین گذشته اش رو بیادش نیاورد، تا گفت: :"هل لی مِن تَوبه" دیدن دست گذاشت زیر محاسن حُر،  سرش رو بالا گرفت،"اِرفَع رَأسَک"،حالا با زبان شعر جلو برم،

زبان حال امام به حُر ِ، خیلی قشنگ ِ*

@@@

چقدر می خواستیم بریم تو دل گناه، اون دم آخر یکدفعه دیدیم یه نفر داره صدامون میکنه: نرو، تو گریه کن حسینی نرو، بخدا خودش صدات کرده

@@@

حُر یک شب دیر اومدی، جات خالی بود دیشب، همه حرفای قشنگی زدن، یه مناجات قشنگی گفتن. حُر! اما به موقع اومدی

@@@

فقط پشیومنی کافی نیست، باید جبران کنی،اگه گناه کردی،امشب توبه کردی،باید جبران گناهت رو بکنی،حُر جبران کرد،آقا اجازه بده برم میدان، اول پسرش رو فرستاد،یعنی حسین همه زندگیم رو در راهت میدم،آدم جوانش رو بده،می خواست داغم ببینه برا حسین، فقط جوونش رو نده،می خواست قبل از اینکه جان بده،جیگرش یه ذره برا امام حسین کباب بشه،حسین جان اجازه بده پسرم رو بفرستم،بعضی نقل ها میگه غلامش فرستاده شد،پسرش رفت، نوبت خودش شد، جنگ نمایانی کرد، خطبه خوند،جوری با لشکر کوفه حرف زد،  زهره شون رو درید،یه کاری کرد وقتی رو زمین افتاد، دیدن ابی عبدالله رفت بالا سرش، ای قربون تو آقا برم،ببین برگشتن،توبه کردن،جبران کردن عاقبت به خیری میاره،عاقبت از این بهتر،نگاه کرد دید حسین سرش رو از رو خاک برداشت، اصل روضه اینجاست، اونایی که ناله دارن، یه نگاه کرد،اما درست نمیتونه ببینه، چشم حُر پر از خون ِ، فرقش شکافته،یاالله،ابی عبدالله دستمال کمرش رو باز کرد، شروع کرد با دستمال چشمش رو پاک کردن، پیشونیش رو پاک کرد،بابا! آدم پیشونیش خون میاد با دستمالش پیشونیش رو پاک میکنه، کجا دیدید یه نفر پیراهنش رو بالا بزنه، این فقط مال حسین ِ، پیراهن عربیش رو بالا زد، قلبش پیدا شد، نانجیب صدا زد حرمله، کار حسین رو تمام کن، یه تیر سه شعبه زدن...حسین....

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

شب چهارم شب اصحابه ... هر سال در خونه یکی ازاصحاب با صفای امام حسین میریم،هرسالم من میگم ولو گریه کم بشه ولو بر حسب ظاهر هیاهو نباشه ولی ما تعمد داریم اینارو معرفی کنیم"سعیدبن عبدالله حنفی"شیخ طوسی در رجال خودش نوشته از یاران ثابت قدم امام حسینه،از آقاهای کربلاست سعیدابن عبدالله،یکی از اونایی که امام حسینوبه کوفه دعوت کردند و سر دعوتشون موندند،همراه دومین گروهی که نامه ی کوفیان رو برای امام آوردند به مکه،خدمت آقا رسید کنار کعبه،باعث شد آقا به نامه ی اهل کوفه جواب بده، یعقوبی نوشته نامه ای که سعیدبن عبدالله و هانی بن هانی برای آقا آورده بودند،

نامه رو آورد خدمت آقا،خودش برگشت کوفه،مسلم نماینده ی امام حسین وارد کوفه شد،وقتی مسلم در خانه ی مختار بود سعیدبن عبدالله حنفی حاضر شد،بلند شد صحبت کرد،اعلام وفاداری کرد،مردم رو تشویق کرد با مسلم بیعت کنند، گذشت و گذشت شب عاشورا شد،همه رو جمع کرد؛با یه غربتی صدا زد همتون برید  اینا فقط منو میخوان،پراکنده شید برید شهراتون فقط دنبال منند؛دست زن و بچه منم بگیرید ببرید  "اگر به من دست پیدا کنند در پی دیگران نمیرن.

سعیدبن عبدالله بلند شد،البته همتون میدونید اول کی بلند شد! اول یه نفر بلند شد فقط یه سوال کرد،عرضه داشت آقا"َلِمَ نَفْعَلُ ذلِکَ؟! "برای چی این کار رو بکنیم؟ "لِنَبْقی بعدک؟"عباس قربونت برم،عباس که بلند شد،دونه دونه اصحاب بلند شدند،میدونید سعیدبن عبدالله چی گفت؟آروم آروم داریم میرسیم به عاشورا،صدا زد " به خدا قسم اگر میدونستم کشته که میشوم""دوباره زنده میشم" زنده زنده منو میسوزوندن"  اگه هفتادبار با من این کارو بکنند"ما فارَقْتُکَ"ازت جدا نمیشم،یا صاحب الزمان!امشب میشه ما این حرفو بهت بزنیم یا نه؟! اگه همین جوری بگیم لاف زدیم...آقا من از تو جدا نمیشم" "تا در راه تو بمیرم،من اززبون سعیدبن عبدالله میگم:حسین جان! هفتادبار که سهله:

@@@

فقط ما رو قبول کن،هر چه خواهی بکن،فقط یه نگاهی به ما بکن؛ما به محرم امیدداشتیم؛ما همین جوری نیامدیم؛به مادرت قسم،ما منتظر بودیم محرم بشه ...؛ آقا ...؛ امام زمان هم در زیارت رجبیه،هم در ناحیه مقدسه به سعیدبن عبدالله حنفی سلام داده(خوش به حالت،امام زمان بهت سلام داده) فرمود" السلام على سعیدبن عبدالله حنفی"سلام بر سعیدبن عبدالله حنفی"  القائل للحسین(ع) وقد أذن له فی الانصراف"همون کسی که وقتی امام حسین بهش اجازه داد بره گفت"

به خدا قسم رهات نمیکنم...(من این حرفارو دارم برای خودمون میگم،ما میخوایم چه کنیم؟ما با امام زمان چه میکنیم  تا خدا بدونه که در نبود پیامبر خدا ما از تو پاسداری کردیم،(خدایا ما دلمون میخواد در نبود پیامبر به درد دین بخوریم ،در نبود امام آقامونو یاری کنیم،پای ارزشهامون بایستیم)بعد امام زمان فرمود سعید همون کسیه که صدا زد  "همون کسی که اون جملات نورانی رو شب عاشورا گفت که اگه منو بکشند،زنده کنند،بسوزانند،قطعه قطعه کنند،هفتادبار با من این کارو کنند،از تو جدا نمیشم  چرا این کارو نکنم درحالیکه مردن یا کشته شدن یک بار بیشتر نیست؟!

)بچه ها ما برای اسلام  سیلی نخوردیم،ما به خوشیش رسیدیم)بعد امام زمان فرمود:سعید یه چیز دیگه هم خواست.

" یه بار در راه تو جون بدم و بعدش غوطه ور بشم  در دریای کرامت شما قرار بده"

بعد امام زمان فرمود " مرگ را دیدار کردی امامت رو یاری کردی"  خودش کرامت خواست حالا ببین امام زمان چی میفرمایند" "خدا ما رو با شما دربین شهید شده ها محشور کنه "

همراهی شما را در اعلی علیین روزی ما کنه. عجب کرامت و لطفی

@@@

حالا دیگه کم کم میخوام روضه بخونم...خوارزمی در مقتل الحسین نوشته:روز عاشورا شد،موقع نماز ظهر رسید،آقای ما خواست نماز بخونه

ما؛نمازامونو چی کار میکنیم؟بیا امشب عهد ببند با آقا به خاطر تو که در صحنه ی خطر نماز اول وقت رو فراموش نکردی،ما اهل نماز بشیم،آقا جون شما هم از خدا برای ما بخواه،شیرینی یاد خودش رو یه کمی تو کام ما بچشونه،نماز درست نشه هیچی دیگه درست نیست...

@@@

""موقع نماز شد،سعید آمد مقابل آقا ایستاد:

آقا الله اکبر نماز رو گفت،این نماز رو یادته باشه،آخه آقا روز عاشورا نمازای دیگه ای هم داشت  خودش رو هدف تیرهایی که به سمت آقا میومد قرارداد"  هر چی آقا به چپ و راست میرفت سعید هم می آمد جلوی امام حسین می ایستاد  اینقدر در برابر تیر ایستاد" تا"سعید افتاد روی زمین..."

@@@

سعید جان همه نمازگزاران،همه مسجدیا فدای اون نمازی که ظهرعاشورا نخوندی؛ حالا وقتی افتاد رو زمین مثیر الاحزان نوشته این جملات رو گفت"    خدایا خبر یاری و دفاع من رو از امام حسین (ع) به پیغمبر برسون    همراه شدن با او را روزی من بکن.

خدایا اینا رو مثل عاد و ثمود لعنت کن  از درد و رنج هایی که بر بدن من وارد شده به پیغمبر خبر بده"  من هدفم از این زخم و رنج ها یاری فرزندان پیغمبرت بود.

@@@

(آقا جونم اگه اجازه بدی از اینجا به دیگه روضه شما رو بخونم غیر از جای ضربه های شمشیر و زخم نیزه ها سیزده تیر در بدن سعید پیدا کردند،

حالا من با سعید بن عبدالله حرف دارم،سعید میخوام برات روضه بخونم،شنیدم سیزده تا تیر به بدنت زدند،کجا بودی؟اینجای مقتل رو شنیدی یا نه؟

@@@

"اُثخِنُ الْحُسَیْنُ (ع)بِالْجِرَاحِ" جراحات زیادی به آقا وارد شد"

میدونی زینب چی گفت؟حسین جان ... تیرباران که شدی یاد حسن افتادم

سعید بن عبدالله سیزده چوبه ی تیر بین بدن تو و زمین حائل شد،دیگه این تیرا بیشتر فرو نرفت؛آروم مثل برگ گل زمین افتادی،یه سوال دارم ازت:میدونی تیرها با بدنت چه میکرد اگر قرار بود از روی اسب به زمین بیفتی؟آخه آقای ما بالای اسب بود،

هوا ز باد مخالف چو قیرگون گردید                                                                عزیز فاطمه از اسب سرنگون گردید

بلندمرتبه شاهی ز صدر زین افتاد                                                                   اگر غلط نکنم عرش بر زمین افتاد

@@@

میدونی چطور افتاد؟سید بن طاووس نوشته" عَلَى خَاصِرَتِهِ طَعْنَة"ً اون نامرد یه نیزه ای به پهلوش زد..."فَسَقَطَ الْحُسَیْنُ(ع)عَنْ فَرَسِهِ إِلَى الْأَرْضِ"آقا از روی اسب به زمین افتاد... "عَلَى خَدِّهِ الْأَیْمَنِ" با گونه ی راست به زمین افتاد...این تیرها به قلبش فرو رفت...اینجا بود که راوی گفت:مثل ناودون خون میومد... آقا ما رو ببخش ...

@@@

آقای ما ظهر عاشورا نماز خوند،نماز دیگه ای هم عصر عاشورا داشت،میدونی با چه کیفیتی؟میدونی چطور وضو گرفت؟به خون چهره و پیشانیت وضو کردی ...

آخه سنگ زدند،تیر به پیشونیش زدند، شمشیر به سرش زدند،کلاه خودش پراز خون شد ... وضو گرفت ...

@@@

آقا میدونی کجا رکوع رفت؟یکی کنار علقمه اون جایی که کمرش شکست؛صدا زد"الان انکسر ظهری" کمرم شکست...من میگم یه رکوع دیگری هم داشت؛اگه تیر به قلب کسی بخوره خم میشه...سجده چطور کرد؟

@@@

یه سوال دارم اگه کسی سجده باشه چطور سرشو جدا میکنند؟یه وقت آقای ما رو برگردوند به پشت...آخه زینبم صدا زد"هذا حُسَیْنٌ مَجْزُورُ الْرِأْسِ مِنَ الْقَفاءِ"

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

 

 

 

 

 

سرم رو می اندازم پایین با خجالت میگم:      چند بار نامه ی عمل من رو دیدی، های های گریه کردی آقاجان؟حلالم کن خیلی اذیتت کردم آقا

@@@

آقا شیخ حسن علی اصفهانی رحمة الله علیه ،یکی از بزرگان مشهد خواب ایشان رو می بینه،سئوال میکنه:آقاشیخ حسن علی یک عمر غلامی خانواده حسین،یه عمر نوکری در خونه ی علی با شما چه کردند؟وعد ها و وعید ها محقق شد یا نه؟درست بود یا نه؟ایشان فرموده بود:من رو توی خونه ی قبر گذاشتند،همه رفتند،آن دو ملک آمدند،سئوال کردند مَنْ رَبُّک؟ تفضلی شد،عنایتی شد،ذره پروی حضرت شامل حالم شد،یادم اومد جواب بدم،سئوال کردند: مَنْ نَبیُّک؟جواب دادم. ما کِتابُک؟جواب دادم. امامات رو بشمار،مَن اِمامُک؟ گفتم: امام اولم علی ِ، امام دوم من حسن ِ،تا اومدم بگم:حسین امام سوم من ِ، بغض کردم، تو خونه ی قبر شروع کردم برا حسین گریه کردن.

از آب هم مضایقه کردند کوفیان                                                                        خوش داشتند حرمت مهمان کربلا

چرا گریه نکنم؟چرا داد نزنم؟

بودند دیو و دد همه سیراب و می مکید                                                    خاتم زقحط آب سلیمان کربلا

@@@

در خونه ی حضرت زینب سلام الله علیها، امشب زانوی ادب بزنیم،بی بی خیلی گریه کن های برادرش رو تحویل می گیره

@@@

لذت می برد حضرت زینب سلام الله علیها وقتی این دو بچه اومدن به میدان و شروع کردند به رزم کردن و جنگیدن،اشک شوق می ریخت،مرتب می گفت:بارک الله،ماشاءالله،من رو شرمنده ی مادرم نکردید،من رو پیش ام البنین خجالت زده نکردید.بارک الله. اما هیج جا ننوشته،کسی نمی تونه ادعا کنه،بگه: وقتی بچه هاش به شهادت رسیدند زینب از خیمه ها بیرون اومد،شکایتی،گله ای،ناله ای،فریادی،ابدا. حتی از خیمه بیرونم نیومد، زانو هاش رو تو خیمه بغل گرفت،فقط می گفت:خدا حسینم رو کمک کن،بچه های من فدای یک تار موی حسین. لذا وقتی برگشت به مدینه عبدالله سئوال کرد زینب،شنیدم دو تا بچه هام وقتی به شهادت رسیدند،از خیمه بیرون نیومدی،چرا؟گفت:عبدالله،هدیه ی من خیلی ناقابل بود،چیزی نبود در محضر حسین.بعضی ها هم میگن:گفت:عبدالله ترسیدم چشمم به چشم برادرم بیوفته،خجالت بکشه. اما درستش اینه من خجالت زده ی حسینم،ای کاش صد تا پسرداشتم یکجا همه رو قربان حسین می کردم. اما دو جا بی بی زینب اومد،خودش رو روی بدن دو شهید انداخت،یکی کنار بدن علی اکبر، بی بی زینب خودش رو انداخت رو عزیز برادر، بازوی زینب رو گرفت،برگرداند به خیمه ها،این جا حسین بود زینب رو از بدن یه شهید جدا کنه،اما جای دیگه که خودش رو انداخت رو بدن حسین،راوی میگه: وَ الله لا أنسى زینب بنت علی ، تَندِبُ الحسین و تُنادی بصوتٍ حَزین: یا مُحمداه صَلى عَلَیک مَلیکُ السَّماء ،هذا حُسینٌ مُرَمَّلُ بالدِّماء مُقَطَّع الأعضاء، مَسلوبُ الْعَمامَةَ وَ الرِّداء.

{سوگند به خدا زینب دختر على علیه السّلام را فراموش نمى‏کنم که با آهى جانکاه براى حسین علیه السّلام مى‏گریست و با صداى اندوهبار، و قلبى پر درد صدا مى‏ زد: فریاد اى محمّد! دخترانت را اسیر کرده‏اند، فرزندانت کشته شده‏اند و باد صبا بر بدنشان مى ‏وزد، این حسین تو است که سرش را از پشت گردنش جدا نموده‏اند، عمامه و لباسش را به یغما برده‏اند.}

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

تمام روضه ی طفلان حضرت زینب سلام الله علیها دو بخش اساسی داره،یکی کیفیت اذن میدان گرفتن،یکی کیفیت باز گشت این دوتا آقا زاده در آغوش ابی عبدالله به خیمه ها. علی اکبر می خواست میدان بره،بنی هاشم زانو زدند، یعنی آقا اول نوبت ماست، همه دور علی اکبر رو گرفتند،علی اکبر فرمود: نه من به سنّت جدم علی عمل میکنم،بابام هم به سنّت جدش پیغمبر، تا جدمون امیرالمؤمنین بود، عموماً اول علی میدان می رفت، منم اذن بدم بابام اذن نمیده،لذا تنها کسی که برا اذن گرفتن به مشکل نخورد فقط علی اکبر بود، امروز، فردا،پس فردا روضه های کسی رو می خونیم که خیلی زجر کشیدن تا اجازه گرفتن،داغ علی اکبر این دو تا آقا زاده رو کشت،مخصوصاً وقتی دیدند مادرشون میگه:وای برادرم،وای عزیز ِ برادرم. بردارها،خواهرها، آدم وقتی داغ برادر می بینه، هرجا دو تا برادر رو کنار هم می بینه، یاد برادر می اُفته، روز دوم محرم این دوتا برادر دویدند دایی جان، مادر ما پاشو گذاشت تو خیمه حالش وخیم شد. اومد بالین زینب بماند، من میگم دید این دوتا آقا زاده دارند به اضطرار می دوند،یاد اون وقتی افتاد که با حسن می دوید، بابا بیا مادرمون از هوش رفت،بابا بیا می ترسم دیگه صداش رو هم نشنوی

@@@

آخه وقتی هر دو اومدند،ابی عبدالله فرمود:باباتون نیست برید،گفتند: به خدا بابامون فرستاده،فرموده: در رکاب امام زمانتون از بزل جان دریغ نکنید.ابی عبدالله بازم فرمود: برگردید،اومدن پیش اولیاء مخدره زینب،اینها گریه می کنند،اما زینب لبخند می زنه،آخه میدونه حسین رو چه جور راضی کنه،آدم باید حرف زدن با امام زمانش رو بلد باشه،مثلاً میری حرم امام رضا،خیلی گیر افتادی بگو:به حق جوادت. حالا زینب می دونه باید چه قسمی بده تا حسین راضی بشه.فرمود: برید بگید: دایی جان به حق مادر پهلو شکسته ات.

@@@

یه دختر میره سفر برا مادرش سوغات چی میآره،روسری می بره؟

@@@

حسین...... داداش اینها طاقت ندارند سیلی خوردن مادر رو ببینند،اگه جلوی اینها دست من رو ببندند می میرند،اینهامن رو یک جور دیگه دیدند،می خواستند بیان کمک کنند من از محمل پیاده بشم،جلوتر از اینها عباس ،علی اکبر،قاسم، اینها من رو خیلی با عزت دیدند،می خوای اینها بیآن بزم شراب؟می خوای اینها بیآن محله ی یهودی ها؟می خوای اینها بیآن بازار برده فروش ها؟بذار بچه هام برن،مگه خودت طاقت داشتی تازیانه زدن به مادر رو بببنی،مگه یادت رفته بابام اومد بند کفن رو ببنده داشتی دق می کردی،تو معصومی طاقت نداشتی، یادته به حسن می گفتیم:چیه داداش؟چرا اینقده گریه میکنی؟می گفت:نپرسید. وقتی مادر از دنیا رفت،روپوش رو کنار زدی فهمیدی،یه بار دیدی،دو بار دیدی، داداش اینها می خوان صورت سیلی خورده ی من و تو اسارت ببینند؟داداش بذار برند. هرچی دستِ من رو تو اسارت ببندند من تحمل میکنم اما با زنده موندن اینها تو دیگه دست من رو نبند،من از اینها خجالت میکشم،اینها بچه های منند، الهی هیچ مادری جلوی بچه اش زمین نخوره،الهی هیچ مادری جلوی بچه اش دست به پهلو نگیره. داداش مادر ما سیلی خورد، چند تا فرق داشت،اول اینکه مادر ما دست هاش باز بود،روسری تو خونه زیاد بود، از ما دو ماه پوشوند، من چه طوری چهل منزل روم رو جلو پسرام بگیرم،مگه حسین خودت نگفتی:

حسینم ،این همه بر سینه آذرم نزنید

نمک به زخم دل درد پرورم نزنید

در این مدینه همین جا سر مرا ببرید

غلاف تیغ به بازوی مادرم نزنید

حسین...........

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

بچه ها رفتند،اول محمد اومد اذن گرفت از دایی جانش، دایی ِ غریبم،اذن میدان بهم میدی،روانه ی میدان شد،اما زینب کبری پاشو از خیمه بیرون نگذاشت، از صدای هر تکبیری که قمر بنی هاشم می گفت،متوجه می شد یکی از دشمن ها رو شیر پسرش رو زمین انداخته، برای دلاوریشون هم نیومد از خیمه ها بیرون،نیومد بیرون،تا یه وقت دید صدای هلهله بلند ِ،محمد رو زمین افتاد، عون منتظر اذن نشد سوار بر مرکب شد دید یه نانجیب نشسته کاکُل داداش رو به دست گرفته. مرحوم علامه مجلسی نوشته،چنان باشمشیر زد،قاتل برادر رو در دم به درک واصل کرد،اما بنازم به این معرفت، به رزم ادامه نداد از مرکب پیاده شد او هم اومد محضر دایی،دایی جان ببخشید من رفتم میدان،می خواست سر از بدن داداشم جدا کنه، حالا اومدم ازت اجازه بگیرم

@@@

با وجودی هم که ابی عبدالله شهید شده،تا سر محمد و عون رو می آوردند سریع روش رو برمی گردوند، سر داداشش رو نگاه می کرد،می گفت:

ای جان من به نیزه ی اعداء چه می کنی؟                                       آغوش ماست جای تو، آنجا چه می کنی؟

حسین..... هرچی ابی عبدالله نگاه کرد به خیمه ی زینب،ببینه دوباره میآد به کمکش یا نه،دید از خیمه بیرون نیومد،گذشت،گذشت، دلیل این نیومدن رو یه موقعی وقتی برگشتند این قافله مدینه،دیدن عبدالله بن جعفر داره داخل محمل ها رو سر میکشه،رسید به محمل خانم زینب،همه ی روضه همین جاست،زینب رو دید ازش سئوال کرد،بانو:خانم من زینب رو ندیدی؟ فرمود:عبدالله حق داری من رو نشناسی،آخه زینبی که از مدینه می رفت،این طور قدش خمیده نبود،اینقدر شکسته شده نبود. اولین حرفی که عبدالله زد،فرمود:بی بی خسته نباشی،یه چیزی شنیدم دلم خیلی درد اومد،بگو عبدالله،بی بی جانم شنیدم هر شهیدی رو زمین افتاد رفتی کمک داداشت حسین،می خوام ازت سئوال کنم،آیا بچه های من قابل نبودند، چرا نرفتی بالا سرشون،تازه زینب شروع کرد گریه کردن،بغض این چند وقته، یه وقت یه آه کشید،فرمود: عبدالله تو چرا این حرف رومی زنی؟ ترسیدم حسین نگاهش به من بیوفته از من خجالت بکشه.

اربعین وقتی اومد کنار قبر ابی عبدالله گفت:حسین جان،یادته وقتی بچه هام رو زمین افتادند،برای اینکه خجالت نکشی از خیمه بیرون نیومدم،حالا وقت جبران کردن توست،همه بچه هات رو آوردم،اگه می خوای زینب خجالت نکشه سراغ رقیه رو از من نگیر،حسین.... با زینب ناله بزن.حسین.... اشک هات رو روی دست بگیر،دست گدایی رو بالا ببر،بگو خدا:به اشک های زینب ِ کبری، فرج امام زمان برسان

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

وقتی نگاه کرد دید امام چهارم دستاش بسته است،پاهاش بسته است، اومده  دم گودال داره با یه حالتی نگاه میکنه، دید جان امامش در خطره ،زینب دوید گفت تو را چه میشود عزیز برادر، فرمود: عمه جان اینا بدنهای  خودشان را دفن کردند، بدن بابای غریبم رو ی خاک افتاده است، فرمود: جان برادر یه روز میاد اینقدر عاشقای ما کربلا میان ، آی بی بی زینب تو این جمع خیلی ها کربلا نرفتن...

@@@

شب زینب و بچه های زینب است ،بچهای زینب، قدوبالایی نداشتند، زره برتن نداشتند ،وقتی میخواست شمشیر و بر کمر ببندند دید شمشیر به زمین کشیده میشود،لذا دیدی این بسیجیها میخواستند تو جبهه بدوند اسلحه رو گردنشون میبستند یعنی حمایل میکردند، بند شمشیر را حمایل بستن، اومدن در خیمه دایی جان اجازه بده بریم میدان، فرمود: با مادرتان بیایید. صدای زینب بلند شد داداش من اینجام ، ابی عبدالله فرمود:زینب جان اینی که به اینها گفتم با تو بیاییند،میخواستم یه بار دیگه ببینمت،عجب خواهر و برادری، وقتی اومدن خواستگاریش، اومد عبدالله بن جعفر ابن ابی طالب،  بی بی زینب عرض کرد، بابا عبدالله  باباش که جعفر عموی من است مرد خوبی است، اما شرط دارم هرجا حسینم رفت منم برم ، من باید هرروز حسینم رو ببینم ، من بی حسین میمیرم،هر شب شیر به بچه هاش داد به عشق حسین،هر کی به عشق یه کسی شیر به بچه هاش بده بچه هاش شکل همون میشن،این بچه ها فقط بلدند بگن حسین،  وقتی از مدینه اومد به عبدالله نگفت بچه ها رو بفرست ،وسط راه دیدند دو سوار میاد، عباس علیه السلام دید بچه های زینب هستند، دست و پای مادر را بوسیدند نامه عبدالله را تقدیم کردند ،عبدالله گفته: زینب جان بچه ها را ببر من که مریضم، اینا فدای حسین باشند،زینب خوشحال شد،نامه رو آورد، ام لیلا اکبررو فرستاده، ام البنین عباس رو،فقط زینب قربانی نداشت که اومدند، تا وارد میدان شدن، گفتند:  امیری حسین و نعم الامیر ما بچه های زینبیم، عمر سعد صداش دراومد عجب خواهری است زینب،بعضی ها گفتند این دو تا بچه رو مثل قاسم کشتند یعنی له شدند،ابی عبدالله اومد بالای سر این بچه ها،سپاه دشمن گرگند،اگر حسین یکی رو ببره سر اون یکی رو میبریدند ،ابی عبدالله هردو را بغل گرفت،خون از سر و روشون میریزه،بدنشون جای جای نیزه است، زینب نیومد بیرون از خیمه،فرمود:من ترسیدم حسینم خجالت بکشه، ام سلمه میگه بعد ازدواج زینب، رفتم در خانه زینب دیدم گریه میکنه،گفتم زینب چی شده؟ فرمود: سه روزه حسینم رو ندیدم، رفتم در خونه حسین دیدم حسینم دارد گریه میکنه ،گفتم بیایید پیش زینب،زینب داره گریه میکنه، اومد آقا دیدند زینب خواب است آفتاب روی صورت خواهر، ایستادند مقابل آفتاب بیدار شد،زبان حال اینه عرض کرد داداش یه روز تلافی میکنم، اومد تو گودال، طوری نشست سایه روی  بدن داداش افتاد، حسین....

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

دلم از انتظار آب نکن                                                   با فراغت مرا عذاب نکن
گر جوابم نمیدهی دیگر                                                                                                 از در خانه ات جواب نکن ....
گرچه لایق نیم تو ای مولا                                                                                                 جز غلامت مرا حساب نکن
گرچه من خود حجاب وصل توام                        تو دگر چهره در حجاب نکن
گنه بی حساب آوردم                                                               تو کرامت کن و حساب نکن .....
یابن الحسن ..... یابن الحسن

@@@

از نوکر بد هم که بپرسی گوید                                         ارباب به خوبی تو پیدا نشود

@@@

از لشکر فاصله گرفت بعضیا نوشتن این سر و صورتشو خاک مالی کرد،بایدم اینجوری باشه چون این آقا پسر ابوترابه" اگه او پسر ترابه ما باید "کنت ترابا باشیم ..." چکمه های جنگیشو دور گردنش «َفَاخْلَعْ نَعْلَیْکَ إِنَّکَ بِالْوادِ الْمُقَدَّسِ طُوىً» موسی اینجا کربلاست کفش هاتو در بیار وقتی به موسی اینجوری ندا میاد حرم ادب کرد؛ کفش هاشو دور گردنش انداخت ؛ هنوز داره نادمو پشیمون میاد ، حتی بعضی ها گفتن پسرشو صدا زد، گفت گریبان منو کشون کشون بگیر هَلْ یَرْجِعُ العَبْدُ الآبِقُ إلاّ إلی مَوْلاهُ” عبد فراری دم خونه ی آقاش نره کجا بره ....؟!!
تا روبروی ابی عبدالله قرار گرفت یه سوال کرد و یه جواب شمید آقا هـــــل لـــی مـــن تـــوبـه؟! فبکا بُکَاءً شَدِیداً ..." تو گریه هاش گفت آیا راه برگشتی برا من هست؟!! ابی عبدالله فرمود: "ارفع راسک" هر کی در خونه ی ما بیاد دیگه سر به زیر نیست

@@@

حالا هر کی سربلندیش باورش شده بگه حسین ....... اجازه رو گرفت اما حسین کربلا رو با خواهرش شروع کرده؛ اذن زینبم لازمه،نه بالاتر از اذن امام ؛ نه؛ زینب حلقه ی اتصال به فاطمه ست " گفت آقا اجازه میدی برم سمت خیام و حرمت؟ قربون حیا کردنت برم ...." اینجا همه بنی هاشم هنوز زنده ان تو اجازه گرفتی ...." آخ نبودی اون ساعتی که تن بچه ها به لرزه افتاد،هرچی نگاه کردن دیدن بنی هاشمی باقی نمانده ...." یه نانجیب فریاد میزنه کیه خیمه هاشو بسوزونه ........" یکی هم داره فریاد میزنه کیه به بدن حسین اسب بتازونه ....." یکی هم داره بلند بلند تکبیر میگه ....." این زن و بچه شروع کردن به لرزیدن ،اومدن پیش عمه جان ، دیدن عمه هم مستأصله ...." اومد پیش زین العابدین، حضرت بی معطلی فرمود علیکن بالفرار ...
حسین

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

 

 

 

یک حرمی است کنار مسجد کوفه،حرم خدیجه ی طاهره،دختر امیرالمؤمنین.مردم،یاوه گوها می گفتند:علی میره تو مغازه ی میثم می شینه با هم حرف می زنند،با هم وقت می گذرونند.اسرار می گفت بامیثم، بعد وقتی دختر امیرالمؤمنین از دنیا رفت، خردسال بود، گفت: میثم، من بچه ام رو دفن میکنم تو مغازه ی تو به هوای بچه ام با تو حرف میزنم ،در حقیقت اینجا مغازه میثم بوده،که این اسراری که  به میثم گفته شده تو همین حرم بوده،همین سئوالی که میثم از حضرت امیرالمؤمنین پرسیده که: مولا از خودتون تعریف کنید،مولا فرمود:از خود تعریف کردن جایز نیست،تو سئوال کن من جواب میدم. میثم سئوال کرد:شما بالاترید یا آدم. امیرالمؤمنین فرمود:من. آدم گندم قرار نبود بخوره خورد، من برای یک لقمه ی حلال از چهل لقمه ی مباح گذشته ام،لقمه ی پاک. من نان گندم رو نخوردم، آقا شما بالاترید یا عیسی؟من،مادر عیسی میخواست وضع حمل کنه،خدا فرمود:برو بیرون اینجا زایشگاه نیست،مادر من می خواست من رو به دنیا بیآره،خدا خونه خودش رو شکافت،فرمود به مادر من،بیا داخل خونه ی من. شما بالاترید یا موسی؟من، موسی می خواست بره طرف بنی اسرائیل،طرف فرعون، از خدا خواست که یک نفری رو کمکش بذاره.پیغمبر فرمود به من:برو توی قریش گفتم:چشم،برو بالا اذان بگو،چشم،شب به جای پیغمبر خوابیدم، با کی من رو مقایسه می کنید،پیغمبر فرمود:هر کی می خواد:آدم رو در هیبتش،موسی رو در عظمتش،نوح رو در عزمش،عیسی رو در عصمتش ببینه، نگاه کنه به علی. بعد زینب دختر امیرالمؤمنین ، که زینب دست خیلی از انبیاء رو بست، ایوب با همه ی صبرش تا به ابتلا به ناموس رسید،گفت:خدا دیگه بسه، ولی حضرت زینب هشتاد و چهار تا زن و بچه رو با خودش می برد،یا باید جلوی این تازیانه رو می گرفت،یا جلوی اون کعب نی رو می گرفت. کیه حضرت زینب؟

@@@

آخر شب چراغ ها رو خاموش کردند،مرد از نامرد تشخیص داده شد،اونایی که باید می اومدند،اومدند مثل حُر. حُر وقتی برگشت،بلافصله پشیمان شد و برگشت بعد به حضرت سید الشهدا عرض کرد آقاجان:من زود برم کشته بشم از این خجالت در بیام.یه عده هم رفتند،یه عده هم خودشون رو رسوندند، شب ابی عبدالله با همه ی اصحاب سخن فرمود،دونه دونه فرمودند،حتی به قاسم بن الحسن،سیزده سالشه هی گفت: عمو من.به قول خودمون ابی عبدالله فرمود:چیه عمو جان؟ به همه قول دادی من هنوز تکلیفم معلوم نیست،من فردا برات میمیرم یا نمی میرم؟بغلش کرد،به پهلوی خودش چسباند،صورتش رو بوسید،فرمود:تو از مرگ چی می دونی؟ مرگ در مذاق تو چه مزه ای داره؟قاسم فرمود:اگه برا حسین ِ  اَحلی مِنَ العَسَل ، تا گفت: شیرین تر از عسله،فرمود: آره عزیزم تو رو هم می کشند،بد جوری تو رو می کشند،لذا قاسم از اون کسانی بود که تا خیمه آوردنش هنوز جان داشت، زخم ها قاسم رو نکشتند،شکستگیه دنده ها و استخوان ها قاسم رو کشتند. همه تکلیفشون معلوم شده،به همه قولی داده ابی عبدالله با اشاره یا مستقیم، دو تا بچه های حضرت زینبم نشستند، خواهر زادهاش نشستند کنارش،هی نگاه کردند ببیند دایی حرفی میزنه یانه،شب تو خیمه گفتند:مادر نکنه فردا مارو نگه داره،اکبر رفت،به مادر می گفتند:بعدش ماییم.قاسم رفت،پس کی ماییم؟ بچه های عقیل رفتند،مادر نوبت ما نشد؟ هی می اومدند کنار ابی عبدالله ،آخرش مادر فرمود:خودتون برید اجازه بگیرید.لباس تنشون کرد، خردسالند،خود مردانه است زیر این خود دستاری بست که خود لق نخوره ،جوشن تنشون کرد،شمشیرها و حمایل رو بالا بست که سر شمشیر رو زمین گیر نکنه،شمشیر ها رو دست گرفتند، که قد و قواره شون به چشم نیآد،اومدن گفتند:دایی نوبت ما نشد، اجازه بده ما بریم،غربت تو رو نمی تونیم ببینیم،بوسیدشون حسین راهی شون کرد، گفت:داغ اینها واسه من بسه،من خجالت روی مادرتون رو طاقت ندارم،برید قربونتون برم،اومدن تو خیمه،خود رو در آوردند،شمشیر رو در آوردند کناری نشستند،های های گریه کردند. مادر تو خیمه است،چی شده؟ بچه ها گفتند:دایی اجازه نداد. گفتم نمیذاره بریم. حسین دید از سمت خیمه زینب  داره میآد،چه اومدنی،داداش،من مثل مادر تو رو بزرگ کردم،پنجاه و چند سال برات مادری کردم،چه طور الان بچه های نجمه برند،بچه های زینبت بمونند،انصاف بده داداش،زبانحاله، من اینجوری میگم:داداش آبروم رو جلوی فاطمه بخر،داداش  نذار قسم بدم،بچه ها رو هم صدا زد بیان،بچه ها اومدند خودشون رو روی پای حسین انداختند،بغلشون کرد،آخرش گفت:داداش، جان مادرم فاطمه، دیگه بچه ها عجله داشتند،اجازه رو گرفتند،با عجله سوار مرکب شدند،زدند به دل لشکر،لشکردیدند دو تا آقا زاده اومدند،قد وقواره به قد و قواره ی مرد جنگی نمی خوره،نوجوانند،وارد میدان شدند،یه عده گفتند:اینها کی اند اومدند؟ حسین بچه هارو داره به میدون می فرسته،صدا شون بلند شد،اگه مارو نمی شناسید ما فرزندان جعفر طیاریم،خودشون رو که معرفی کردند،بعد گفتند: ما بچه های زینبیم، تو لشکر سر وصدا شد، چه خواهری داره حسین، چه بچه هایی داره زینب، درسته سن وسالشون کم بود اما دست پرورده های قمر بنی هاشمند،با این سن و سالشون آذرخش شدند وسط میدون،طوفان شدند، دو تا نوجوان زدند به میدون،همه راه ها باز شد،عمر سعد  ملعون گفت:دو تا بچه رو نمی تونید از پا در بیآرید، لشکردو تا قسمت شد،دو تا جوان رو از هم جدا کردند،اول شروع کردند سنگ باران کردن.

@@@

بسمله می دونی یعنی چی؟مرغی که سرش رو می برند بعضی وقت ها سر جدا نمیشه،مرغ از زیر چاقو در میره،شروع میکنه بالا و پایین پریدن

@@@

یه وقت دید داداش داره میآد،از لابه لای خیمه دید زیر یه بغلش یه پسرش،با یه دستش یه پسر دیگه اش رو روی زمین داره میکشه

امان از اون ساعتی که جلوی چشم مادر سرهاشون به نیزها رفت، هی وای حسین.......ای خدا فرج آقامون امام زمان برسان،شر دشمنان و آمریکا و  اسرائیل و دار و دسته اش ،تکفیری ها و داعش رو به خودشون برگردان،ای خدا تو مجلس بچه های حضرت زینب هر کی هر حاجتی داره حاجت روا بفرما،حاجات و دعوات قلبی و شرعی همه مون،رهبرمون برآور

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

خوش بحال هرکسی که روضه دعوت میشود                          هیئتی ازجانب زهراحمایت میشود

بس که شان ومنزلت درروضه خوانی ریخته                              هرکه یک دفعه بیاید پیش کسوت میشود

*یه دفعه اومده درخونه امام حسین چنان رنگی بهش میدن،چنان بو بهش میدن،چنان بهش هیبت میدن، هرکه نگاش میکنه میگه خوش به حالش نوکرامام حسینه*

این وسط آن عاشقی برده است که دراین دوماه                بی ریا می آیدو مشغول خدمت می شود

یک پر کاهی اگر چشم کسی نمناک شد                                                         کوه عصیان هم اگرباشد شفاعت میشود

اونای که به فقرخودشون،به بخل خودشون آگاه اند،میگن یعنی میشه یک قطره اشک تورانجات بده؟!!اینهادارن صحبت امام صادق رو انکار میکنند بارها شنیدید،دل گرمی مستمعین مجلس ابی عبدالله است،حضرت فرمود:یک قطره اشک چکیده روگونه هاتون برای جد ما اول خداهمه گناهاتون رو محومیکنه بعدحضرت فرمود:"وجب له الجنه" بهشت واجب میکند،براشون یک پرکاهی اگر چشم کسی تا اهل انکاراینوبراشون میخونی ها میگن آقاپس این همه گناه مابریم انجام بدیم زودمیخوان کنارش یه چیزی بیارن،آخه یکی رسیدبه امام صادق گفت آقاشما فرمودید:شیعیان ودوستا منو شفاعت میکنی، فرمود:بله گفت:آقا اگر خیلی گناهش زیاد باشه حضرت فرمود:تو این دنیا مریضش میکنند با مریضی پاکش میکنند ازدنیامیره،گفت: آقا اگر خیلی گناهش بالاترباشه فرمود: درسکرات موت اینو پاکش میکنم جونشو به سختی میگیرم ،گفت: آقا اگر خیلی گناهش بالاترباشه،حضرت فرمود: شب اول قبر پاکش میکنم گفت:آقا اگر گناهش بالاترازاینها باشه، فرمود: برزخ یه خورده این ور آن ورش میکنندپاکش میکنند،گفت:آقااگرگناهش بالاتر ازاین حرفا باشه فرمود به کوری چشم دشمنامون ما شفاعتش میکنیم*

یک پرکاهی اگرچشم کسی نمناک شد                                                           کوه عصیان هم اگر باشدشفاعت میشود

گریه کن باگریه اش غسل تقرب میکند                            قطره ای ازاشک منجربه طهارت میشود

هرکه درماه محرم کارو بارش شدحسین                                                   چون رسول ترک آخرباسعادت میشود

حسین جان...

خیلی داستان قشنگی داره،خیلی سرگذشت زیبایی داره،بگیریدکتاب رسول ترک رو بخونید ببینیداین آزاد شده امام حسین چجوری بود!

@@@

فرداقیامت روایت داره صدامیرسه یااهل محشر"خذوا ابصارکم"چشماتون سرهاتون پایین باشه،چه خبره ؟مادرابی عبدالله میخوادبیاد،روایت داره زهرا میاد وارد محشر درحالی که سربریده حسین رو دستاشه میگه امروز میخوام از قاتلهای عزیزم انتقام بگیرم؛امروز روزیست که دوستان حسینم مقامشونو پیدا میکنند فرمود:دونه دونه دوستان حسینو صدامیزنه

ای حسین*

@@@

شب چهارمه ماه محرمه، شب دوطفلان زینبه،شب عظمته زینبه،شبیست که خانم فخرمیکند به مادرش منم مادر شهیدم*

پهن است امشب اینجا سفره ی احسان زینب                             هستیم امشب راهمه میهمان زینب

هرچه نباشدبین سفره هایمان هست                                                                آب فرات کربلا و نام زینب

صبرش چه صبری بودکه تنها نه ایوب                                                      حتی خدایش هم شده حیران زینب

خوشحال وخندان سمت جنت میبرندش                                                                                              هرکس که چشمش میشودگریان زینب

ارزش نداردجان مابایدبگویم                                                                     جان همه پیغمبران قربان زینب

*حالافرداقیامت معلوم میشه چه خبره چه مقامی داره این خانم چه توحیدی داره زینب!تمام انبیاء دربرابر توحید زینب زانومیزنند،یعقوب پیغمبر دوازده تا پسر داشته یه دونشون از جلوچشمش دور شد پیغمبرم بود میدونست بچه اش طوری نشده،انقدراز دوری بچه گریه کردچشماش سپیدشد،خدادوباره بهش چشم داد دوباره سپید شد دوباره چشم داد سه بار آخر هم براش پیراهن یوسف آوردن بعدهم خود یوسف اومدچشمش روشن شدبه یوسف؛امازینب دست برد زیرپاره پاره های بدن حسین گفت*اللهم تقبل هذالقلیل*الله اکبر "خدایا این قلیل این کم ازما قبول کن همه انبیاء مات توحید زینبند*

تخت شفاعت پیش پایش میگذارد                                                        هرکس که باشد بی سروسامان زینب

مارابه عنوان مدافع میشناسند                                                                                هستیم تاسربازی ازگردان زینب

دنیا برادرخواهر،این گونه ندارد                                                                    جان حسین ابن علی جان زینب

*اومد دید خواهرش خوابیده آفتاب داره روصورتش می تابه،آنقد مقابل آفتاب ایستاد"حسین خجالتم دادی داداش؛حسین،خدایا یه ذره ازگریه های زینبو به مابده"*

کارش فقط گردیدن دور حسین است                                                    ارباب ،شمع مجلس و پروانه زینب

آری دو ماه پاره داردکه نامشان هست                                                                                                عون و،محمد،لولو و مرجان زینب

کرب وبلایم گیریک امضاء بی بی ست                                                  باشدحواله درکف دستان زینب

خدایابه آبروی حضرت زینب هرکی میخواد نگاه نامحرم و نگاه عوضی به حرم های اهل بیت کنه الان رگ حیاتشونو قطع کن*

دوتابچه هاشوکفن پوشوندشمشیربه کمرشون بست عزیزان من شماها میدونید هروقت من شما را شیر دادم برای حسین گریه کردم،به نام حسین بهتون شیردادم، شمارابرای امروزتربیت کردم،اگررفتیداوشمارو برگرداند اصرار کنید،کاریادشون داد،اگربازهم برتون گردوند یه رمزی بهتون میگم بیفتید روی پای حسین بگید دایی جان بحق مادرت فاطمه! مامثل تو نمیتونیم روزمین افتادن مادرمونو ببینیم،حسین جان نمیخواهیم مازنده باشیم جلو چشم ما مادرمون این ور و آن ور ببرند-اینها زبون حال زبون حاله،حضرت زینب اینهارو درخفاء درمعنابه بچه هاش گفته ماداریم بازش میکنیم-دایی جان ما نمیتونیم زنده باشیم ببینیم مادر ما را سوار محمل های بی پرده میکنند ، ما نمیتونیم ببینیم مادر ما را دستشو بستن وارد مجلس میکنند،دایی جان ماتحمل چشمای خیره رونداریم*

گوش کردید اومدند پیش ابی عبدالله، دست ابی عبدالله روبوسیدن،دایی جان مادرما ماروفرستاده اذن داده به ما، ما بریم جانمونو فدای توکنیم،زینب هم توخیمه" ابی عبدالله یه مقداری تامل کرد،فرمودبرگردید،اینهاداغتونو به دل مادرتون میذارند ،اصرارکردند، اصرارکردند، نام فاطمه برزبان آوردند، دیدند حسین داره آرام آرام اشک میریزه یه دستی به سر وروشون کشید،بازهم حسین خجالت  کشید

میخواستم این یه خط شعرش رو حذف کنم،گفتم شایدجفاباشه به روضه ی این دوتا آقازاده*

مثل همان میخی که با سختی درآمد                                                                      نیزه درآوردن ز پهلو دردسر شد...

*فاطمیه خوندم براتون،به خدا به سختی درآوردند"به خدا به سختی درآوردند*

قنفذ صفتهاراه را ازکینه بستند                                   باچوب و نیزه دست وبازوها راشکستند

*یه وقت دیدند ابی عبدالله آن دوتا آقازاده رابغل زده -حالاصحنه روخوب نگاه کنید-دیدند داره میادسمت خیمه امااین بارخواهرش به استقبال نیامد، هی زنها گفتند برو بچه هاتو آورده، نه نه نمیرم میترسم حسینم شرمنده بشه خجالت بکشه" حسین... توراه کربلا وکوفه هروقت پرده ی محمل کنار زد دید سر دوتا آقازاده اش مقابلشه یه نگاه میکرد به سرها یه نگاه میکردبه سرحسین...ای حسین ...*

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

مارا کشاندند به میخانه ی حسین(2)                                                          تا مستمان کنند ز پیمانه ی حسین

پروا نکن از آتش دوزخ، حسین هست                                آتش حرام گشته به پروانه ی حسین

دست تو سر پرستی ما را سپردند                                                                            ما را  گذاشتند در خانه ی حسین..

حب الحسین اَجُنَّنی ای عاقلان شهر                                                           یعنی شدیم ما همه دیوانه ی حسین..

*کیه این حسین؟که از آدم تا خاتم همه باید برا گریه کنن اولیا و انبیا..

جور دیگه هم می تونستن بیارن آدم چند سال گریه کرد؟چرا بخشیده نشد؟مگه چیزی غیر خدا صدا زده؟ آدم  ابوالبشر مگه کسی غیر خدا رو صدا زده پس چرا بخشیده نشدی؟

باید یه کسی دیگه بیاد خیلی آبرو دار تر باشه تو خلقت که  به واسطه او( درس داد اول خلقت...

روضه خون ابی عبدالله بیا من برات بنویسم با مدرک بهت می گم. اول روضه خون خود خداست

@@@

چرا؟) تا اومد دید آدم گریه می کنه، آدم می خوای یه رمزی رو یادت بدم خدا توبتو قبول کنه؟گفت چرا نمی خوام جبرائیل چند هزار ساله دارم گریه میکنم

گفت خدا رو به پنج نورمقدس قسم بده   شروع کرد براش گفتن،آدم منتظره یا حمید و بحق محمد   (رنگ آدم پرید)  یا عالی بحق علی  یا فاطر و بحق فاطمه دستاش شروع کرد به لرزیدن  یا محسن و بحق الحسن

یه مرتبه صدا زد:   یا قدیم الاحسان بحق الحسین

تا گفت یا قدیم الاحسان بحق الحسین آدم گفت دست نگه دار، اسم این چندتا رو اوردی قلبم لرزید اما این آخریه کیه؟ این حسین کیه که اسمشو اوردی غم های عالم رو دلم اومد

صدا زد آدم پس بذار روضشو برات بگم:

این نوه پیغمبر آخرالزمانه،این کسیه که مهریه مادرش آب ها و دریا و رودهای عالمه اما یه روزی با زن و بچه تو یه سرزمینی میاد به نام کربلا بین دو نهر آب،  جلو چشم خواهرش، با لب تشنه سر از بدنش جدا می کنند...

امشب منم اومدم بخشیده بشم به حق الحسین...  ما جز حسین کسی رو نداریم ،پناه همه عالمه حسین... الان یادم افتادا...پناه همه  عالمیان خواهرت پناه ندارد.

@@@

تا اومدن مودب سرشونو پایین انداختن مادر جان،ما می خوایم بریم میدان فدای داییمون بشیم؛فرمود مادر من هم اینجا هستم شما خودتون برید از دایی تقاضا کنید، شروع کردن زدن به پرده خیمه ابا عبدالله

اجازه می خوایم داییمونو ببینیم  همچین که اومدن این دوتا آقا زاده مودب

سرشونو پایین انداختن؛دایی جان..  ما سر خود نیومدیم مادرم منو فرستاده

دایی دست زیر صورت اینا...  دایی جان ما نمی تونیم غریبی شما رو ببینیم...

ابی عبدالله فرمود نه عزیزان من شما برگردین..

برگشتند تا اومدن خانم زینب بلند شد ،چی شد مادر جان؟مادر دلمون شکسته..

مگه چی شده ؟مادر رفتیم دایی اجازه نداد ،یه مرتبه گره ی چادرشو محکم زد اومد مقابل ابی عبدالله صدا زد داداش تا حالا رو حرفت حرف نزدم..

اما جان مادرمون،تو رو قسم میدم به چادر خاکی مادرمون...فرمود: شاید باباشون راضی نباشه

صدا زد عزیز دلم خود عبدالله گفته سفارش کرده گفته هر وقت دیدی کار به جای باریکی کشید من نمی تونم، اما دوتا دسته گلام فدای حسین..  همه کسم فدای حسین.. آدم بچه بزرگ کنه فدای حسین بده...  "بابی انت  و امی یا حسین...  همچین بیرون زد بچه ها گفتن مادر چی شد؟

گفت: مگه میشه زینب از حسین چیزی بخواد دست رد بهش بزنه؟

گفت مادر بیاید می خوام موهاتونو شونه کنم؛همچین که موهاشونو شونه می کرد می گفت: بچه ها یه روزی تو مدینه مادرم هر روز موهامو شونه می کرد...

مادرم صبح به صبح موهامو شونه می کرد می گفت دخترم،عزیزم ...اما یه روز بین در و دیوار یه کاری کردن دیگه دست مادرم بالا نمی اومد. اگه رفتین میدان می خوام انتقام مادرمو بگیرین..

@@@

کاروان رسید مدینه، بشیر خبر داره میده یه وقتی دیدن عبدالله جعفر اومده داره می گرده، آیا در این کاروان زنی هم کشته شده؟ همچین که نگاه می کرد رسید به یه محمل دید یه پیرزنی نشسته ،گفت: خانم یه سوال دارم:تو کربلا از زن ها کسی کشته شده؟نه.میشه به من بگید خانومم کجاست؟

من دنبال زینب می گردم.

یه نگاه کرد،عبدالله حق داری زینب و نشناسی  خانوم جان چرا ایقدر پیر شدی؟چرا ایقدر شکسته شدی؟   خانوم جان ازت گلگی دارم.عبدالله گلگیت چیه؟ خانم شنیدم روز عاشورا هر کسی زمین افتاد تو اومدی براش گریه کردی،شنیدم بالا سر علی اکبر رفتی،همه جا کنار حسین بود اما چرا دوتا بچه هام رو زمین افتادن از خیمه بیرون نزدی؟بالا سر بچه هامون نرفتی؟

صدا زد عبدالله من خواستم بیرون بزنم گفتم مبادا حسین حال منو ببینه؛ببینه چطور برا بچه هام گریه می کنم خجالت بکشه...

ببرمت جلوتر !خانم جان !حالا بگو چی شده اینقدر خمیده شدی؟!  عبدالله آخه اون چیزی که من دیدم هیچ کی ندیده   مگه تو چی دیدی خانم؟   عبدالله تا حسین از ذوالجناح افتاد،

 گفتم خودمو برسونم  حسین...   بذار زودی بهت بگم

او می دوید و من میدویدم  ...........

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@